donderdag 21 juli 2016

VPRO geeft weer podium aan Israelhaat (IMO)

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2016/07/21/vpro-geeft-weer-podium-aan-israelhaat/

= IMO Blog = 

De protesten tegen Dyab Abou Jahjah als Zomergast bij de VPRO worden al gauw gezien als pleidooi voor censuur, het monddood willen maken van bepaalde (dwarse, sommige onwelgevallige) stemmen. En dat verhoogt zijn status als querulant, als dwarse denker, die het tegen een machtige Israellobby opneemt. Veel antizionisten hebben dit imago dankbaar uitgebuit: Thomas von der Dunk, Dries van Agt, en in een vorig tijdperk Gretta Duisenberg. Lekker zeggen wat van de goegemeente eigenlijk niet mag, of beter gezegd, wat 20 jaar geleden not done was maar nu allang bon ton is.

Het protest tegen Abou Jahjahs optreden roept bij velen de reactie op dat hij het recht heeft te zeggen wat hij vindt, hoe vreselijk dat misschien ook is. In die theorie wordt iedereen monddood gemaakt wiens stukken niet geplaatst worden, of boeken niet gepubliceerd, een onzinnig idee. Zoals ik al schreef hebben media natuurlijk geen verplichting iemand een podium te geven. Toch worden de protesten tegen Abou Jahjah, rapper Appa en Thomas von der Dunk steevast in die hoek geplaatst, niet in de laatste plaats door henzelf. Mij gaat het echter niet zozeer om wat zij zeggen, maar waar zij het zeggen. In achteraf zaaltjes mogen van mij obscure types roepen dat Israel een racistische apartheidsstaat zou zijn die de grootste genocide in deze eeuw heeft uitgevoerd. Als je zo iemand op regelrecht antisemitisme kunt betrappen dan kan de rechter worden ingeschakeld, maar verder doen ze maar. Wanneer iemand dat op de publieke omroep gaat zeggen heb ik daar een groot probleem mee. De publieke omroep zet toch een soort stempel van goedkeuring op de inhoud van programma’s, je weet dan dat het door allerlei kwaliteitscontroles is gegaan. Niet iedere idioot mag bij Pauw aanschuiven, bij DWDD en al helemaal niet in Buitenhof of Nieuwsuur, laat staan in Zomergasten.

De walgelijke schrijfsels op obscure blogjes als Hotel Terminus, Floris Schreve Lult of de altijd weer eenzijdig negatieve schrijfsels van zuurpruim Maarten Jan Hijmans: het valt doorgaans allemaal onder de vrijheid van meningsuiting. Op de site van Stop de Bezetting werden jarenlang met enige regelmaat artikelen uit het Iraanse Press tv overgenomen, een lekker onfrisse bron die de ware aard van SdB goed laat zien. Nog in 2014 werden ze aangeklaagd door het CIDI en MDI voor het plaatsen van antisemitische artikelen over o.a. de grote Joodse invloed op internet en media (de SdB website is vorige maand vernieuwd en lijkt nu geen oude artikelen meer te bevatten). Zolang deze schrijfsels ons niet worden voorgeschoteld als waardevolle stemmen in het debat, en tien- of honderdduizenden mensen die zich verder niet specifiek met Israel-Palestina bezig houden ze ‘toevallig’ onder ogen krijgen en de onzin erin voor betrouwbaar gaan aanzien, is er weinig aan de hand. Het zou ondenkbaar zijn dat zwarte Gretta indertijd ruim 3 uur op tv mocht vertellen over haar favoriete tv programma’s, daarvoor werd ze niet serieus genoeg genomen, zelfs niet door de vooruitstrevende leiders van publieke media en debatcentra.

Maar steeds als je denkt dat we nu wel het hoogtepunt hebben gehad qua misstappen en het legitimiteit verlenen aan rabiate Israelhaat, schijnt het nog erger te kunnen. Drie jaar geleden alweer kwam de VPRO in opspraak vanwege een nogal onkies kolonistenspel dat de jongerenafdeling op haar site had geplaatst. In het spel werden Joodse stereotyperingen (Joodse gierigheid) verwerkt en heel Israel als gekoloniseerd neergezet. Het was allemaal satire uiteraard, maar nadat het Simon Wiesenthal Centrum vragen stelde en het de internationale pers had gehaald, koos de VPRO toch eieren voor haar geld en haalde het spel van de site. Erger nog vond ik de uitzending van Tegenlicht in oktober 2011, waarin Thomas von der Dunk mocht vertellen hoe smerig de Israellobby te werk gaat. Von der Dunk (“Israëlis gedragen zich als een Herrenvolk”), die Israel altijd graag met de nazi’s vergelijkt en als het grootste probleem en kwaad van de eeuw voorstelt. Uit de aankondiging:

Anti-Israël is al snel anti-semiet, ook in Nederland. Tegenlicht onderzoekt met Thomas von der Dunk hoe in Nederland het denken over Israël wordt gemanipuleerd door een machtig samenspel van politiek, geloof en propaganda. Nederland is een trouwe bondgenoot van Israël en die sentimenten zitten diep. Israël blijft dat zorgvuldig koesteren en regisseren zodat op elk gewenst moment de steun van Nederland kan worden ingezet.

Samen met o.a. Ilan Pappe (“Feiten doen er niet toe”) worden een aantal recente kwesties geduid, zo gaat men verder, om te besluiten met: “Slechts een paar voorbeelden van het geraffineerde spel dat de pleitbezorgers voor Israël spelen.” Het ging om zaken als dat de subsidie van ICCO aan Electronic Intifada werd gehekeld, en dat er kritiek was gekomen op de radikale inhoud van Palestijnse schoolboeken. In de uitzending werden vervolgens Amos Oz en Shimon Peres van racisme beticht, omdat zij aan het zionistische idee van een Joodse staat vasthielden. Wat alles zegt over het extremisme van de ‘historici’ Ilan Pappe en Thomas von der Dunk, beiden hardcore antizionisten. En het was natuurlijk helemaal geen geraffineerd spel maar doodnormaal werk van mensen die voor vrede zijn om de opruiende teksten van EI en de Palestijnse schoolboeken te hekelen, maar de uitzending doet het voorkomen alsof dit om machtige en zeer dubieuze groepen gaat.

Door dit soort uitzendingen (VARA’s Zembla had een paar jaar hiervoor een aflevering van precies dezelfde strekking) en andere berichtgeving (o.a. NRC laat niet na te benadrukken hoe invloedrijk het CIDI wel niet is en hoe eenzijdig pro-Israel men wel niet is) is dit idee van een machtige Israellobby een soort gemeengoed geworden en wordt alles wat ten faveure van Israel wordt gezegd of gedaan in dat licht geplaatst. Israel sympathisanten handelen blijkbaar nooit vanuit idealisme en rechtvaardigheidsgevoel en omdat zij voor een letterlijk en figuurlijk onder vuur liggend land willen opkomen, maar het zijn gewiekste lobbyisten. Ook website Joop van de VARA is berucht. Jarenlang was antisemiet Peter Edel er vaste columnist, naast onfrisse figuren als Jan Wijenberg (die het CIDI van knokploegen betichtte) en natuurlijk Dries van Agt. Rechtse mensen (en het CDA is daar rechts) krijgen er normaal gesproken geen podium, behalve natuurlijk als ze net als baas Francisco van Jole ook anti-Israel zijn.

Wat doen dit soort zaken met ons, de consumenten van al dat fraais? Gecombineerd met de vele eenzijdige reportages van Monique van Hoogstraten (en haar voorganger Sander van Hoorn), het nagenoeg negeren van Palestijns geweld, tegen kolonisten en überhaupt (behalve wanneer men kan openen met de Israelische tegenreactie, waarna de oorzaak in een bijzinnetje – “volgens het Israelische leger zou een Palestijn met een mes” etc. – kan worden weggestopt), heeft dit voor een behoorlijke omslag gezorgd. Daar hoor je zelfs iemand als Anja Meulenbelt weleens voorzichtig over jubelen. Het komt erop neer dat zodra Israeli’s enkele Palestijnen doden, en vooral wanneer daar minderjarigen bij zijn (iedere Palestijn onder de 18 is een kind voor veel media), Joodse instellingen extra beveiliging behoeven en Joden extra behoedzaam zijn als ze de deur uitgaan. Het aantal antisemitische incidenten neemt toe, onder ieder artikel over Israel verschijnen antisemitische commentaren, en ik hoor Joden zeggen dat het misschien toch tijd wordt te emigreren.

Vervolgens zien we in het beste geval een bezorgde minister op tv die oproept om Joden en Israel niet door elkaar te halen en kalm te blijven, gevolgd door beelden van de zoveelste anti-Israel demonstratie en een woedende Appa die ‘fuck de Talmoed’ roept en alle ‘zionisten’ van oorlogsmisdaden beticht waarvoor ze zullen boeten. Zijn vuisten in de lucht en een grote schreeuwende en klappende menigte voor hem. Even overschakelen op Pauw dan maar, waar een Marokkaanse baas van een broodjeszaak zegt dat je Israelische toeristen wel in elkaar mag slaan vanwege Israels misdaden. Dan liever een programma over bruggen bouwen opzetten? Wederom Appa in beeld, die vertelt dat hij met iedereen wil verzoenen, maar niet met racisten en zionisten…

En binnenkort kunnen we dus weer ruim drie uur Israelhaat tegemoet zien. Ik wil helemaal niemand de mond snoeren, en ik accepteer alle bagger op internet zolang die binnen de wet valt (wat volgens mij vaak niet zo is, maar dat is weer een ander verhaal). Maar ik kan niet accepteren dat kwaliteitsmedia, de media waarmee ik ben opgegroeid, telkens weer een podium bieden aan rabiate Israel haat en soms nauwelijks verhuld antisemitisme. De publieke media hebben invloed, juist vanwege voornoemd stempel van goedkeuring. Dat men soms ook wat controversiëlere mensen een podium biedt kan ik begrijpen, dat kan goed zijn voor het debat en de meningsvorming, maar waarom steeds met dezelfde strekking, tegen hetzelfde land en dus ook datzelfde volk dat daar zelfbeschikking heeft? En vanwaar die eenzijdigheid? Dat is allang niet meer fris en vernieuwend, het is dezelfde oude prak telkens weer opwarmen en opdienen en erbij zeggen dat dit een nieuw recept is.

Voornoemde Tegenlicht uitzending werd zelfs aangeprezen op het forum van Stormfront. De ‘NVU voorzitter’ schreef daar:

Deze documentaire moet verplicht scholingsmateriaal worden voor alle rechts-radicale, nationalisten, volks-nationalisten en nationaal-socialisten. Zodat men weet hoe en wat over de staat Israël en het Jodendom. Zeer leerzaam en interessant.

Extreemlinks en extreemrechts demonstreren soms gebroederlijk naast elkaar tegen Israel. Het zou zeer te denken moeten geven, en zou een mooie reportage in Tegenlicht of Zembla kunnen opleveren, ware het niet dat zij principieel nooit iets zullen uitzenden waarin het anti-Israel sentiment kritisch wordt bejegend. Volgens een Belgische criminoloog en voormalig veiligheidsadviseur van de premier had een aantal moslimextremisten van Sharia4Belgium hun roots in de AEL. Ook hingen jongens uit het criminele milieu om hem heen. Hij werd in 2002 gearresteerd op verdenking van het aanzetten tot geweld en in eerste instantie veroordeeld tot een jaar cel. Zijn AEL werd in Nederland veroordeeld vanwege een antisemitische cartoon. Tijdens de Tweede Libanon Oorlog in 2006 ging hij ‘het verzet’ helpen, en tot aan de Syrische burgeroorlog werkte hij nauw met Hezbollah samen. Ik heb eerder al diverse citaten gegeven waaruit zijn extremistische gedachtengoed blijkt.

Ik geloof niet dat de VPRO deze ideeën aanhangt, maar men is wel stekeblind voor het extremisme en het gevaar dat daarvan uitgaat, in een tijd waarin de emoties rond Israel zo makkelijk grote hoogten bereiken en Joden zich steeds onveiliger voelen. Een tijd waarin moslims en Arabieren steeds mondiger worden en openlijker hun afkeer van Israel laten blijken. Voor alles zijn nu echte bruggenbouwers nodig, mensen zoals aan Joodse zijde een Natascha van Weezel of Hanna Luden, die proberen beide kanten te begrijpen, die de dialoog willen aangaan ook met hen die er anders over denken. Mensen die kritisch naar de eigen gemeenschap zijn zonder die zwart te maken, mensen die bereid zijn te luisteren naar de ander.

Ratna Pelle

 

Peace Requires Engagement between Israelis and Palestinians

 

Left: Gershon Baskin

 

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2016/07/21/encountering-peace-anti-anti-normalization/

 

Source: The Jerusalem Post

Encountering Peace: Anti-anti-normalization

By GERSHON BASKIN

July 21, 2016 Thursday 15 Tammuz 5776

The main problem with the logic of the campaign is that Israel’s control over Palestinian territories will never end without an Israeli-Palestinian agreement.

It has become increasingly difficult for organizations and individuals working on peace building projects to bring Israelis and Palestinians together. Beyond the difficulties of physical movement and the need for permits for Palestinians to enter Israel or for Israelis to enter the Palestinian Authority areas (permits are issued by the Israeli army), the popular campaign among Palestinians to boycott Israel and Israeli organizations makes it difficult for Palestinians who wish to participate to do so. The anti-normalization campaign, as it is called, believes Israel should be denied legitimacy and recognition as long as the occupation of the West Bank and east Jerusalem continues.

The main problem with the logic of the campaign is that Israel’s control over Palestinian territories will never end without an Israeli-Palestinian agreement and no such agreement is possible without Israel and the Palestinians negotiating and reaching an agreement to end the conflict.

Throughout their history, the Palestinians have been waiting for someone to deliver their liberation and freedom. In the past they waited for the Arab League and Muslim countries, then they waited for the USSR and the non-aligned states, then they waited for the EU and the US, and now they are waiting for the UN and the International Criminal Court. While waiting for others to solve their problem they are also advancing the anti-normalization campaign, which really only hurts Palestine and Palestinians. Quite frankly, most Israelis couldn’t care less that Palestinians refuse to engage them. The Israeli government certainly doesn’t care, in fact it exploits the anti-normalization campaign to prove that Palestinians are not interested in peace.

I have never supported normalizing the reality of occupation. Throughout my entire life I have worked to end the occupation, to create an independent Palestinian state next to Israel and to reach Israeli-Palestinian peace and the end of conflict. I have no idea how the “anti-normalizers” intend to advance their goal by not talking to me. It is such a foolish idea and needs to be rejected by Palestinians all over, by the Palestinian leadership and by the whole world. Enemies never end their conflicts by not talking. The goal of Palestinian society should be to engage every single Israel everywhere in Israel – especially right-wing Israelis.

This is just one example of what Palestinians need to do to help themselves. I have had numerous discussions with PA President Mahmoud Abbas on the issue of Palestinian textbooks and incitement.

I had one conversation about this with Yasser Arafat about two months before he died. The Palestinian response to charges of incitement and problems in their textbooks has been: let’s reconstitute the trilateral (US, Israeli, Palestinian) anti-incitement committee to work on it. Or they say, when Israel agrees to change their textbooks, so will we. The Palestinians make a justified claim that Israel is the more powerful of the two parties and should take the initiative. The Palestinians are right, but what if Israel doesn’t take the initiative? How long will the Palestinians wait? I am trying to encourage the Palestinians to take that first step, not as a favor to Israel, but in their own interests. Arafat signed a letter of recognition of Israel’s right to exist on September 13, 1993, yet in Palestinian textbooks, it is clear that no such recognition exists. Palestinian leaders state that they support the twostate solution on the basis of the June 4, 1967 lines, but that strategic decision does not exist in Palestinian education.

Palestinian textbooks clearly state that the occupation began in 1948 and then expanded in 1967. No map in Palestinian textbooks indicates Israel’s existence and there is even a poem taught in an Arabic- language textbook that praise martyrdom – clearly a reference to suicide bombings or knifings. Palestinian leaders talk about Jerusalem being the holy city to three monotheistic religions, yet their textbooks make reference only to Islam and Christianity, suggesting that the Jews have no legitimate connection to Jerusalem.

So which is it? What the Palestinian leaderships states or what is taught in the textbooks? I want to be clear: Israel is also guilty of the crime of omission in its textbooks, not recognizing the legitimate rights of the Palestinian people for a state of their own, and Israeli textbooks should be improved to indicate the political reality which is supported by the majority of Israelis and by the prime minister. But there is absolutely no reason why Palestinians should wait for Israel to change their textbooks.

Palestinians have so much to gain by taking the first step and proving to the world, and to their own people, that they truly are genuine partners for peace, committed to living in peace side-by-side with the State of Israel. The PLO committee created by President Abbas for engaging with Israeli society, headed by Mohammed Madani, whose special VIP status was recently removed by Defense Minister Avigdor Liberman, should take the lead on an “anti-anti-normalization campaign.”

The Palestinians need to engage with Israeli society and this engagement must be legitimized by the Palestinian leadership and by Palestinian civil society.

The anti-normalization campaign is an anti-Palestine-freedom campaign and should be labeled as such. It is time for Palestinians who still understand that the Palestinian cause must be won inside of Israel to stand up and speak against the anti-normalization campaign.

The Boycott, Divestment and Sanctions (BDS) movement is doing more harm to Palestine and Palestinian interests than a concerted, direct and strategic campaign to engage Israelis would. There is no liberation, end of occupation or peace for Palestinians without Israelis agreeing. There will never be an imposed solution to the conflict. So it is time to reject the notion that by not talking Israel will get on its knees and capitulate. Talking, working together, interacting, investing, creating a better future together is the surest way to reach a just peace.

The author is founder and co-chairman of IPCRI, the Israel Palestine Creative Regional Initiatives.

http://www.jpost.com/Opinion/Encountering-Peace-Anti-anti-normalization-460960