zondag 3 mei 2015

Carter gelooft nog steeds in Palestijnse eenheid

 

Jimmy Carter denkt dat verkiezingen de rivaliteit en strijd tussen Fatah en Hamas kunnen oplossen, en daaarmee bijdragen aan vrede. Het is zeer de vraag of dat klopt. Hamas zal de verkiezingen waarschijnlijk winnen, en dus meer macht krijgen. In Gaza heeft de macht van Hamas vrede en verzoening met Fatah niet bepaald dichterbij gebracht, en er is geen reden aan te nemen dat dit op de Westbank wel zal gebeuren. Hamas wil sowieso geen vrede, hooguit een tijdelijk bestand met Israel om zich in die tijd te kunnen herbewapenen en voorbereiden op een toekomstige confrontatie.

 

Het is echter goed dat Carter heeft gewezen op het feit dat de Palestijnen al bijna tien jaar geen verkiezingen hebben gehouden omdat Fatah en Hamas het maar niet over de voorwaarden eens konden worden. Abbas’ mandaat liep al af in 2009 en het Palestijnse parlement is sinds de coup van Hamas in Gaza in 2007 niet meer bijeen gekomen. Met democratie heeft een en ander weinig te maken.

 

RP

---------------

Carter gelooft nog steeds in Palestijnse eenheid

Bron: Blog Israël in de media

Carter bij Abbas “op de thee”.

Jimmy Carter heeft Ramalla aangedaan en heeft Abbas opgeroepen om te doen wat hij moet doen: verkiezingen houden. In 2006 zijn de laatste verkiezingen in de PA geweest en sinds 2007 is het parlement niet bij elkaar gekomen. Abbas`mandaat voor het presidentschap verliep ook al in 2009, want hij werd in 2005 gekozen. Opmerkelijk, dat Carter dit zo maar naar voren brengt, want gewoonlijk negeert het buitenland dit. Kennelijk doet het er niet toe of de PA democratisch bestuurd wordt. Die eis stel je alleen aan Israel. Net zo als je Israel apartheid verwijt terwijl Abbas duidelijk stelt dat er voor Joden geen plaats is in zijn Palestina. Het zijn maar een paar voorbeelden van het meten met twee maten als het om de Palestijnen gaat.

Intussen kun je je afvragen wat de oorzaak is van het uitblijven van verkiezingen. De laatste verkiezingen in 2006 werden gewonnen door Hamas. Daar waren veel landen niet blij mee. Het wil er echt niet in dat Palestijnen misschien, net als de andere Arabieren, helemaal niet democratisch en misschien wel in grote getalen meer gewelddadig en clan-gericht zijn dan men wil zien. Het gevolg van die verkiezingen in 2006 waren desastreus voor de een heid van de Palestijnen. Fatah werd Gaza uitgedreven in een bloedige burgeroorlog in 2007 met ruim 700 doden. Ook daar maakte niemand een punt van. Zo lang het maar niet om Israeliers gaat zijn er weinig mensen die internationale regels, waaraan ook Palestijnen zouden moeten voldoen, stellen. Hamas werd de baas in Gaza en Fatah op de Westbank.

In april 2014 werd er toch naar eenheid gezocht bij de Palestijnen en er kwam voor de vorm een eenheidsregering. Dat gaf alleen maar meer spanningen, omdat nu pas goed duidelijk werd dat men elkaar echt niet lust. Hamas plande een machtsovername in de zomer van 2014 van Judea en Samaria, maar die mislukte. Abbas mijdt Gaza en zet er zo min mogelijk een voet. Hamas vertrouwt Abbas de zeggenschap over Gaza niet toe en voert geregeld bomaanvallen op Fataheigendommen uit. Verder verdenken ze elkaar voortdurend van verraad en brengen dat ook naar buiten. Het lijkt meer op oorlog dan op eenheid.

Carter, die sowieso nogal naief overkomt, denkt nu dat verkiezingen meer eenheid zullen brengen. De praktijk zal zijn dat Hamas overal zal winnen en dat is precies waar Abbas bang voor is en waarom hij geen verkiezingen houdt. De vraag is of Carter dit niet begrijpt of dat hij het prima vindt als Hamas de grote winnaar wordt, want Carter vindt Hamas een prima partij waarmee hij denkt zaken te kunnen doen. Dat hij Gaza niet kon bezoeken verleden week heeft hem niet op andere gedachten gebracht. Gevaarlijk is deze (naieve) denkwijze wel, want Carter heeft nog steeds veel gezag en talloze mensen volgen hem met dezelfde ideeen dat de wereld maakbaar is als je maar gaat praten. De ware aard van de problemen wordt niet onderkend en genegeerd, wat zeker alleen maar tot verkeerde beslissingen kan leiden. Ook de weigering van Rivlin en Netanjahoe om Carter nog te ontvangen wordt verkeerd uitgelegd. Dat Carter de zaak totaal verkeerd inschat komt niet bij hem en zijn bewonderaars op. De grote boosdoeners zijn de Israeliers, die geen vrede willen, zoals de populisten gemakshalve beweren.

MS

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten