vrijdag 5 december 2014

'Joodse Staat'-wet: waar gaat dit over?

 
Hieronder een korte uiteenzetting over het wetsvoorstel naar aanleiding waarvan inmiddels de ministers Livni en Lapid uit de Israelische regering zijn gezet. Nieuwe verkiezingen voor de Knesset volgen op 17 maart 2015.
 
Afbeelding: de Israelische Onafhankelijkheidsverklaring
 

‘Joodse Staat’-wet: waar gaat dit over?

IN ISRAEL / DOOR ELISE FRIEDMANN / OP 01/12/2014 OM 15:42 / TAGS: KNESSET, LEZING, ONDERWIJS, PALESTIJNEN,VOOROORDELEN
 
Het Israelische kabinet is sterk verdeeld over een wetsvoorstel dat het Joodse en democratische karakter van de staat zou vastleggen. Voorstanders, de meerderheid van het kabinet met premier Netanyahu voorop, willen dat dit onderdeel wordt van de basiswetten die samen dienst doen als grondwet. Tegenstanders, de ministers Livni en Lapid voorop, vrezen dat zo’n wet de democratie zou aantasten, niet-Joodse burgers (lees: Israelische Arabieren) zou benadelen, en de gespannen situatie zou verergeren. Minder felle tegenstanders vinden de wet onnodig en vrezen ook dat hij zal bijdragen aan escalatie.
Netanyahu heeft gezegd dat de twee dwarsliggende ministers volgens het regeerakkoord vóór de wet moeten stemmen, en dat zij uit het kabinet gezet worden als zij dit niet doen. Afgelopen zondag diende Netanyahu weer een nieuwe versie in. Hij zegt vastbesloten te zijn die tot wet te maken, en zou een poging hebben gedaan hier een compromis van te maken dat in elk geval voor Lapid aanvaardbaar zou zijn. Maar dit is niet het enige punt van wrijving tussen Netanyahu en de ministers Livni en Lapid. Woensdag zou de eerste lezingmoeten plaatsvinden in de Knesset, en dan zou deze wet de aanleiding kunnen worden voor de toch al dreigende val van de regering.

Het wetsvoorstel

Israel is een Joodse en een democratische staat, daarover is geen verschil van mening. De verschillende versies van het wetsvoorstel dienen om een en ander vast te leggen in de basiswetten.
Op zondag 23 november stemde het Israelische kabinet (min twee ministers) ervoor om een wetsvoorstel aan de Knesset voor te leggen met de titel: ‘Basiswet: Israel, de nationale staat van het Joodse volk’. Dit voorstel – dat overigens nog vele lezingen en veranderingen voor de boeg zou hebben voor het tot wet kan worden – zou het Joodse en democratische karakter van de staat vastleggen. Om de zaak extra ingewikkeld te maken, waren er verschillende versies ingediend van een dergelijke wet. Volgens de laatste berichten zou alleen de versie van Netanyahu in behandeling worden genomen door de Knesset. Wat staat daar nu eigenlijk in?

Volgens Netanyahu is het doel van zijn versie om “de Staat Israel te definiëren als de nationale staat van het Joodse volk, en de waarden te verankeren van de Staat Israel als een Joodse en democratische staat in de geest van de Onafhankelijkheidsverklaring. Daarin heeft elke burger gelijke individuele rechten, daar staan wij op.
 
Maar alleen het Joodse volk heeft nationale rechten: een vlag, volkslied, het recht van elke Jood om naar het land te emigreren, en andere nationale symbolen. Die behoren alleen ons volk, in zijn enige en unieke staat. “ De wet zegt verder dat Israel Joodse cultuur en Joods erfgoed zal bevorderen, terwijl : “De Staat zal handelen om alle inwoners van Israel, ongeacht hun religie, ras of nationaliteit, in staat te stellen hun cultuur, erfgoed, taal en identiteit te behouden.” Israel zal bovendien Joden bijstaan die in gevaar zijn. Over de Joodse wet staat er slechts heel algemeen dat “De Joodse wet zal dienen als een bron van inspiratie voor de Knesset.”

Controversiële passages uit andere versies zijn niet opgenomen in de versie van Netanyahu. Daarbij ging het vooral om een clausule die Hebreeuws de enige nationale taal maakte, om één die de invloed van de Joodse wet wilde vergroten op beslissingen van rechtbanken en wetsvoorstellen, en om een bepaling die het democratisch karakter van de staat ondergeschikt leek te willen maken aan het Joodse karakter. Die bepalingen, waarover onder aanvoering van het dagblad Haaretz een grote campagne werd gevoerd, lijken uit de tekst te zijn verdwenen.
 

Standpunten

Critici van de wet verwijzen voornamelijk naar de hierboven genoemde controversiële passages (ook al zouden die uit de laatste versie verdwenen zijn) en naar de grote bezwaren van Arabieren. Juist nu de spanningen oplopen, is deze wet het laatste wat Israel nodig heeft, zeggen zij. Het aantal tegenstanders is groot en zij zijn niet de eersten de besten. Omdat de politieke spanning draaien om twee ministers, noemen wij alleen hen.

Minister van Financiën Yair Lapid heeft veel meer meningsverschillen met Netanyahu, voornamelijk over de begroting die afgelopen week behandeld had moeten worden.  Zijn partij (Yesh Atid, ‘er is een toekomst’) is niet tegen een Joodse Staat-wet, heeft hij gezegd, maar zal tegen de controversiële vorm stemmen omdat die het Joodse karakter van de staat boven het democratische stelt. Zijn partijgenoot minister Yaakov Perry heeft het “onverantwoordelijk” genoemd om op dit moment een wet aan te nemen die de Israelisch-Palestijnse verhoudingen op scherp zou zetten. Toch verwachten sommige commentatoren dat Yesh Atid voor een compromisversie zou stemmen, om een regeringscrisis en nieuwe verkiezingen te voorkomen.
Of de partij van Tzipi Livni (Hatnua, ‘de beweging’) ditzelfde zou doen, is onduidelijk. Zij heeft zich er zeer sterk tegen uitgesproken en kreeg de meeste kritiek over haar tegenstand: “Livni denkt dat zij met haar zes zetels het land kan regeren”, zei bijvoorbeeld Ze’ev Elkin. Elkin is parlementslid voor Likoed en een van de indieners van een versie.
Los van de inhoud van de wet staat de opvatting van Prof.
Ruth Gavison, die op verzoek van minister Livni samen met het Jewish People Policy Institute (JPPI) een alternatieve versie van deze wet zou opstellen. (Hierover heeft het JPPI Joodse gemeenschappen in de diaspora geraadpleegd, waaronder ook Nederland.) In hun aanbevelingen (Hebreeuwse versie hier) zeggen Gavison en JPPI echter dat een dergelijke wet onnodig is en op dit moment meer kwaad dan goed zou doen: hij wekt ten onrechte de indruk dat de democratie in Israel wordt bedreigd, stellen zij, om politieke redenen. (Lees deze opinie hier.)

Netanyahu zegt dat het nodig is om vast te leggen dat het Joodse en het democratische karakter even zwaar wegen, als een antwoord op Palestijnen en anderen die de Joodse nationale rechten zouden ontkennen. Volgens sommige commentatoren is de wet een slimme zet omdat hij de Israelische eis dat de Palestijnse onderhandelingspartners Israel erkennen als Joodse staat overbodig maakt. Zowel Arabische staten als Abbas hebben herhaaldelijk gezegd dat zij dit nooit zullen doen, maar als vastligt dat Israel een Joodse staat is, houdt een erkenning door hen (impliciet) automatisch de erkenning in van Israel als Joodse staat. Bovendien zou Netanyahu hiermee in eigen kring zijn geloofwaardigheid als nationalist willen oppeppen: binnenkort stemt zijn partij over wie de leiding heeft. De Likoed zou met deze wet ook het Israelische electoraat ervan willen overtuigen dat alleen rechts werkelijk nationalistisch is en dat middenpartijen als die van Lapid en Livni zwak zijn of niet loyaal aan de staat, een argument dat doorgaans goed valt bij toegenomen terreuraanslagen.
 

Hoe ‘Joods’ is Israel nu?

De meeste Israelische Joden zien Israel als Joods én democratisch en willen dit zo houden. Het Joodse karakter van Israel blijkt uit het feit dat een meerderheid van de bevolking (75%) Joods is, dat Israel – net als de meeste andere staten – het universele recht op nationale zelfbeschikking van deze meerderheid erkent, en dat het openstaat voor Joden die naar het land willen emigreren. 

De term ‘Joodse staat’ impliceert niet dat de staat discrimineert tegen niet-Joden. Alle Israelische burgers, Joods of niet, hebben voor de wet gelijke rechten en vrijheid van religie. Niet-Joodse minderheidsgroepen hebben collectieve rechten op onderwijs, taal en religie.

De bestaande basiswetten definiëren Israel als “een Joodse en democratische staat” en stellen dat:
“Fundamentele mensenrechten in Israel zijn gebaseerd op de erkenning van de menselijke waardigheden, de heiligheid van het menselijk leven, en het principe dat alle mensen vrij zijn.. in de geest van de principes die zijn vastgelegd in de Onafhankelijkheidsverklaring.” Discriminatie op grond van religie of etnische identiteit is verboden in Israel.
In de Onafhankelijkheidsverklaring van mei 1948 riep de eerste Israelische premier David Ben Gurion de vestiging uit van “Een Joodse staat in het Land Israel, die bekend zal staan als de Staat Israel” en die “volledige gelijkheid van maatschappelijke en politieke rechten zou verzekeren voor al zijn inwoners, ongeacht hun religie, ras of sekse” en die “vrijheid van religie, geweten, taal, opvoeding en cultuur zal garanderen.”
 

Cement voor wederopbouw belandt op zwarte markt Gaza

 

In de pro-Israel scene werd er al voor gewaarschuwd, en dit lijkt nu te zijn uitgekomen. Het cement dat Israel onder internationale druk toelaat wordt nu tegen de regels in verkocht door privé ondernemingen, die zeer waarschijnlijk banden hebben met Hamas, en dus makkelijk een deel kunnen verdonkeremanen. Verwacht hierover geen artikelen in uw krant, want dit past niet in het beeld van de Gazanen als slachtoffers en Israel dat hen zonder geldige redenen humanitaire goederen onthoudt en collectief straft voor het uitoefenen van hun democratische rechten. Opvallend dat ook dit nieuws van een Palestijn zelf afkomstig is en dus uit onverdachte bron.

 

These articles also make clear that cement that is supposed to be earmarked for specific projects have already been diverted, as they talk about cement traders and private buyers who are selling and buying cement. The UN mechanism to control the distribution of cement is clearly failing.
And this almost certainly means that Hamas is using this new cement to rebuild its terror tunnels. 

 

------------------------

 

Gaza cement being diverted to black market - and taxed by Hamas (update)

http://elderofziyon.blogspot.co.il/2014/12/gaza-cement-being-diverted-to-black.html#.VIEAwzGG9wS

 

You know how all the cement that is being imported to Gaza is supposed to be used only for specific international projects? How the UN says it created a mechanism ensuring that the cement will not be diverted?

Yesterday, Gaza journalist Hazem Balousha tweeted this

:


Yesterday, 600 tons of cement were sent into Gaza. Assuming that Balousha is telling the truth, here's where some of it ended up.

The other big news in the Palestinian Arab press is the Ministry of Finance in Gaza, controlled by Hamas, has started taxing every ton of cement a fee of 20 shekels. The PA denounced the move but there are reports that customs agents in Gaza are imposing the tax, and as a result the shipments of cement todayhave been suspended.

These articles also make clear that cement that is supposed to be earmarked for specific projects have already been diverted, as they talk about cement traders and private buyers who are selling and buying cement. The UN mechanism to control the distribution of cement is clearly failing.

And this almost certainly means that Hamas is using this new cement to rebuild its terror tunnels. 

UPDATE: Hamas has apparently relented and stopped imposing the tax after complaints. But the undersecretary of finance said that there was a monopoly by a certain company to sell the cement and it adds its own fee of 150 shekels per ton, so why cry crocodile tears over the Hamas tax when this company makes more?

The Gaza Ministry of Housing is apparently in charge of which citizens can get the cement and construction materials, and they have published a list of nearly 6000 homeowners who qualify.  This sure seems like a system that is ripe for corruption and diversion of the materials.

 

Palestijnen moeten zich inzetten voor hervorming UNRWA

 

Een uiterst kritisch artikel over de rol die UNRWA vervult, van een onverdachte bron: een Palestijnse mensenrechtenactivist.

We wezen laatst ook al op het feit dat terwijl UNRWA miljarden binnenhaalt, het voedselprogramma voor meer dan een miljoen Syrische vluchtelingen is stopgezet. Zij wonen in tenten waar het koud is, hebben vaak geen warme kleren en dekens en geen adequate medische zorg.

 

In the eyes of the Palestinians, UNRWA acts a state with its own foreign policy.
And that foreign policy does not serve the best interests of the Palestinian refugees.
I’m saying this as a loyal Palestinian. I’m saying this because I am concerned about my people’s future.

 

---------------------

 

Proud Palestinians must lead the fight to reform UNRWA

http://www.jpost.com/Opinion/Proud-Palestinians-must-lead-the-fight-to-reform-UNRWA-383366 267

By BASSEM EID 12/01/2014 22:52

"We can no longer deny our responsibility for the future of our people."

A man with an UNRWA flag in the southern Gaza Strip.. (photo credit:REUTERS)

We Palestinians can no longer deny our responsibility for the destiny of our people. For 26 years I have been devoting my life to the mission of defending human rights. I have seen wars and terror. I live in Jerusalem and was brought up in an United Nations Relief and Works Agency (UNRWA) refugee camp in Shuafat, a refugee camp like 58 other UNRWA refugee camps created for the sole purpose of keep Palestinian Arab people in “temporary” conditions, for 65 years, under the false pretense and specious promise of the “right of return” to pre-1948 villages that do not exist.
As a proud Palestinian, I must take responsible for what will happen to our people.
We can no longer deny our responsibility for the future of our people.
UNRWA, to continue its operation, depends on death and the visual suffering of five million Palestinians who continue to wallow in and around UNRWA facilities.

The more Palestinians suffer, the more power goes to UNRWA, which allows it to raise unchecked humanitarian funds and purchase munitions. People ask: Why not abolish UNRWA? Well, this cannot be done.
The only agency that can abolish UNRWA is the UN General Assembly, which has never had the interests of the Palestinian people at heart. After all, the UN rakes in more than $1.2 billion a year as an “incentive” to continue our status as refugees.

People ask: Why not ask the donor nations to defund UNRWA? Do they not realize that a Western defunding of UNRWA would allow nations like Qatar to enter the vacuum, leaving the West with no leverage over UNRWA policy? The point is to influence donor nations to reform UNRWA and predicate future aid to UNRWA on reasonable conditions:

1. Audit all funds allocated to UNRWA, which operates with a $1.2b. budget.
2. Introduce UN High Commissioner for Refugees standards to UNRWA, to encourage permanent refugee settlement.
3. Cancel the UNRWA war curriculum, based on principles of jihad, martyrdom and right of return by force of arms.
4. Demand that UNRWA schools conform to the UNRWA slogan: “Peace Starts Here.”
5. Dismiss UNRWA employees affiliated with Hamas, defined by the donor nations to UNRWA as a terrorist entity.

It is therefore the responsibility of the Palestinian people to rebel against the arbitrary administration of UNRWA, which seeks to perpetuate our refugee status instead of helping our people to strive for a better future.

The Palestinians see that UNRWA is continually cutting back on its activities, devoting most of its budgets to health and education.
UNRWA claims that this is because the contributing countries have not upheld their commitments regarding the transfer of funds. Furthermore, UNRWA provides many more services to the Gaza Strip than it does to the West Bank, and this even further infuriates the residents of the West Bank. Moreover, UNRWA has not raised the salaries it pays to its local workers for years, and, in many cases, has even neglected to pay its workers for months at a time –thus enraging the Palestinians even further and leading to numerous strikes and conflicts.

UNRWA has not conducted a census within the refugee camps for some two decades, and so the organization cannot know how many refugees are living in the camps in the Occupied Territories and in the Diaspora. To this day, the numbers remain unclear. While one source says there are 2.5 million refugees, the Palestinian Authority claims that the number is higher than 6 million. UNRWA, which should be the authoritative source, is silent. So on what figures is UNRWA basing its requests for funds? Do the contributing countries have any idea of what they are contributing to? The Palestinian refugees have lost all hope that UNRWA will make any effort to return them to their original lands (right of return) and they believe that they will have to settle for compensation. But they are concerned that if they don’t bring pressure to bear on UNRWA, these monies, too, will be swallowed up by its vast organizational apparatus.

In my opinion, it is essential to carry out a comprehensive investigation within the refugee camps throughout the entire Middle East, not only to ascertain the precise numbers of refugees, but also to understand what the Palestinian want for themselves, what they wish for, and what they believe they can reasonably expect.

In the eyes of the Palestinians, UNRWA acts a state with its own foreign policy.
And that foreign policy does not serve the best interests of the Palestinian refugees.
I’m saying this as a loyal Palestinian. I’m saying this because I am concerned about my people’s future.

The author is the founder and director of the Jerusalem-based Palestinian Human Rights Monitoring Group. This article will be part of a special presentation to the British Parliament sponsored by the London-based Henry Jackson Society and the Jerusalem-based Center For Near East Policy Research.

 

woensdag 3 december 2014

'Palestina' toch niet erkend

 

Na Zweden wordt België wellicht het tweede Westeuropese land dat Palestina als staat erkend. De parlementen van Spanje, Groot-Brittannië en Frankrijk hebben ook al voor erkenning gestemd, maar die moties werden niet door de regeringen overgenomen.

 

__________________

 

‘Palestina’ toch niet erkend 

http://www.niw.nl/palestinanieterkend8495/

Door Jaron Beekes

Deze week stemde de Tweede Kamer tegen een voorstel van PvdA-Kamerlid Michiel Servaes om als Nederlandse regering een Palestijnse staat te erkennen. „Het is nu niet aan de orde,” aldus minister Koenders. 

 

De timing was nogal ongelukkig. Op de morgen van woensdag 18 november vond een brute moordaanslag plaats in een synagoge in Jeruzalem, de bloedigste aanslag sinds jaren in de stad. Diezelfde dag stelde Michiel Servaes tijdens de begrotingsbehandeling van het ministerie van Buitenlandse Zaken voor dat de Nederlandse regering, in navolging van de Zweedse op 30 oktober, een Palestijnse staat zou erkennen. Servaes, Tweede Kamerlid en buitenlandwoordvoerder namens de PvdA, noemde daar twee argumenten voor. Ten eerste, „de feitelijke vaststelling dat er een territorium, een volk en een regering zijn. Daarmee wordt aan de criteria van het internationaal recht voldaan om erkend te kunnen worden als staat.”

 

Buitenspel
Servaes refereerde daarmee aan de Montevideo Convention uit 1933, toen deze criteria voor het erkennen van een staat werden vastgelegd. Directeur van het CIDI, Esther Voet, vindt echter niet dat de Palestijnen daaraan voldoen. „Vastgestelde grenzen zijn er niet. De Groene Lijn van 1967 is slechts een bestandslijn en bij een tweestatenoplossing zal die worden aangepast. Wie denkt dat Israël een territorium zal toestaan waarbij de Klaagmuur buiten de grenzen valt, is naïef. Al bij Camp David 2 en de besprekingen in Taba is duidelijk gesproken over landswops, het uitruilen van land. Daarbij is er geen homogene regering. De eenheidsregering die er nu is, is puur voor de bühne. Bovendien is Hamas daar een groot onderdeel van. Erkenning van een Palestijnse staat zou het belonen van terrorisme inhouden. Bovendien zet je Israël op die manier volledig buitenspel. Erkenning prima, maar pas nadat er onderhandelingen zijn geweest en er een akkoord ligt.”

 

Als tweede argument voor de erkenning noemde Servaes juist het stagneren van die onderhandelingen: „Meer dan twintig jaar na de Oslo-akkoorden lijkt een oplossing verder weg dan ooit. Kernpunt is wat mij betreft het asymmetrische karakter van het conflict, dat alleen opgeheven kan worden als we Palestina op gelijker niveau brengen met Israël. Een Palestijnse staat kan volwaardig lid zijn van internationale organisaties, met alle rechten en plichten die daarbij horen. Daarmee wordt dus een positieve bijdrage geleverd aan het vredesproces.”

 

„Dat is een drogreden,” vindt Esther Voet. „Er zijn weinig onderhandelingen waarbij de partijen gelijkwaardig zijn. Kijk bijvoorbeeld naar wat er nu gebeurt met de P5+1, de wereldmachten die met Iran over hun nucleaire plannen praten. Daar komt bij dat het niet zozeer een Israëlisch-Palestijns conflict is, als wel een Israëlisch-Arabisch conflict. Er liggen totaal andere verhoudingen. Je kunt pas vrede sluiten als de Arabische landen akkoord gaan.” Servaes werd door het NIW benaderd voor een verdere toelichting op zijn voorstel, maar was daarvoor niet beschikbaar.

 

Geen verrassing
Servaes oogstte met zijn pleidooi verbazing in de Kamer. Na de stemming werd het voorstel van Michiel Servaes niet aangenomen. PvdA, D66, SP en GroenLinks stemden voor; VVD, PVV, CDA, ChristenUnie en SGP tegen. Kersverse minister van Buitenlandse Zaken Bert Koenders (PvdA) volgt, zoals van hem wordt verwacht, het regeerakkoord met de VVD en is ook tegen. Voet: „Koenders is voorlopig tegen, maar hij staat er wel anders in dan zijn voorganger, Frans Timmermans. Die was voor erkenning, maar pas na onderhandelingen, als er een akkoord ligt. Koenders noemde de erkenning ‘nu niet opportuun’, maar de voorwaarden van Timmermans gelden blijkbaar niet meer. Onder welke voorwaarden hij wel akkoord zou gaan, daar is hij niet op ingegaan.”

 

Bert Koenders stond als Kamerlid en als minister van Ontwikkelingssamenwerking bekend als kritisch ten opzichte van het Israëlisch regeringsbeleid. Dat Servaes nu met het voorstel naar buiten kwam, heeft er volgens Esther Voet indirect mee te maken dat Koenders onlangs Timmermans heeft opgevolgd. „Maar Servaes streeft al veel langer naar Nederlandse erkenning van de Palestijnse staat. Wat dat betreft kwam dit niet als verrassing.”

 

Kamerlid Bram van Ojik van GroenLinks herinnerde de PvdA-woordvoerder eraan dat de PvdA in november 2012 nog besloot zich te onthouden van stemmen, bij een debat over opwaardering van de status van de Palestijnse Autoriteit binnen de VN. Toenmalig minister Timmermans zag stemming destijds als belemmering van het vredesproces. Van Ojik vroeg zich bij de vergadering vorige week af of de PvdA sindsdien van mening is veranderd. Nee, zei Servaes, de onthouding van stemmen over opwaardering van de diplomatieke status destijds was uit strategisch oogpunt, ‘maar dat we daarvoor waren én zijn, dat is klip en klaar’.

 

Discussie aanzwengelen
Hoe dan ook was de timing van het Kamervoorstel wrang, met de oplaaiende onrusten in Israël en zelfs dezelfde dag nog een Palestijnse aanslag in een synagoge in Jeruzalem, aldus merkte Kees van der Staaij (SGP) op, na het betoog van Servaes in de Tweede Kamer. In reactie daarop verklaarde die: „Het probleem van dit conflict is natuurlijk dat we continu geweld zien (…) Het is dus ook niet iets wat wij hier vanavond vanuit de Tweede Kamer kunnen oplossen. Die illusie moeten we nooit hebben. Wel wil ik een discussie aanzwengelen, en dat doe ik vanavond.”

 

„De schaamteloosheid is nauwelijks te bevatten,” schreef Elsevier-columnist Afshin Ellian kort daarop. „Als Servaes een Nederlander met wijsheid en historisch besef zou zijn, had hij gezegd dat alle Palestijnen, als zij nog steeds naar een Palestijnse staat verlangen, een intifada moeten organiseren tegen de terroristen. Anders is de Palestijnse staat de grootste fantasie aller tijden.” Ellians vriend en collega Leon de Winter twitterde: „PvdA wil land erkennen vol homohaat, vrouwenhaat, eerwraak, corruptie, tribalisme, jodenhaat, censuur: Palestina”. Tegelijkertijd kreeg Servaes steun voor zijn voorstel van Jaap Hamburger van Een Ander Joods Geluid, die in NRC-Handelsblad schreef: „Koenders en Kamer, besef: het strategische moment is aangebroken. Erken Palestina nu.”

