zaterdag 17 januari 2015

Zogenaamde gebeden van Sabeel zijn verkapt wapen tegen Israël

 

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2015/01/17/zogenaamde-gebeden-van-sabeel-zijn-verkapt-wapen-tegen-israel/  

- Door Tjalling –  

Al eerder is hier gepubliceerd over de manier van bidden van Sabeel. De gebeden van Sabeel zoals die van de afgelopen advent passen goed in hun anti-Israël houding, want ze zitten vol van eenzijdige aanklachten tegen de Joodse staat. Ze zijn eerder een vorm van geniepige, verbale oorlogvoering tegen Israël dan een integere en werkelijk doorleefde manier van bidden.

Sabeel is een internationaal centrum in Jeruzalem dat sinds eind jaren ’80 de bevrijdingstheologie van christelijke Palestijnse theologen steunt met educatieve projecten, advocacy, conferenties, publicaties en solidariteitsreizen. Dit alles oogt oppervlakkig gezien mooi, maar Sabeel is helaas ook een anti-Israëlische actiegroep, die o.a. oproept om bedrijven te boycotten die actief zijn in de bezette gebieden.

Schuld en geschiedenis

Sabeel legt de schuld van alle Palestijnse problemen bij de Joodse staat en doet daarbij aan geschiedvervalsing. Zo noemde bijvoorbeeld het kwartaalblad van Sabeel de (door Italië en nazi-Duitsland gesteunde) Palestijns-Arabische opstand van 1936 tot 1939 ‘een opmerkelijk succes’. Door de grootschalige stakingen leden echter alleen de Arabieren zelf schade, en de Britten sloegen uiteindelijk de opstand met bruut geweld neer. Het enige ‘succes’ van de opstand was dat de Britten inderdaad besloten de Joodse immigratie een halt toe te roepen. Intussen had de beruchte ‘grootmoefti van Jeruzalem’ Al-Husseini zijn rivalen en tegenstanders, en daarmee een groot deel van de Arabische elite in Palestina, laten uitmoorden, en waren de zionisten doordrongen geraakt van de noodzaak om een eigen verdedigingsleger op te bouwen, waarmee ze in 1948 succesvol hun staat hebben kunnen verdedigen.

Over Palestijns-Arabisch geweld en andere fouten zwijgt Sabeel vrijwel geheel. Het Jeruzalem Sabeel Document, dat Sabeels visie op vrede en verzoening weergeeft, bevat alleen een lijst van eisen aan Israël, waaronder dat het de verantwoordelijkheid voor het Palestijnse leed op zich neemt. Er is geen woord van zelfkritiek of over Palestijnse misdragingen of fouten. Zelfs het geweld van Hamas wordt vergoelijkt als ‘geprovoceerd door Israël’.

Reeds eerder is opgemerkt dat de aperte anti-Israël intentie van Sabeel aan de oppervlakte komt in hun gebeden. Het begrip ‘gebeden’ is echter onjuist. De gebeden van Sabeel zijn niets meer dan een aanklacht tegen Israël en tegelijk een invullijst van eigen politieke wensen. Goed geoutilleerde theologen zouden een dergelijke manier van bidden meteen lek kunnen schieten, maar dit gebeurt jammer genoeg veel te weinig. In plaats daarvan prijken de gebeden van Sabeel op de site van ‘Vrienden van Sabeel’, waar heel veel ethisch bevlogen christenen van smullen tot in Zuid-Afrika aan toe. Geen goede zaak voor Israël dus en daarom andermaal het gevaarlijke geprevel van Sabeel hier aan de kaak gesteld.

Golf van gebed tegen Israël

Nu het nieuwe jaar is begonnen volgt direct een follow up van de Adventsgebeden, tijdens de viering van Schrift en Tafel op het kantoor van Sabeel Jeruzalem. We luisteren even met hen mee: “2014 was voor de VN het “internationale jaar van solidariteit met het Palestijnse volk”; maar een resolutie om de militaire bezetting van Palestijns gebied door Israël binnen twee jaar te beëindigen kwam niet door de VN Veiligheidsraad “. Logisch dat dit , dankzij het tegenstemmen van de VS en Australië, er niet door kwam. De resolutie stelde namelijk een deadline van twaalf maanden voor het afronden van vredesbesprekingen met Israël en een tijdslimiet van drie jaar voor het beëindigen van de Israëlische bezetting en de vorming van een Palestijnse staat met Oost-Jeruzalem als hoofdstad. Kortom, dit alles zou veel te overhaast zijn gebeurd en ook grote veiligheidsrisico’s voor Israël met zich mee hebben gebracht.

Terug naar het gebed. Na de mededeling, want meer dan dat is het niet, over die resolutie, wordt vervolgens Israël zelf aangeklaagd: “Israël houdt nu miljoenen dollars belastinggeld voor de Palestijnse Autoriteit achter . Dit is de straf van Israël voor de aanmelding als lid van het Internationale Strafhof door Palestina”. Het is op zichzelf de vraag of Israël er goed aan doet om als reactie op die aanmelding belastinggeld voor de P.A achter te houden, maar feit is dat de Palestijnen lang niet altijd hun rekeningen betalen voor de door Israël aan hen geleverde elektriciteit. Overigens waren de resolutie en de aanmelding reacties van de P.A. op de mislukte vredesonderhandelingen, waarmee de P.A. Israël wou dwingen tot meer concessies.

Na de genoemde mededelingen wordt er overgeschakeld naar een vorm die letterlijk wel bidden kan worden genoemd, maar in werkelijkheid een verlanglijstje blijkt: “Barmhartige God, we bidden dat de internationale gemeenschap waarlijk solidair mag zijn met het Palestijnse volk door een politieke wil te hebben, waarheid tegen macht te spreken en op te komen voor rechtvaardigheid en vrede”. God wordt hier aangesproken als barmhartige. De barmhartigheid van God gaat ons menselijk inlevingsvermogen ver te boven. Rabbijnen kunnen ons daarbij helpen en ook, zij het binnen de christelijke traditie, Jezus Christus. Het is de vraag of de leden van Sabeel voldoende zijn doordrongen van de visie van Jezus. Ik denk het niet! In het Bijbelboek Mattheus, hoofdstuk 5 de verzen 43-54, staat het volgende citaat van Jezus: ” En ik zeg jullie: heb je vijanden lief en bid voor wie jullie vervolgen, alleen dan zijn jullie werkelijk kinderen van je Vader in de hemel. Hij laat zijn zon immers opgaan over goede en slechte mensen en laat het regenen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen”. Deze woorden van Jezus staan haaks op het zeuren tijdens gebeden over alles wat Israël in de ogen van Sabeel fout schijnt te doen.

Rechtvaardigheid en theologie

Erger nog is het feit dat er momenteel weer in toenemende mate aan begrippen als solidair en rechtvaardigheid een theologische betekenis wordt toegekend, die de landbelofte van God aan de Joden als passé beschouwt. Dit nu precies is ook de visie van Sabeel . Hun theologische inzichten zijn geïnspireerd door de status van de bezetting en de vurige wens die te willen beëindigen. Vanuit deze achtergrond meent men bij Sabeel teksten uit het Oude Testament dusdanig te kunnen herinterpreteren, dat dit voor Joden inhoudt op Bijbelse gronden geen recht meer te hebben op een eigen Joodse staat. Een markante uitspraak van Hans Jansen is: “Theologie is een levensgevaarlijk vak”. Hij heeft gelijk. Theologie kan inderdaad levensgevaarlijk worden wanneer het zich bezig houdt met `aardse’ conflicten en vanuit een soort goddelijke bevlogenheid met heel ondoordachte uitspraken of intenties komt aanzetten die desastreuze gevolgen kunnen hebben. De geschiedenis heeft dit al heel pijnlijk geleerd.

Het conflict tussen de Israëli’s en de Palestijnen gaat er namelijk om dat twee volken, elk vanuit hun eigen achtergrond, aanspraak maken op hetzelfde land, dus zeker ook het Joodse volk! Werkelijk voortschrijdend inzicht is dat een dergelijk conflict niet meer vanuit theologisch opzicht moet worden opgelost maar bilateraal. Zo’n eventuele oplossing zou natuurlijk ook gevolgen hebben voor de Palestijnse christenen. Hen betrekken bij bilaterale gesprekken lijkt mij fair, maar dan wel onder de uitdrukkelijke voorwaarde dat zij het bestaansrecht van de Joodse staat accepteren. Dit kan de gewenste vrede alleen maar bevorderen. De kleinzielige gebeden van Sabeel zijn en blijven een wapen tegen Israël onder het misleidende motto van rechtvaardigheid.

 

donderdag 15 januari 2015

Palestijnen beraamden aanslag op huwelijksfeest als orthodoxe Joden verkleed

 

Het haalt de media meestal niet, maar in Israel worden regelmatig bloedige aanslagen, soms op het nippertje, verijdeld.

 

According to Palestinian Media Watch (PMW), since last summer, Hamas has been encouraging would-be attackers to disguise themselves as religious Jews when leaving on a terror mission. Hamas repeatedly broadcasts a video encouraging such attacks, including tutorials on how to dress.

This is not a new phenomenon, however, as suicide bombers and kidnappers have long been instructed to dress as Jews in order to blend in with the crowd before committing an attack.

 

----------------

 

Arabs plan wedding massacre dressed as religious Jews

 

Terrorists planned on dressing up as religious Jews before entering a wedding hall and shooting as many guests as possible. They were caught, but that ploy has worked before.

http://unitedwithisrael.org/arabs-plan-wedding-massacre-dressed-as-religious-jews/

Hamas TV promotes suicide attacks in disguise. (Photo: Palestinian Media Watch)

 

On Tuesday, the Jerusalem District court convicted three Arab residents of Jerusalem for conspiring to carry out a terror attack on a wedding hall in the Bayit Vegan neighborhood of Jerusalem last month.

Anas Awisat, Basel Abidat and Ahmed Sorour, had planned on dressing up as ultra-orthodox Jews before entering the wedding hall, posing as guests, in order to shoot everyone there.

According to Channel 10, the terrorists selected that particular venue because Awisat had been employed at the hall and was familiar with the premises. He knew that events there usually had an attendance upwards of 1,000 people, facilitating the murder of a large number of Jews at once.

A joint operation by the Israel Security Agency (Shin Bet) and the Israel Police revealed that the three had made contact with a Palestinian-Arab arms dealer, who sold them two small machine guns and an Uzi for $50,000.

During the month of December, the terrorists visited the building to survey its layout, determining where entrances and exits were located. However, they were caught before they could carry out their plans.

According to Palestinian Media Watch (PMW), since last summer, Hamas has been encouraging would-be attackers to disguise themselves as religious Jews when leaving on a terror mission. Hamas repeatedly broadcasts a video encouraging such attacks, including tutorials on how to dress.

This is not a new phenomenon, however, as suicide bombers and kidnappers have long been instructed to dress as Jews in order to blend in with the crowd before committing an attack.

In the 2001 Sbarro restaurant suicide bombing in downtown Jerusalem, terrorist Ahlam Tamimi dressed as an Israeli university student before entering the permises. He killed 15 people and wounded more than 130.

This past summer, the two terrorists who kidnapped and murdered three teenagers – Naftali Frankel, Gilad Shaar and Eyal Yifrah – disguised themselves as religious Jews and specifically acquired a vehicle with Israeli license plates in order to trick the boys into thinking it was safe to enter the car.

The recent massacre at a Jerusalem synagogue in the Har Nof neighborhood was carried out by terrorists who worked at a neighborhood grocery store. The terrorist who shot Rabbi Yehuda Glick, a Temple Mount equal-rights activist, outside of the Menachem Begin Heritage Center was employed by the Terasa restaurant located inside the building.

By: Penina Taylor, United with Israel

 

Palestina sluit zich aan bij het Internationaal Strafhof

 

Per 1 april aanstaande zou het Palestijnse lidmaatschap van het ICC van kracht worden.

 

Zie ook op IMO blog: Zou het ICC evenwichtig naar het Israelisch-Palestijns conflict kijken?

 

______________

 

Palestine just joined the International Criminal Court. Here’s what that means.

http://www.vox.com/2015/1/5/7494157/palestine-icc-explained

Updated by Amanda Taub on January 5, 2015, 3:50 p.m. ET  

 

Mahmoud Abbas gives a speech about the Palestinian decision to join the ICC(ABBAS MOMANI/AFP/Getty Images)

 

Last week, Palestinian President Mahmoud Abbas signed a treaty to make Palestine the newest member state of the International Criminal Court (ICC). The move was greeted with jubilation in Ramallah, where there were reportedly fireworks to mark the occasion, and by outrage in the Israeli government.

But the practical consequences of Palestine's move to join the court are much less clear. Here's what you need to know about what Palestine joining the court really means, why Israel and the US oppose the move, and what this means for the Israel-Palestine conflict.

1) So is Palestine a member of the ICC now?

Probably, but it's not 100 percent for sure. If news reports are correct, Palestine has acceded to the ICC treaty, and thus completed the main legal process for joining the court. But there are still some significant legal questions to be worked out.

The most important question is whether the court considers Palestine a state. Only states can join the ICC, so if Palestine isn't a state, then the membership question will be moot. In the past, the ICC prosecutor has said that Palestine couldn't join the court until it was recognized by the UN General Assembly. But in 2012, the General Assembly voted to recognize Palestine as a state. So, as far as the Office of the Prosecutor is concerned, Palestine has been eligible for membership since then.

However, if challenged, the prosecutor's decision on statehood could be overruled by the court itself, which could apply a different legal standard that would be at least somewhat more difficult for Palestine to meet.

The second issue is the definition of Palestinian territory. By becoming a member state, Palestine will give the court jurisdiction over crimes occurring within its territory. But the very nature of the Israel-Palestine conflict means the boundaries of Palestinian territory would almost certainly be a matter of dispute. That issue would also probably have to be litigated before any prosecution could proceed.

2) Does this mean that Palestine can sue Israel, or have Netanyahu dragged off to the Hague for prosecution?

No.

First of all, the ICC is a criminal court, not a civil one. That means that, despite headlines you may have read about Palestine suing Israel at the ICC, the ICC does not actually hear lawsuits. And the decision about when to bring a criminal case against any individual lies with the Office of the Prosecutor, not with any particular state party. Abbas doesn't get to force the ICC to take up his case.

What Palestine will be able to do, assuming it clears the legal hurdles described above, is refer particular "situations" to the ICC prosecutor, and request that they be investigated. Palestine has submitted a declaration granting the court retroactive jurisdiction to June 13, 2014, which includes the Gaza invasion that summer. So any crimes that took place within that period, including those in the Gaza war, could potentially be referred to the court as part of a situation for investigation.

But it's important to understand that if Palestine makes that kind of referral, it wouldn't be taken as an invitation to just investigate possible Israeli crimes: any investigation would certainly look at possible Palestinian crimes as well. The Office of the Prosecutor could investigate war crimes and crimes against humanity allegedly committed by Hamas or other Palestinian groups, as well as those allegedly committed by Israel.

In any case, it's actually very likely that the Court wouldn't have jurisdiction over a number of alleged Israeli crimes. That's because of a rule called "complementarity," which strips the court of jurisdiction over crimes that have already been investigated and prosecuted in good faith by a national court.

Israel has a strong judiciary that actively prosecutes war-crimes cases involving its soldiers (even if the courts' decisions are often criticized as too lenient). So to exercise jurisdiction over those offenses, the ICC would have to demonstrate that the Israeli courts had acted in bad faith, which is a high hurdle to clear — it requires more than just an acquittal.

However, the issue of building settlements in the occupied territories has not been taken up by Israeli courts, so that could be a more likely target for an ICC prosecution, as discussed further below.

3) What are the chances the ICC will prosecute Israeli leaders?

The chances of them doing this any time soon are vanishingly small.

First of all, there are a bunch of things that would have to happen before that, and they will take a long time. The ICC will have to make a final determination on the question of Palestinian statehood, as well as the territorial limits on the court's jurisdiction. Then the Office of the Prosecutor will have to conduct a preliminary investigation to determine if there are serious enough crimes to warrant the court's attention, and whether national authorities are already handling them.

IT IS LIKELY THAT PALESTINIANS, NOT ISRAELIS, WOULD BE THE FIRST TO FACE TRIAL

If the Office of the Prosecutor determines both that the crimes are sufficiently grave and that they are not being handled by national authorities, then the next phase is further investigation into specific crimes and individual perpetrators. All of that will take years.

But even if the court does decide to prosecute senior Israeli officials, there is no guarantee that they will actually be arrested, much less tried. The ICC has no police to execute its arrest warrants, which in practice means they often go unenforced. For example, the court issued a warrant for the arrest of Sudanese President Omar al-Bashir in 2009 (and then again, for good measure, in 2010), and he remains in office to this day, resolutely and thoroughly un-arrested.

More broadly, the court has shown reluctance to get involved in the Israel-Palestine conflict in the past, and there is no reason to believe that attitude has changed. In the event that the court does decide to bring prosecutions, law professor Kevin Jon Heller has pointed out that it would be far simpler to prosecute Hamas's leaders than Israel's, so it is quite likely that Palestinians and not Israelis would be the first ones to face trial.

The discussion around the ICC has focused on the Gaza conflict, but a number of commentators have written that Israeli settlements in the occupied West Bank could more likely lead to prosecution of Israeli leaders, both because the settlement policy's architects are at the highest level of government, and because Israeli courts have not prosecuted the matter themselves. That probably is the most significant risk for Israeli officials — but it doesn't mean that the risk is large, or immediate.

4) Why is the US so opposed to Palestine joining the ICC?

Because it's an act of non-cooperation with the peace process, which the US believes must be negotiated directly between Israelis and Palestinians to ever achieve peace.

The US (and Israeli) position is that joining the ICC is an act of escalation by Palestinian leaders, and one that indicates a lack good-faith involvement in the peace process and that makes the peace process harder.

On December 31st, the State Department issued a statement condemning Palestinians' decision to join the court, calling it an "escalatory" step that "badly damages the atmosphere with the very people with whom they ultimately need to make peace."

5) Why did Palestine want to join the ICC?

There are two theories on this. The first is that this is simply a further step in Palestine's years-long strategy to gain recognition as a state, one UN agency and country at a time. Previous steps have included joining UNESCO, the 2012 UN General Assembly vote mentioned above, and an ill-fated attempt to get the Security Council to vote on Palestinian statehood just last week. The theory behind that strategy is to raise the cost of Israeli occupation by increasing pressure from the international community, and to assert the idea of Palestinian nationhood against a conflict that many Palestinians believe is aimed at robbing them of a state.

The second theory is that the Palestinians actually hope the court will bring charges against Israeli officials, and that exposing them to investigation and prosecution will increase Palestinian leverage in the peace negotiations. However, as explained above, that's a risky strategy, especially as it places Hamas officials at risk.

6) Will this matter for the Israel-Palestine conflict?

Yes, it will probably matter at least somewhat, for three reasons.

First, as noted above, this is an act of non-cooperation with the peace process by the Palestinians. That happens in all peace processes, and this one in particular has suffered an awful lot of setbacks before. But when one side undercuts the peace process, that makes it harder for the other side to make difficult concessions. In this case, it may make it more difficult for Israel's leaders to convince Israeli hardliners to agree to concessions, because they'll be able to argue that Palestine can't be trusted to engage in good faith. That limits the scope of negotiations, and makes peace more difficult.

At the same time, another view — the one shared by supporters of this move — is that Israel has been so stubbornly resistant to reaching a peace deal that it is necessary for Palestinians to bring greater international pressure to force Israeli leaders to make necessary concessions.

Second, ICC membership limits the opportunity to offer amnesty for leaders on both sides as part of an eventual peace deal, because the ICC wouldn't be bound by any bilateral amnesty agreement between Israel and Palestine. In other words, Israeli and Palestinian leaders can't sign a peace deal in which they promise to grant one another's leaders amnesty, because that amnesty won't extend to the ICC. From the perspective of international justice that could, of course, be a good thing. And it's not clear that amnesty would ever have been a part of a peace deal anyway. But it's still a potentially important negotiating chip that has been taken off the table.

Finally, the ICC could impact Palestinian politics if its initial investigation or prosecution focuses on Hamas, which has long feuded with Palestinian leader Mahmoud Abbas's Fatah party. That could affect the balance of power within Palestinian politics, and make it more difficult for Palestinian leaders to negotiate with full authority.

 

Israëlische soldaat bezoekt blije ouders geredde Palestijnse baby

 

“Wij hebben gezworen dat we geen onderscheid maken tussen leven en leven en dat is wat we elke dag in de praktijk brengen. Dit zijn de waarden en normen die het echte gelaat van ons leger toont “.

 

Het Israelische leger heeft vele gezichten: het is wel degelijk een bezettingsleger dat heerst over een bevolking die het graag ziet vertrekken, en waar ook de nodige excessen plaatsvinden. Het is ook de ultieme beschermer van de Israelische bevolking tegen Arabische terreur. En het is in veel gevallen hulpverlener, voor zowel Joden als Arabieren.

 

Wouter

______________

 

Israëlische soldaat bezoekt blije ouders geredde Palestijnse baby

http://joodsactueel.be/2015/01/06/israelische-soldaat-bezoekt-geredde-palestijnse-baby/

·         Dinsdag 6 Januari 2015 11:22

·          

Vorige week woensdag ging de 23-jarige luitenant Moran Gershi op bezoek in het Hassadah ziekenhuis in Jeruzalem. De jonge Israëlische soldaat stond aan het hoofd van een militair medisch team toen er een moeder met haar baby arriveerde aan een Palestijnse grensovergang. Gershi bood onmiddellijk hulp en riep een helikopter op. De zuigeling die een hartaanval gekregen had, werd overgevlogen naar Jeruzalem voor verdere behandeling.

 

De Palestijnse vader bedankte de militairen voor het redden van zijn kindje.

“Het is de normaalste zaak om Palestijnen te helpen als ze dringend medische verzorging nodig hebben. Iedereen die hulp nodig heeft, krijgt die ook en achtergrond speelt daarbij geen rol.”

Op donderdag, een dag later, werd een Palestijns peutertje dat stikte na het inslikken van een snoepje ter plaatse succesvol gereanimeerd. “Dit is niet het beeld dat elders in de wereld over ons wordt opgehangen”, aldus Gershoni “maar het is wel de werkelijkheid. Wij hebben gezworen dat we geen onderscheid maken tussen leven en leven en dat is wat we elke dag in de praktijk brengen. Dit zijn de waarden en normen die het echte gelaat van ons leger toont “.

In december 2013 sloot het Hassadahziekenhuis in Jeruzalem een samenwerkingsakkoord met het Brusselse Jules Bordetziekenhuis in aanwezigheid van de Belgische minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders.

 

Moslim Lassana Bathily als held geëerd voor optreden bij Joodse supermarkt Parijs

 

Lassana Bathily is moslim en afkomstig uit Mali, evenals de ouders van de terrorist die de koosjere supermarkt overviel en de aanwezigen doodschoot en gijzelde. Bathily werkte in de Joodse winkel en hielp een groep klanten te verstoppen en de politie om de terrorist te overmeesteren.

Hij werd door Netanyahu persoonlijk bedankt tijdens diens bezoek aan de plek des onheils, en krijgt op 20 januari versneld het Franse staatsburgerschap.

 

Het verhaal laat ook zien hoe veel Joden en moslims vreedzaam samenleven in Frankrijk en warme vriendschappen onderhouden.

 

Wouter

_____________

 

Muslim employee saved lives in attack on Paris kosher supermarket

When Islamist gunman stormed into supermarket, Lassana Bathily let customers into store's basement freezer, told them to stay in while he sneaked out to aid police.

By The Associated Press | Jan. 10, 2015 | 7:10 PM

http://www.haaretz.com/news/world/1.636361

At a kosher supermarket in Paris, a quick-thinking Muslim employee hides several Jewish shoppers in the basement before sneaking out to brief police on the hostage-taker upstairs. In the town of Dammartin-en-Goele, a poker-faced businessman fools a pair of gunmen into believing they're alone in the building before being allowed to leave unharmed.

In the days after the bloody end of twin French hostage crises Friday, stories of life-saving courage are beginning to filter out. One of the most striking is the story of Lassana Bathily, a young immigrant from Mali who literally provided police with the key to ending the hostage crisis at the supermarket.

Lassana Bathily

Bathily was in the store's underground stockroom when gunman Amedy Coulibaly burst in upstairs, according to accounts given to French media and to a friend of Bathily's who spoke to The Associated Press. Bathily turned off the stockroom's freezer and hid a group of frightened shoppers inside before sneaking out through a fire escape to speak to police. Initially confused for the attacker, he was forced to the ground and handcuffed.

Once police realized their mistake, he provided them with the key they needed to open the supermarket's metal blinds and mount their assault.

"The guy was so courageous," said Mohammed Amine, a 33-year-old friend and former coworker of Bathily's who spoke to him about the assault on Saturday.

Witnesses and authorities have corroborated Bathily's account.

A police official, speaking on condition of anonymity because he wasn't authorized to talk on the record, explained that the key Bathily gave police allowed them to storm the supermarket without having to punch their way through the shutters.

About 40 kilometers (25 miles) to the northeast, another hostage's cool head helped keep a bad day from getting worse. Businessman Michel Catalano was waiting on a supplier at his office in Dammartin-en-Goele when he saw brothers Cherif and Said Kouachi approaching with Kalashnikov rifles. As his colleague, a 26-year-old he identified only as Lilian, ran to hide, he distracted the gunmen. He offered them coffee and — after a brief exchange of fire with authorities outside — bandaged one of the brother's necks.

"I stayed an hour with them," Catalano told AP. "I was never scared, because I had only one idea in my head: 'They should not go to the end (of the hallway) to see Lilian, that's all.' That's what kept me calm."

Eventually, Catalano was released by the hostages as police swapped text messages with Lilian inside. Just before dusk, the brothers ran outside, guns blazing. They died in a hail of return fire.

Back at the kosher supermarket, police used Bathily's key to mount their assault, killing Coulibaly and freeing 15 hostages.

Amid the bravery, there was also tragedy.

Police found four hostages dead inside the supermarket, apparently shot by Coulibaly when he entered the store.

Among them was Yohan Cohen, a 22-year-old who Amine said was "someone amazing, friendly, who likes (and) who respects people."

"I'm Muslim and he's Jewish," said Amine, an immigrant from Morocco.

"But there's such respect between us. We're like brothers.

"They took my best friend."

Bathily's actions did not go unnoticed on social media.

Appreciation for Bathily followed social media accolades for another Muslim involved in the attacks – police officer Ahmed Merabet, 40, killed during the attack on the Charlie Hebdo magazine's offices, that killed another 11 people.

A hashtag honoring Merabet, #JeSuisAhmed, gained popularity on social media as more people expressed solidarity with the Muslim police officer who was gunned down outside the satirical magazine's office. Others used the hashtag not just to honor Merabet, but also to defend Islam.

 

Zou het ICC evenwichtig naar het Israelisch-Palestijns conflict kijken? (IMO)

 

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2015/01/15/zou-het-icc-evenwichtig-naar-het-israelisch-palestijns-conflict-kijken/  

= IMO Blog = 

Afgelopen week hebben de Palestijnse Autoriteiten de verdragen ondertekend en papieren ingeleverd bij de Verenigde Naties, die moeten leiden tot een lidmaatschap van het Internationaal Strafhof (ICC). Netanyahu reageerde verbolgen:

We zullen niet toestaan dat soldaten en officieren van het IDF (het Israëlische leger) voor het tribunaal in Den Haag worden gesleept.

Volgens sommige bronnen is het echter nog maar zeer de vraag of en wanneer dat zal gebeuren. Zo geeft Vox aan dat er nog een aantal obstakels zijn voor de Palestijnen: ten eerste is onduidelijk om welk territorium het precies gaat, daar de grens tussen Israel en Palestina onderdeel is van het conflict. Belangrijker is dat de Palestijnen weliswaar klachten kunnen indienen, maar dat het Hof beslist of het tot vervolging overgaat.

What Palestine will be able to do, assuming it clears the legal hurdles described above, is refer particular “situations” to the ICC prosecutor, and request that they be investigated. Palestine has submitted a declaration granting the court retroactive jurisdiction to June 13, 2014, which includes the Gaza invasion that summer. So any crimes that took place within that period, including those in the Gaza war, could potentially be referred to the court as part of a situation for investigation.

Die datum van 13 juni is opvallend. Op 12 juni namelijk ontvoerden Hamas terroristen drie Israelische tieners op de Westbank. Ze werden 18 dagen later dood gevonden. Onlangs is het mastermind achter deze brute moordpartij veroordeeld tot 3 keer levenslang. De aanslag was uitgevoerd, gepland en gefinancierd door Hamas. Het is opvallend dat Abbas deze aanslag wil uitsluiten van vervolging door het ICC, maar mogelijk wel Israels reactie daarop wil voorleggen.

Het is overigens de vraag of het ICC zich wel kan uitspreken over Israelisch optreden na de kidnapping en ook tijdens de Gaza oorlog. Men kan namelijk alleen zaken onderzoeken die niet op nationaal niveau zijn onderzocht. Vox weer:

That’s because of a rule called “complementarity,” which strips the court of jurisdiction over crimes that have already been investigated and prosecuted in good faith by a national court.

Israel has a strong judiciary that actively prosecutes war-crimes cases involving its soldiers (even if the courts’ decisions are often criticized as too lenient). So to exercise jurisdiction over those offenses, the ICC would have to demonstrate that the Israeli courts had acted in bad faith, which is a high hurdle to clear – it requires more than just an acquittal.

However, the issue of building settlements in the occupied territories has not been taken up by Israeli courts, so that could be a more likely target for an ICC prosecution, as discussed further below.

En dat zal Abbas ook zeker doen. De nederzettingen zijn Israels achilleshiel. Zelfs in de VS vindt een meerderheid dat deze een obstakel zijn voor vrede. Ze doen sympathie en begrip voor Israel verdampen, bevestigen de Palestijnse claim dat Israel helemaal geen twee staten wil en gewoon het hele land wil inpikken, en zijn een dankbare reden voor antizionisten om aan te tonen dat Israel een koloniale apartheidsstaat zou zijn. Ze leiden tot slot tot onnodige frictie met de Palestijnen die zich gesteund weten door de internationale gemeenschap en de media. De nederzettingen leiden tot boycot acties en eindeloze beelden op tv van de ‘muur’ en de checkpoints, cartoons waarin dubieuze vergelijkingen worden gemaakt met andere muren en getto’s, en doen Israels imago onnoemelijk veel schade. Alleen dat alles al, los van de dubieuze morele grondslag, zou reden moeten zijn er onmiddellijk mee op te houden, een paar blokken vlakbij de Groene Lijn misschien uitgezonderd.

Helaas gaat de Israelische politiek de andere kant op. Na de val van het toch al redelijk rechtse kabinet van Netanyahu staat rechts verder op winst. Maar je hoeft niet naar Israel om de verharding van het klimaat waar te nemen. Vroeger was de hoofdmoot van de Joodse gemeenschap in Nederland links georiënteerd en de PvdA was een pro-Israelische partij. Het CIDI nam als belangrijkste Joodse stem in Nederland een gematigd standpunt in: ‘voor Israel, voor vrede’, tegen de nederzettingen, kritisch over de bezetting. Tegenwoordig wordt je op sommige facebookgroepen bijkans gelyncht als je het nog over nederzettingen en bezette gebieden durft te hebben. Dan neem je ‘de taal van de vijand’ over, en wordt je loyaliteit betwist. Het CIDI wordt door deze mensen als gevaarlijk links gezien, als dhimmi’s die hun oren naar de islam laten hangen.

Die verharding komt niet uit de lucht vallen: de tweede Intifada, die leidde tot meer dan 1000 Israelische doden door (zelfmoord)aanslagen, ging naadloos over in de rakettenoorlog van Hamas, raketten die steeds beter werden, en men lijkt nu in tunnels en auto’s nieuwe wapens te hebben gevonden. Er is weinig begrip voor Israels reactie op deze terreur, die bijna per definitie buitensporig wordt genoemd. Dat er veel en veel meer doden hadden kunnen vallen als Israel niet zo alert was geweest, als er geen checkpoints waren en geen afscheidingsbarrière, en geen bewaking bij openbare gebouwen en supermarkten, dat wil men in het Westen niet weten. Verijdelde aanslagen halen zelden het nieuws. Inmiddels (ik begon dit artikel begin vorige week maar er kwam een en ander tussen) hebben we van dichtbij gezien hoe kwetsbaar we zijn voor terrorisme en hoe moeilijk je je daartegen kunt verdedigen.

‘We moeten de voedingsbodem wegnemen’, wordt vaak gezegd als het over Israel gaat, waarbij dan wordt gedoeld op de bezetting, vernederingen van Palestijnen en ander vermeend of werkelijk onrecht. Vaak blijkt echter dat terroristen geen wanhoopsdaden verrichten maar goed opgeleid zijn en geschoold in de jihadistische leer. Een paar checkpoints of nederzettingen minder had niks uitgemaakt. Men is tegen elk compromis, en juist na Israelische concessies, zoals in Camp David in 2000, nam het terrorisme toe. Juist aanslagen en geweld in Europa, waar moslims niet of nauwelijks worden onderdrukt, laten zien dat islamitisch gefundeerd terrorisme niet opgelost kan worden met redelijkheid, met compromissen en concessies. Zeker, concessies van beide kanten zijn nodig om het Israelisch-Palestijns conflict op te lossen, maar juist de jihadisten en extremisten doen er alles aan om een oplossing te verhinderen.

Die extremisten zijn er ook aan Joodse kant, al is dat onmogelijk op een lijn te stellen met Hamas, Islamitische Jihad en de aan Fatah gelieerde terroristen. Zij ondervinden brede steun onder de Palestijnse bevolking en in de media, hun ‘martelaren’ worden tot aan de ‘gematigde’ Abbas toe geëerd als helden, en Palestijnse gevangenen ontvangen een ‘salaris’ van de PA, dat kan oplopen tot 3000 dollar, afhankelijk van de zwaarte van hun straf (en dus de ernst van het geweld waarvoor ze zijn veroordeeld). Het is in dat kader extra wrang dat Abbas afgelopen zondag meeliep in de demonstratie tegen de brute aanslag op de redactie van Charlie Hebdo.  Abbas beknot de vrijheid van meningsuiting, en bloggers en anderen die zich kritisch uitlaten over de islam kunnen in de problemen komen. Wat Charlie Hebdo doet zou in ‘Palestina’ onmogelijk zijn. Men zou allang gedwongen zijn de deuren te sluiten. In Palestijnse media vind je dan ook slechts cartoons die Israel en de Joden hekelen en belachelijk maken.

Terug naar het Strafhof. Het valt te hopen dat dit de nederzettingen, mochten die onderwerp worden van een onderzoek, niet geïsoleerd van het conflict en haar geschiedenis zal bekijken. De nederzettingen waren voor een groot deel een reactie op de afwijzende en vijandige houding in de Arabische wereld. Terwijl Israel na de Zesdaagse Oorlog wilde onderhandelen, op basis van het principe ‘land voor vrede’ riep de Arabische wereld op tot vernietiging van Israel. Vanuit de Arabische buurlanden werden aanslagen gepleegd op Israel en werd Palestijns geweld georganiseerd. Van vrede met Israel kon nu niet, en nooit, sprake zijn, zo lieten Arabische leiders weten.

In dit klimaat kon de nederzettingenbeweging, Gush Emoniem, goed gedijen. Hoewel een meerderheid van de bevolking en ook de politiek niet veel van hun gedachtegoed moest hebben, dwongen ze respect af door hun vasthoudendheid en bereidheid om in de frontlinie te wonen om Israel te verdedigen. De linkse regering liet de illegale kolonisten aanvankelijk weghalen, maar dit stuitte op veel verzet: waarom moest, in dit vijandige klimaat, een Joodse regering Joden uit voor hen zo belangrijk gebied weghalen? Oogluikend werden enkele ‘tijdelijke’ nederzettingen toegestaan, mits ze niet te dicht tegen Palestijnse steden aanlagen. Een paar werden er meer, en toen in 1977 Likoed aan de macht kwam, mede door de Arabische vijandigheid en de pro-Palestijnse houding van de VN, werd het uitbreiden van de nederzettingen regeringsbeleid.

Ook nu profiteert rechts van Palestijns geweld en internationale partijdigheid. De beste manier om van buitenaf bij te dragen aan een oplossing is dan ook niet om de Palestijnen te steunen in hun pogingen onderhandelingen met Israel te omzeilen en via internationale organen hun ‘buit’ binnen te halen. Alleen een werkelijk evenwichtige houding, waarin ook Israels grieven worden gezien, draagt bij aan een oplossing. Indien het Strafhof werkelijk onpartijdig naar het conflict zal kijken en alle kanten mee zal wegen, kan het bijdragen aan een oplossing. Gezien de ervaring met diverse VN instituties en de kritiekloze houding tegenover Abbas en zijn PA, heb ik daar een hard hoofd in.

Ratna Pelle

 

Joodse organisaties in Nederland reageren op 4 slachtoffers Parijs

 

Tenminste drie van de vier Joodse slachtoffers (zie tweede artikel hieronder) van de terreuraanslagen in Parijs stamden van families die eerder uit Noord-Afrika naar Frankrijk waren gekomen. Vaak waren deze families gevlucht voor antisemitisch geweld of discriminatie door de overheid, en het is extra bitter dat ze nu ook in Frankrijk niet veilig waren voor een Noord-Afrikaanse moslimextremist.

 

Wouter

_____________

 

Joodse organisaties in Nederland reageren op Parijs

http://www.jonet.nl/nieuws/joodse-organisaties-in-nederland-reageren-op-parijs/2395

Verschillende Joodse organisaties in Nederland hebben gereageerd op de recente gebeurtenissen in Parijs. In dit artikel een overzicht van de reacties.

 

 

Over het algemeen wordt in de reacties van Joodse organisaties en instellingen bezorgdheid geuit. Zo ook door voorzitter Ron van der Wieken van het Nederlands Verbond voor Progressief Jodendom. De aanval op een Joodse supermarkt in Parijs, afgelopen vrijdag, door moslimterroristen verbaast hem niet. "Wij zijn de eerste target voor moslimextremisten en zij zijn de ergste vijand van de islam", zegt Van der Wieken in het RD. Ook opperrabbijn Binyomin Jacobs van het Interprovinciaal Opperrabbijnaat (IPOR) is niet verrast. "Hoe wrang het ook klinkt, we konden het zien aankomen".

Volgens de opperrabbijn staan de terroristische groeperingen voor het onthoofden van hun slachtoffers en het aanzetten tot gedwongen seks bij ontvoerde meisjes. "Europa dacht: dit speelt alleen ver weg. Nu komt het dichtbij en zien we wat we al eerder hadden moeten opmerken. Deze extremisten vallen onschuldige burgers aan vanwege hun religie, hun zijn". Ook algemeen secretaris Ruben Vis van het Nederlands Israëlitisch Kerkgenootschap (NIK) en het NIK-bestuur laten van zich horen. Zij hebben een statement op de NIK-website geplaatst: 'Het NIK betuigt zijn diepe medeleven met de families en vrienden van de slachtoffers van de aanslagen in Parijs op de redactie van het tijdschrift Charlie Hebdo en op de kosjere supermarkt Hypercasher in Parijs'. 

Uit de verklaring van het NIK: Wij treuren met de Frans Joodse Gemeenschap over de dood van: Philippe Braham z’l, Yohan Cohen z’l, Yoav Hattab z’l en Francois-Michel Saada z’l.' Het Centraal Joods Overleg (CJO), dat als overkoepelende organisatie voor Joods Nederland fungeert, zond donderdag al een verklaring de wereld in. In het RD stelt voorzitter Jaap Fransman dat 'de Joodse gemeenschap weer in de hoek zit waar de klappen vallen'. Volgens planning is het de bedoeling dat de beveliging van Joodse gebouwen en organisaties in Nederland in februari moet worden teruggeschroefd. Fransman: "Deze moet op hetzelfde peil blijven."

Het Centrum Informatie en Documentantie Israël (CIDI) publiceerde een lijst van alle antisemitische incidenten in Frankrijk sinds juni 2014. In totaal vonden er acht grote antisemitische incidenten in het land plaats, waaronder de aanval op een Joodse man die door een groep van vijftien jongeren in elkaar werd geslagen en een Joods stel dat door gewapende mannen werd beroofd die hen wezen op hun Joodse komaf [bl]. 

 

gepubliceerd op 11 januari 2015

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

Joodse slachtoffers Parijs in Israël begraven

12 januari 2015

http://www.joodseomroep.nl/joodse-slachtoffers-parijs-in-israel-begraven/

 

De vier mannen die afgelopen vrijdag tijdens de gijzelingsactie in een koosjere supermarkt in het oosten van Parijs zijn vermoord, worden in Israël begraven. Philippe Braham z’l, Yohan Cohen z’l, Yoav Hattab z’l, Francois-Michel Saada z’l worden dinsdag op verzoek van de familie tijdens een gezamenlijke plechtigheid naar hun laatste rustplaats in Jeruzalem gebracht.

Yohan Cohen werkte al enige jaren in de supermarkt. De 22-jarige man was een van de eersten die tijdens de gijzelingsactie werd vermoord. Yohan´s ouders immigreerden in de jaren 60 naar Frankrijk. Zijn vader vanuit Tunesië, zijn moeder vanuit Algerije. De 21-jarige Yoav Hattab is de zoon van de Tunesische opperrabbijn en hij studeerde in Parijs. Philippe Braham, vader van vier kinderen, werkte als verzekeringsman in de buurt van de supermarkt. Hij komt uit een orthodox gezin, zijn broer is rabbijn van een synagoge in de Parijse buitenwijk Pantin. Francois-Michel Saada, geboren in Tunesië, was een gepensioneerde fondsbeheerder. Zijn twee kinderen wonen in Israël.

Categorie: homepage, Nieuws

 

woensdag 14 januari 2015

Open brief van een Palestijn aan Franse president Hollande

 

De deelname van Abbas aan de demonstratie in Parijs staat in schril contrast met zijn eigen beleid op de Westoever:

Your Excellency, many Palestinians nearly fell off their chairs upon seeing their president march at the front row of a rally in your capital to protest against terrorism and assaults on freedom of the media.

Undoubtedly, you are unaware of the fact that President Abbas is personally responsible for punishing Palestinian journalists who dare to criticize him or express their views in public. Every day we see that the Western media, including French newspapers and magazines, does not care about such violations unless they are committed by Israel.

Your Excellency, you are completely mistaken if you believe that Abbas and his Palestinian Authority are tolerant toward satire or any form of criticism. While he was attending the rally, a human rights group published a report accusing the Palestinian Authority of "waging war" against university students in the West Bank.

 

______________________

 

Open Letter to the French President

by A Palestinian Journalist in Ramallah
January 14, 2015 at 5:00 am

http://www.gatestoneinstitute.org/5050/letter-president-france

Translations of this item:

§  French

§  German

His Excellency, François Hollande

Dear Mr. President,

First, I wish to express my deep condolences over the killing of innocent citizens in the recent terror attacks in Paris.

Second, I want to apologize to Your Excellency for not revealing my true identity. After you read my letter, you will realize why people like me are afraid to reveal their real identity.

I decided to write to you this letter after hearing my president, Mahmoud Abbas, declare that you had invited him to attend the anti-terror rally in Paris earlier this week.

Like many Palestinians, I see President Abbas's participation in a rally against terrorism and assaults on freedom of speech as an act of hypocrisy -- a condition that is not alien to Palestinian Authority leaders.

In fact, many Palestinians nearly fell off their chairs upon seeing their president march in the front row of a rally in your capital, in protest against terrorism and assaults on freedom of the media.

President Abbas's participation in the rally is an insult to the victims of the terror attacks. It is also an insult to Western values, including freedom of expression and democracy.

Your Excellency, myself and other journalists living under the rule of the Palestinian Authority in the West Bank were the first to be offended by the invitation you extended to President Abbas to attend the anti-terror rally.

Undoubtedly, you are unaware of the fact that Abbas is personally responsible for punishing Palestinian journalists who dare to criticize him or express their views in public. Of course, Your Excellency, we cannot blame you for being unaware of this assault on public freedoms because the mainstream media, including French newspapers and magazines, deliberately turn a blind eye to these practices. Every day we see that the Western media does not care about such violations unless they are committed by Israel.

That is why, Your Excellency, you are probably unaware of the cases of several Palestinian journalists who have been arrested and intimidated by President Abbas's security forces over the past few years. Yes, this is the same Abbas who came to Paris to express his condolences over the brutal killing of the Charlie Hebdo journalists.

The most recent example of Abbas's crackdown on Palestinian journalists occurred shortly before Your Excellency phoned President Abbas to invite him to Paris. The case involves my female colleague, Majdolin Hassouneh, who was detained for "extending her tongue," or insulting, President Abbas.

Your Excellency, please allow me to tell you that you are completely mistaken if you ever thought that President Abbas and his Palestinian Authority are tolerant toward satire or any form of criticism. And of course, you haven't heard of the Palestinian Authority's decision tocancel the only popular satirical show on Palestine TV, Watan ala Watar (Country on a String).

The show was forced off the air in 2011 because President Abbas believed it had "crossed a line" by mocking his top officials in Ramallah. This is the same Abbas who came to Paris to protest the massacre at the satirical magazine Charlie Hebdo.

And, Your Excellency, if you want further evidence of President Abbas's clampdown on political satire, you can ask Palestinian comedians Abdel Rahman Daher and Mahmoud Rizek. The two men are currently in Jordan because they are afraid to return to the West Bank. No, Your Excellency, they are not afraid to return home because of Israel. They are afraid of beingarrested by President Abbas's security forces, which accuse the two men of insulting their leader.

President Abbas, Your Excellency, should be the last person to walk in a march honoring journalists who were massacred because of their satirical work. His participation in the Paris rally is not only in an insult to the memory of the slain journalists, but to all those who believe in freedom of expression and media.

I also want to bring to the attention of Your Excellency that while President Mahmoud Abbas was attending the rally in Paris, a human rights group published a report accusing the Palestinian Authority of "waging war" against university students in the West Bank. According to the report, 24 students have been arrested in recent weeks by Abbas's security forces for "political reasons."

Again, I'm sure Your Excellency did not hear about the crackdown on university campuses because Western media outlets and foreign journalists based here do not report about such stories. You read and hear about such incidents only when the Israeli army or police are involved.

I do not want to take much of your time, Your Excellency, by telling you about President Abbas's double standards and hypocrisy on the subject of terrorism. You can learn a lot about this by going on the Internet and seeing, with your own eyes, how our president often condones and glorifies terrorism and terrorists.

You will even discover that our president, who will soon celebrate his 80th birthday, is prepared to stay awake all night to welcome Palestinians released from Israeli prison for murdering Jews and committing terror attacks no less serious than the ones your country experienced last week.

You will also discover, Your Excellency, that our president also rewards terrorists by granting them monthly salaries and other privileges.

What would be your reaction, Your Excellency, if someone decided to reward financially the families of the terrorists who massacred the innocent civilians in Paris?

Your Excellency, perhaps it is now too late to talk about the decision to invite President Abbas to the anti-terror rally. The damage has already been done, as far as I and many Palestinians are concerned. The way we see it is as follows: President Abbas has once again managed to deceive you and the rest of the international community by placing himself on the side of the good guys in their fight against terrorism and extremism. Even worse, President Abbas has managed to create the false impression that he cares about freedom of speech and independent journalism.

Undoubtedly, now Palestinians like me will now pay a heavier price because President Abbas has been emboldened by his participation in the Paris rally. President Abbas will now step up his assaults on public freedoms because he knows that the international community will only see photos of him marching together with Your Excellency and other world leaders in defense of freedom of expression.

By extending the invitation to President Abbas, you have caused damage to Palestinians like me who have been hoping that someone -- maybe even a leader like you -- would finally expose the dictatorship of the Palestinian Authority for what it is. President Abbas's participation in the Paris rally is a severe blow to people like me who are genuinely opposed to terrorism and suppression of free speech.

Your Excellency, now that the damage has already been done, all that is left for people like me is to beg you to take all what I have said into account in your future dealings with President Abbas. Please do not hesitate to raise these issues with President Abbas the next time he requests your support for the creation of an independent Palestinian state. Otherwise, France will be helping to establish another corrupt and repressive Arab dictatorship -- one that glorifies and rewards terrorists no different from those who carried out the Paris attacks.

Finally, Your Excellency, I hope that by now you understand the reason why I am too scared to reveal my identity.

Sincerely,

A Palestinian Journalist with No Name or Voice

World leaders link arms at the Paris anti-terror rally on January 11, 2014. Palestinian Authority President Mahmoud Abbas stands at the far right of the front row. (Image source: RT video screenshot)