 

Ondanks alle kritiek is Michiel Servaes vastbesloten door te gaan medestanders te vinden voor zijn plan. Zelfs nu er in de Kamer tegen is gestemd en zijn eigen minister het voorstel ‘niet aan de orde’ noemde. Hoe waarschijnlijk is het dat het uiteindelijk toch doorgang vindt?

 

Esther Voet: „Traditioneel zijn de linkse partijen vóór erkenning en de rechtse tegen. Een sleutelrol is nu weggelegd voor het CDA. Er lijkt een schisma op te treden binnen die partij tussen, kort gezegd, de club van Van Agt en mensen met een meer realistische kijk.” Ook binnen de Protestantse Kerk Nederland (PKN) gaan steeds meer stemmen op die het Israëlische beleid bekritiseren, met name wanneer het over de nederzettingen gaat.

 

Esther Voet merkt daarover op: „De politiek en de pers hebben het steeds over ‘de’ nederzettingen, maar dat is te ongenuanceerd. Een bevolkingskern in Oost-Jeruzalem is totaal iets anders dan een gemeenschap diep in de West Bank. Ook wordt er niet gekeken of het grondgebied wordt uitgebreid of dat er binnen de grenzen van zo’n nederzetting wordt gebouwd. Het is allemaal ontzettend ingewikkeld en men kijkt vaak niet verder dan zijn neus lang is.”

 

Het beste gewenst met uw molotovcocktails

 
Het blijft maar doorgaan, de opruiing in Palestijnse media en het ophitsen tot geweld. Ondertussen houdt de EU zich vooral bezig met de vraag of Palestina onvoorwaardelijk erkend moet worden en komt de ‘gematigde’ Abbas met een resolutie in de Veiligheidsraad. De dagelijkse ophitsing tegen Israel is de olifant in de kamer die niemand wil benoemen. Hoe lang laten we Abbas en zijn ‘gematigde’ PA nog dit dubbelspel spelen, gesteund met vele miljoenen aan geld voor de opbouw van Palestina? Wanneer houden we eens op met uitsluitend te praten over sancties, voorwaarden en etikettering van Israelische producten, en gaan ook voorwaarden stellen aan de Palestijnen?
 
RP
-------------
 

Het beste gewenst met uw molotovcocktails

Drie filmpjes van de Palestijnse Autoriteit.
 
Drie nieuwe uitzendingen die haat zaaien tegen Joden en oproepen tot geweld – op de televisiezender van de Palestijnse Autoriteit van de ‘gematigde’ president Abbas.
En de wereld kijkt de andere kant op.
En zwijgt.

 
Of wil die haat en dat geweld zelfs belonen met ‘erkenning’.



Presentator:

“Voor diegenen die zich voorbereiden voor een nieuwe golf van geweld de wijken [van Jeruzalem] Al-Tur, Jabal Mukkaber, Silwan, Bab Al-Huta, Silwad, Kafr Qaddum, Al-Ram, de Oude Stad van Jeruzalem, Shuafat, Qalandiya, Sur Baher, en elke straat, steeg en wijk, zeg ik goedemorgen.
Een goede morgen voor uw trots, en aan uw handen die klaar staan om stenen te gooien en de benzine in de molotovcocktails aan te steken.
De hartelijke groeten van ons programma ‘Goedemorgen Jeruzalem’.”

 
Uitzending op de officiële Palestijnse televisie, 21 november 2014.
 
 
 
“Ik kom naar je toe, vijand van me,
uit elk huis, elke buurt en elke straat.
Onze oorlog is een oorlog in de straten.
Ik kom naar je toe, vijand van me.
Wij komen uit elk huis met onze messen en hakbijlen,
met granaten heb ben wij onze volksopstand aangekondigd.
Ik zweer het u, u zult niet ontsnappen, mijn vijand, van de revolutie en de mensen.
Hoe kunt u ontsnappen aan de ring van vuur, terwijl de menige uw weg blokkeert?
Ik kom naar je toe, vijand van me,
uit elk huis, elke buurt en elke straat.”

 
Officiële Facebookpagina van Fatah, de organisatie van president Abbas, gepubliceerd op 22 november 2014.
 



 

Archiefopname van Jasser Arafat:

“Miljoenen martelaren marcheren naar Jeruzalem!
O Allah, laat mij een martelaar worden, tussen de Martelaren van Jeruzalem.”

 
Palestijnse zanger:
 
“Enorme legers rukken op Jeruzalem.
Zij zijn niet bang voor de aanvallers.
Moge ons konvooi sterven als martelaren om de wanhopige Al-Aqsa te verlossen.
Jeruzalem schreeuwt: ‘O vaderland.’
Het heeft een mausoleum nodig. [voor Arafat]
Totdat je hart tot rust komt in Jeruzalem,
het land van de religieuze strijd.”
 
Officiële Palestijnse televisie op 9 november 2014.
 

Terwijl VN geld tekort heeft voor Syrische vluchtelingen, zamelt UNRWA geld in voor Palestijnen

 

Toen maandag op het journaal werd gemeld dat de VN geen geld meer heeft om de miljoenen Syrische vluchtelingen eten te geven moest ik ook aan de UNRWA denken en de miljarden die zij tot haar beschikking heeft. Je mag leed misschien niet met leed vergelijken, maar waarom niet alle vluchtelingen uit eenzelfde pot betalen en dit vanuit een centrale organisatie regelen? Waarom is er alleen voor Palestijnse vluchtelingen een aparte organisatie, met een veel hoger budget per persoon? Op UNRWA scholen leren deze kinderen om Joden te haten, in UNRWA scholen werden meermaals wapens aangetroffen, het lesmateriaal en de website bevatten extreme anti-Israel (en soms zelfs antisemitische) propaganda, zo heeft Elder uitgebreid gedocumenteerd. Ondertussen lopen Syrische vluchtelingen op blote voeten door de modder terwijl de temperatuur onder het vriespunt daalt. Geld voor kleding, schoenen, medische zorg en fatsoenlijke huisvesting was er de afgelopen tijd ook al niet.

 

Last week, UNRWA declared an "emergency" because of flooding in Gaza that did not kill or injure a single person. 
While the WFP needs some $64 million a month to stop people from starving, UNRWA is demanding $1.6 billion from the international community on top of $300 million it demanded earlier this year. 
While Syrian refugees cannot eat, UNRWA goes fundraising in Japan and Azerbaijan. 
Even crazier is that UNRWA also solicits money for the relatively small percentage of Syrian refugees who fall under its mandate. Rather than a single UN fundraising effort for all Syrian refugees to ensure fair distribution, UNRWA has a separate program because the UN makes a distinction between refugees who happen to have some ancestors who lived in British Mandate Palestine in 1947 and all others. The UNHRC and WFP are struggling to give Syrian refugees the basics of food and medical care while the Palestinians who fall under UNRWA's mandate receive much higher levels of aid per capita, including schooling and medicine. "Palestinian" refugees from Syria go to different camps in Jordan than the rest of the refugees because of Arab bigotry against Palestinians that gets swept under the rug.

 

RP

---------------

 

UN runs out of money to feed Syrian refugees while UNRWA keeps raising cash

http://www.elderofziyon.blogspot.nl/2014/12/un-runs-out-of-money-to-feed-syrian.html

 

 

From Al Jazeera:

 

The United Nations' food agency has announced that it is suspending its food programme serving more than 1.7 million Syrian refugees because it has run out of money.

The World Food Programme (WFP) said on Monday that it "immediately needs" at least $64m in December alone to support the displaced Syrians now living in neighbouring countries such as Jordan, Lebanon, Iraq and Turkey.


"A suspension of WFP food assistance will endanger the health and safety of these refugees and will potentially cause further tensions, instability and insecurity in the neighbouring host countries," said WFP Executive Director Ertharin Cousin, in an appeal to donors.

"The suspension of WFP food assistance will be disastrous for many already suffering families."

Since the war in Syria began in 2011, over three million people have fled to neighbouring countries.

Under the UN programme, the refugees use vouchers to buy food in local shops. The UN provides basics like flour, cooking oil and sugar. But it also gives vital food vouchers to pregnant and nursing mothers.

"Without WFP vouchers, many families will go hungry. For refugees already struggling to survive the harsh winter, the consequences of halting this assistance will be devastating," the UN said.

Every month, the UN feeds over four million people inside Syria, and over a million more now temporarily sheltered in other countries.

Muhannad Hadi, the UN coordinator of the food programme, told Al Jazeera the refugees would face a harsh winter without support from the world body.

"It's definitely a catastrophe," he said, speaking from the Jordanian capital Amman. "If we cannot deliver the food voucher, they simply would not be able to eat."

"We are asking the world [to help]. This is an international crisis."

 

There is only so much international aid to go around, and one reason why the World Food Program is running out of money is because the bloated, superfluous UNRWA keeps on manufacturing its own "crises" every couple of months to keep its own cash flow coming.

Last week, UNRWA declared an "emergency" because of flooding in Gaza that did not kill or injure a single person. 

While the WFP needs some $64 million a month to stop people from starving, UNRWA is demanding $1.6 billion from the international community on top of $300 million it demanded earlier this year. 

While Syrian refugees cannot eat, UNRWA goes fundraising in Japan and Azerbaijan. 

Even crazier is that UNRWA also solicits money for the relatively small percentage of Syrian refugees who fall under its mandate. Rather than a single UN fundraising effort for all Syrian refugees to ensure fair distribution, UNRWA has a separate program because the UN makes a distinction between refugees who happen to have some ancestors who lived in British Mandate Palestine in 1947 and all others. The UNHRC and WFP are struggling to give Syrian refugees the basics of food and medical care while the Palestinians who fall under UNRWA's mandate receive much higher levels of aid per capita, including schooling and medicine. "Palestinian" refugees from Syria go to different camps in Jordan than the rest of the refugees because of Arab bigotry against Palestinians that gets swept under the rug. 

The inefficiencies from having UNRWA doing the same work as other UN agencies, and the Arab nations insisting on discrimination against Palestinians, is wasting huge amounts of money.

 

Internationale Herdenkingsdag voor Joodse vluchtelingen uit Arabische landen (2 artikelen)

 

Het is de meeste journalisten ontgaan, maar afgelopen zondag werden voor het eerst de ca. 850.000 Joodse vluchtelingen uit Arabische landen herdacht. Vanaf het begin van de 20ste eeuw stonden de Joden in Arabische landen steeds meer onder druk, en werden hen bijvoorbeeld zionistische sympathieën en zelfs spionage verweten. In tegenstelling tot het sprookje dat in pro-Palestina kringen wordt verteld waren zij doorgaans tweederangs burgers (dhimmi’s) die in verschillende tijden en onder verschillende heersers beter of slechter werden behandeld, maar vaak waren blootgesteld aan discriminatie en vernederende praktijken. Met de opkomst van het zionisme maar ook de invloed van de nazi’s werd dat nog versterkt en in de jaren ’40 vonden meerdere vreselijke pogroms plaats, o.a. in Baghdad.

 

Na de stichting van Israel werden Joden op grote schaal verdreven en hun eigendommen geconfisceerd. In totaal bezaten zij land dat vier keer zo groot was als de hele staat Israel. Toch wordt er nooit over compensatie voor hen gepraat wanneer het over vluchtelingen van het conflict gaat; alleen Palestijnse vluchtelingen worden als slachtoffers gezien. Ondanks het feit dat de Joodse vluchtelingen geen vluchteling meer zijn, maar zijn opgenomen in Israel of soms ook de VS of Frankrijk, is het niet meer dan rechtvaardig dat wanneer de Palestijnse vluchtelingen (wiens aantal eindeloos toeneemt omdat hun vluchtelingenstatus erfelijk is) worden gecompenseerd dat ook met de Joodse vluchtelingen gebeurt. Zie voor meer informatie ook dit artikel op Israel Palestina Informatie.

 

RP

--------------

 

Internationale Herdenkingsdag voor Joodse vluchtelingen uit Arabische landen

http://joodsactueel.be/2014/11/30/wereldwijd-1ste-herdenkingsdag-joodse-vluchtelingen-uit-arabische-landen/

Zondag 30 November 2014 10:28

Joodse vluchtelingen uit Arabische landen

Voor het eerst wordt op zondag 30 november de massale verdrijving van meer dan 800.000 Joden uit Arabische landen herdacht. Die etnische zuivering begon kort na de oprichting van de staat Israël in 1948. Anders dan het Palestijns vluchtelingprobleem, is deze problematiek veel minder bekend bij het grote publiek.

Daarom dat tal van vertegenwoordigers van de Verenigde Naties en Westerse diplomaten herdenkingsplechtigheden zullen bijwonen in het New Yorkse hoofdkwartier van de VN. Dat laatste tot groot ongenoegen van de Arabische wereld. In ons land is er evenwel nog geen herdenkingsactiviteit gepland door de Joodse koepelorganisaties

Terwijl de Palestijnen hun eigen Naqba of ‘catastrofe’ al decennialang met veel misbaar op de agenda plaatsten, werd pas dit jaar in het Israëlische parlement 30 november als officiële herdenkingsdag voor de Joodse vluchtelingen uitgeroepen. De herdenking komt er na de vaststelling dat de Israëli’s – vooral scholieren en studenten – nauwelijks nog op de hoogte zijn van deze achtergronden. Vanaf dit jaar wordt het onderwerp ook behandeld in de lesprogramma’s van alle Israëlische scholieren.

Achtergrond

Tijdens een zitting van de VN op 24 november 1947 dreigde Heykal Pasha, het hoofd van de Egyptische delegatie, dat de oprichting van Israël tot moord en verdrijving van Joden in de Arabische wereld zou leiden en voorspelde dat “de goedkeuring van de zionistische droom tot een miljoen Joodse vluchtelingen zou leiden”. (lees het originele verslag hier)

Opnieuw en nauwelijks twee maand voor de oprichting van de staat Israël dreigde Hassan al-Banna, de stichter van de antisemitische  opnieuw dat een zelfstandige Joodse staat tot moordpartijen en de verdrijving van Joodse burgers uit Arabische landen zou leiden. Toen twee maanden later de Joodse staat een feit was, begon na bloedige slachtingen op Joden de voorzegde Joodse vluchtelingenstroom op gang te komen.

De cijfers tonen aan dat in zes landen een totaal van meer dan 840.000 Joden op de vlucht sloegen tussen 1948 tot op heden. (Bron: Jewish Virtual Library)

Klik voor groter beeld

Moslimbroeders en de nazi-moefti

De Arabische Liga kwam onmiddellijk in actie en initieerde anti-Joodse wetgevingen in Egypte, Libië, Syrië, Irak en elders waardoor volledige Joodse gemeenschappen niet alleen op de vlucht moesten slaan voor moordpartijen maar waardoor ze ook nog eens beroofd werden van alle have en goed.

De beruchte nazi-moefti Haj Amin al-Husseini schreef in zijn memoires dat hij gedurende zijn ontmoetingen met Adolf Hitler en andere nazikopstukken zijn medewerking aan de uitroeiing van de Joden altijd al verbonden had aan de voorwaarde om niet alleen Palestina maar ook de ganse Arabische wereld volledig Judenrein te maken. Al Husseini, een oom van Yasser Arafat, was een onvoorstelbare wreedaardige jodenhater en bezocht volgens een getuige tijdens het Neurenbergproces zelfs de gaskamers in Auschwitz

Voorlopig geen herdenking in België

In meerdere  Amerikaanse, Canadese en Australische steden maar ook in Parijs, Londen en Amsterdam worden herdenkingen georganiseerd.  In ons land hebben zowel het Forum der Joodse Organisaties als het CCOJB, beide Joodse koepelorganisaties, geen activiteit gepland rond deze zaak. Dat is wel het geval voor het Word Jewish Congress dat met succes aandrong op een herdenkingsplechtigheid in New York in het hoofdkwartier van de Verenigde Naties.

 

Joodse vluchtelingen uit Arabische landen

http://israel-in-de-media.blogspot.nl/2014/12/joodse-vluchtelingen-uit-arabische.html

Een vergeten vluchtelingenstroom

Zondag 30 november werd er voor het eerst officieel een herinneringsdag in Israel ingesteld voor het enorme aantal Joden dat sinds 1948 uit de Areabische landen en Iran werd verdreven. In 1948 woonde er om en nabij een miljoen Joden in de Arabische wereld en Iran. Een aantal kwam om door pogroms, maar de meesten werden verdreven uit hun thuisland of moesten/konden vluchten. In 1948 waren er 260 000 Joden In Marocco, vandaag de dag minder dan 3000. In Algerije nam hun aantal af van 135000 tot NUL! In Tunezie ging hun aantal van 90 000 tot nog 1000 nu, in Libie ging het aantal van 40 000 naar NUL, in Egypte van 75 000 naar minder dan 100, in Irak van 125 000 tot NUL, in Jemen van 45 000 tot waarschijnlijk 200 nu, in Syrie van 27 000 naar 100, in Libanon van 10 000 tot minder dan 100 nu.

Israel heeft er nooit echt bij stil gestaan dat er een reeel vluchtelingenprobleem is geweest. Mensen die nieuw kwamen moesten integreren, werk vinden, scholing krijgen, huisvesting net al s immigranten uit Westerse landen. Zowel de slachtoffers van de Holocaust als de Arabische vluchtelingen hadden huis en haard en goederen achter moeten laten. Nu wil men aandacht gaan besteden aan de moeilijke situatie waarin deze Arabische en Iraanse vluchtelingen verkeerden. Op school moet voortaan, net als aan de Holocaust, aandacht besteed worden aan de omstandigheden waaronde deze mensen moesten vluchten en hoe ze integreerden in Israel.

Geintegreerd zijn deze voormalige vluchtelingen geheel in Israel na een heel moeilijke start, waarbij de Westerling zich aanvankelijk boven deze vluchtelingen vond staan. Dat is al lang niet meer. Iedereen is gelijk en het verleden van de een is nu net zo belangrijk om door te vertellen als het verleden van de ander. Ook aan de cultuur van deze groepen mensen zal meer aandacht worden besteed. Geheel in tegenstelling tot wat er bij de buren gebeurt spreekt Israel alleen over vluchtelingen waar het de mensen die zelf vluchtten betreft. Hun nakomelingen heten geen vluchteling meer, ook al wonen ze nu in een ander huis in een andere plaats , in een ander land. Zo komt men uit op een totaal van 650 000 vluchtelingen uit de Arabische landen en Iran. En niemand in de wereld wil weten dat hun aantal net zo groot is als het aantal Palestijnen dat destijds gevlucht is. Dat kan ook nauwelijks meer doordat de idiote regel voor (enkel voor de Palestijnen in de hele wereld!) de Palestijnen zo is vastgesteld dat al hun nakomelingen ook de vluchtelingenstatus hebben. Zo kom je al gauw in de miljoenen vluchtelingen. Waarschijnlijk hebben de Arabische en Iraanse Joden ook wel miljoenen nakomelingen, maar die zijn gewoon staatsburger geworden van het land waar ze terecht kwamen en waar hun kinderen werden geboren. Ook heeft de wereld zich nooit druk gemaakt over een vorm van schadeloosstelling voor deze mensen, terwijl voor de Palstijnen tot in de zoveelste generatie schadeloosstelling (of beter terugkeer naar hun oorspronkelijke woonplaats) wordt geeist. Het is goed dat er nu een jaarlijkse dag is ingesteld waarop de gebeurtenissen rondom de vlucht van de Arabische en Iraanse Joden herdacht worden.

 

dinsdag 2 december 2014

Vervroegde verkiezingen lijken onvermijdelijk in Israel

 

Het lijkt in Israel maar niet te lukken om een stabiele coalitie op te zetten met partijen die een gezamelijke visie kunnen uitdragen en bereid zijn daarvoor het partijbelang en eigenbelang soms opzij te zetten. De verschillen in visie op zowel vrede en de 'Palestijnse kwestie' alsook economische zaken zijn in dit kabinet enorm. Dit reflecteert de verschillen en de kloof in de Israelische samenleving tussen hen die compromissen willen sluiten en hen die daar niet meer in geloven en een harde lijn tegen de Palestijnen voorstaan, tussen orthodoxen en seculieren, tussen links en rechts. Er is dringend behoefte aan een verbindende persoon die het vertrouwen van verschillende groepen kan winnen. Netanyahu is daar niet in geslaagd en wordt met name ter linkerzijde van visieloosheid en opportunisme beschuldigd.

 

RP

-------------------

Vervroegde verkiezingen lijken onvermijdelijk in Israel

http://www.cidi.nl/vervroegde-verkiezingen-lijken-onvermijdelijk-in-israel/

IN ISRAEL / DOOR ELISE FRIEDMANN / OP 02/12/2014 OM 15:43 / TAGS: GAZA, KNESSET, VERKIEZINGEN, VS

 

Nadat de crisisbesprekingen van Netanyahu gisteren zijn mislukt, zijn vervroegde verkiezingen vrijwel onvermijdelijk. De huidige coalitie kan niet verder zonder Yesh Atid, de partij van minister van Financiën Yair Lapid: Netanyahu heeft dan nog maar een heel krappe meerderheid met 61 zetels. Een nieuwe coalitie binnen de huidige Knesset lijkt er niet in te zitten, omdat Likuds traditionele coalitiepartner Shas, dat daarvoor onmisbaar zou zijn, niet zonder verkiezingen een coalitie wil vormen. 

Economie

Door de felle discussies lijkt het alsof de coalitie vooral is geklapt op de 'Joodse Staat'-wet, waar de ministers Livni (Hatnua) en Lapid (Yesh Atid) falikant tegen zijn. Maar de begroting is een minstens even groot struikelblok. Eén van de voorwaarden die Benjamin Netanyahu gisteravond stelde aan Yair Lapid was dat deze zijn plan zou schrappen om de aankoop van starterflats (tot ruwweg €325.000) BTW-vrij te maken. 
Dat  'zero VAT-plan' is het vlaggeschip van Lapids partij; bovendien was de begroting waarin dit was opgenomen al goedgekeurd. Netanyahu wil dat geld gebruiken voor een aantal andere eisen, o.a. ook dat Lapid 1,2 miljard euro vrijmaakt voor training en uitrusting van het leger. Tenzij er nog snel een akkoord wordt bereikt, zal het budget voor 2015 het eerste zijn dat sneuvelt. 
Verder eiste Netanyahu nog dat Lapid zou ophouden met het bekritiseren van het regeringsbeleid. Lapid, en datzelfde geldt voor Livni, maakte zijn premier vooral verwijten over diens bouwplannen in Oost-Jeruzalem en de slechter wordende relaties met de VS.

Elke 2,5 jaar verkiezingen

Uiteraard beschuldigen Netanyahu's Likud en Yesh Atid elkaar er wederzijds van dat de breuk te wijten is aan de ander. Het woord "onverantwoordelijk" valt veelvuldig, omdat de laatste jaren vrijwel geen Israelische regering de rit heeft volgemaakt: er waren verkiezingen in 1999, 2001, 2003, 2006, 2009 en 2013, en veel Israeli's vinden dat de continuïteit ver te zoeken is als zij in 2015 alweer naar de stembus moeten. (Eventuele verkiezingen kunnen niet meer in 2014 worden gehouden: dit kan op zijn vroegst drie maanden na de ontbinding van de vorige regering. Israelische media gokken op maart.) Bovendien duren Israelische kabinetsformaties even lang als Nederlandse, omdat Israel net als Nederland een groot aantal kleine partijtjes heeft.

Peilingen

Netanyahu heeft iets minder reden om zich ongerust te maken over verkiezingen dan Lapid. Bij een opiniepeiling van het linkse dagblad Ha'aretz (op 27 en 28 november) bleek Netanyahu's populariteit aanzienlijk gedaald – nu nog maar 35 procent tegen 42 aan het eind van de vorige Gaza-operatie -, maar gezien de uitslag zou hij nog steeds de voor de hand liggende premier zijn. Zijn Likud zou van 18 naar 24 zetels gaan, terwijl Yesh Atid en de partij van Tsipi Livni fors zouden verliezen. Yesh Atid zou minstens 8 van de huidige 19 zetels inleveren en Livni's Hatnua zou van 6 naar 4 zetels zakken. Ook de oppositiepartij de Arbeid zou een licht verlies lijden, van 15 naar 13 zetels. Daarmee strijdt de Arbeid dan om de derde plaats als grootste partij met de nieuwe partij van Kachlon, die in 2013 uit de Likud stapte. Kachlon zou volgens deze peilingen 12 zetels halen. Kadima, dat nu nog twee zetels heeft, zou helemaal verdwijnen.

Als de Israelische kiezers doen wat zij tegen de onderzoekers van Ha'aretz zeiden, zou het een lange kabinetsformatie kunnen worden, waarbij eigenlijk alleen rechts een meerderheid zou hebben. Het plaatje zou er volgens deze peiling zo uitzien: