zaterdag 2 augustus 2014

Israelisch leger leert omgaan met gevaar tunnels in Gaza

 

Issacharoff is goed voor een helder overzicht van de situatie in Gaza. Het onverwacht uitgestrekte netwerk van tunnels dat Hamas hier in de afgelopen jaren heeft aangelegd en hun hit-en-run strategie, hebben tot relatief veel Israelische doden geleid en vergen nieuwe gevechtstactieken. De Palestijnse burgerdoden zouden mede zo talrijk zijn omdat de IDF op elke beschieting terugschiet, ook al zijn die beschietingen vanuit woonhuizen of nabij UNRWA faciliteiten uitgevoerd.

 

Intussen wordt ook gekeken naar Hezbollah, waarvan Hamas veel strategieën heeft geleerd dat dat op haar beurt weer lessen zal trekken uit het verloop van deze oorlog.

 

Wouter

_____________

 

Israel learning how to prevail in Gaza’s tunnel wars

http://www.timesofisrael.com/gazas-tunnel-wars/

The tunnels have proved a major challenge, which the IDF is gradually overcoming. Hamas’s rockets largely failed, and the IDF proved prepared to fire back at every launch, even from populated areas. Hezbollah will be watching and learning

  August 1, 2014, 12:23 pm 

 

Illustrative photo of a tunnel opening discovered by the Israel Defense Forces in Gaza, July 20, 2014. (photo credit: IDF)

 

KHAN YOUNIS — I am inside the Gaza Strip. Although the APC has been traveling westward for several minutes, I am still unable to spot any familiar sites here. It’s been seven years since I last visited Smaller Ibsen, a quiet suburb of Khan Younis in the southern Gaza Strip, as a journalist, before Israeli authorities forbade us from entering.

Today, those authorities are the host. The IDF Spokesperson’s Unit agreed to bring a group of journalists on a tour of combat sites, primarily, it appears, to give us a sense of Hamas’s tunnel-building project. Instead of Ashraf, the driver of the yellow taxi who would wait for me on the Gaza side of the Erez crossing, this time it’s the APC driver who is taking me in.

During these seven lean years, I had to make do with conversations with my Gazan friends in order to gain the slightest idea of what was happening in the Strip. I understood that this place, as extremist and poor as it was in 2006, had become only more extremist and poor. Hamastan.

After its violent revolution in June 2007, Hamas succeeded in establishing its kingdom. It made the rules, and it’s also the one that broke them.

It’s illegal for a woman to ride a bicycle in Gaza. Why? Because it’s not moral, explained the religious scholars. Teens can’t have a Ronaldo-style haircut, like the Real Madrid soccer player. Yes, he has an annoying haircut, but what does hair gel have to do with morality? About a year-and-a-half ago, Hamas police arrested some youths who violated this rule, beat them badly, and shaved their heads. And there are plenty of other examples.

But in my conversations with residents, stories about the new post-revolution Gaza came through, of a region which no longer saw armed gangs in the streets and saw some sort of prosperity, as long as the tunnel industry between Gaza and Egypt operated. Coffee shops on the beach were filled in the summer. Ramadan nights became big celebrations of shopping and amusements.

It didn’t turn into the Singapore of the Middle East, as they used to think it could — far from it. But the stories from the other side of the border awakened a certain yearning in me to see the place.

I didn’t imagine that my return would be like this. It’s difficult to identify anything in the Gaza skyline. All that remains is a hodgepodge of destroyed homes, soot, torn-up roads, and the sounds of war all around. The machine gun fire, the sound of shells, and plenty of IDF bulldozers looking for tunnel entrances.

TUNNELS

Many commentators and officials speak of the attack tunnels leading into Israel. But one of the most important stories of the fighting here has been Hamas’s defensive tunnels, into which the Islamists invested tens of millions of dollars, spreading across much of Gaza, from north to south.

Almost every soldier I talked to spoke about the unbelievable, even impossible reality that Israeli forces are dealing with in battle zones — an extensive network of tunnels, bunkers and caches, which allow Hamas to fight the Israel Defense Forces and inflict heavy losses with minimal exposure. The Hamas operatives move from one tunnel to another, emerging each time from a different hole, they fire, and then they disappear again.

One of the officers told me about a network of defensive tunnels the IDF faced in Hiz’aa, one of the southern towns in the Strip. He said that Hamas dug three tunnels along three streets, with numerous entrances and exits.

“Every time they fired at us from a different place. Small squads of two of three people. We decided to put smoke into one of the shafts, and suddenly saw smoke rising from dozens of places along these three streets.”

Hamas’s fighting style in Gaza, those unconventional Vietcong-style guerrilla tactics, raises many difficult questions about the ability of a conventional army to deal with this new battlefield. Some infantry soldiers undergo training in underground fighting, but not on this scale.

As always, the army trains for the last war — Operation Cast Lead in this case. But since then, Hamas has dramatically improved its capabilities, at least in terms of the array of defensive and offensive tunnels in Gaza: The organization spent 40% of its budget on this project. The best proof of this is the minimal harm that Hamas’s senior leadership has suffered. From within these channels and tunnels, the military and political leadership continues to function, controlling the rocket launches and attacks into Israel.

HEZBOLLAH

And perhaps the equally troubling question is what is happening on the northern border against Hezbollah while Israel fights in Gaza, and in general after eight years of quiet against the Shi’ite organization. It must be said that Hezbollah does not want a war right now. It is in over its head in fighting against the Syrian opposition, and it has suffered hundreds of deaths.

But the potential for escalation still exists, although to a lesser extent. Hezbollah was the first to use defensive tunnels to attack IDF soldiers and to continue firing rockets. One can assume that, in the eight years since the Second Lebanon War, Hezbollah has accelerated its digging project on two levels: defensive tunnels within Lebanon, and attack tunnels into Israel. Eight years of work can mean that, in the next war, we will find Hezbollah fighters emerging from tunnels deep inside Israel, not necessarily near the border.

Yes, the ground there is harder to excavate compared to that of Gaza, but it can be assumed that, as always, what Hamas does well, Hezbollah does better.

Beyond launching a massive number of rockets into Israel, Hezbollah will try to carry out a series of attacks south of the border. And it’s not clear how much of an answer the IDF will have to this type of fighting in the more-difficult theater of southern Lebanon.

Yet the fighting in Gaza shows to the other side, Hezbollah, a major challenge for its next fight with Israel. First, it has taken some time, but it seems that the IDF forces are managing to meet the challenge presented by the defensive tunnels, despite the heavy human toll this fighting incurs. Moreover, some of the main methods of the Shi’ite organization, implemented by Hamas, have proven ineffective, to say the least.

The Gazan organization invested tens — if not hundreds — of millions of shekels in equipping itself with rockets, and the ongoing trauma and intermittent “successes” apart, they have failed to paralyze life in Israel or its economy.

Hezbollah has invested much more. The Shi’ite organization has 10 times as many rockets as Hamas, more than 100,000 in all, which will stretch Iron Dome’s capabilities. Yet one can imagine that the system, like other defensive systems, will have better answers in the future to even heavy barrages from the north. This is the nature of the technology and methods of the defender, that change and improve in the face of the attacker’s improved methods and technology.

The question is whether, in light of Israel’s impressive response to the rockets on the southern border, Hezbollah will understand that focusing on the development of this capability is less worthwhile than it thought, and will reduce its investment in this area.

Another issue Hezbollah will have to pay attention to is situating its launchers and rockets in the heart of populated areas. Hamas operated in recent years according to this concept, again inspired by the Shi’ite organization. However, in the case of Operation Protective Edge, Israel was simply not ready to play that game. Hamas laid “humanitarian ambushes” for the IDF, launching rockets from civilian areas, from the courtyards of mosques, from clinics and even markets, as was the case last Wednesday in Shejaiya. Hamas has booby-trapped hundreds of houses throughout the Gaza Strip, despite the enormous risk to residents, and fired rockets and mortar shells from UNRWA schools being used as shelters for refugees.

The IDF returns fire at every launch, and hits Hamas launchers and warehouses everywhere, even in populated areas. This brings harsh international criticism on Israel, but it does not deter the IDF.

Hezbollah’s decision to plant tens of thousands of rockets in homes throughout Lebanon is not expected to give them immunity, but will instead lead to more casualties among Lebanese civilians.



Read more: Israel learning how to prevail in Gaza's tunnel wars | The Times of Israel http://www.timesofisrael.com/gazas-tunnel-wars/#ixzz399uDLRLD 
Follow us: @timesofisrael on Twitter | timesofisrael on Facebook

 

Hamas mag Trouw dankbaar zijn (IMO)

 

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2014/08/02/hamas-mag-trouw-dankbaar-zijn-1/  

= IMO Blog = 

Terwijl op internet niet zonder reden fake bedankbrieven van Hamas aan de media rondgaan, houdt Trouw het bij hetzelfde oude, bekende verhaal over de Gaza oorlog. Israels kant krijgt meer aandacht, en dat is niet eerlijk, is de teneur. Opvallend is dat het artikel alleen over de Amerikaanse media gaat:

Die houding van lezers en luisteraars leidt er volgens critici van de gevestigde media toe dat kranten en tv-zenders het verhaal van de oorlog vooral van de Israëlische kant vertellen. Inderdaad komt het Israëlische standpunt gemakkelijk bij de Amerikanen de huiskamer in. De Israëlische samenleving lijkt nu eenmaal meer op de Amerikaanse. Er dienen naar schatting zelfs 750 mensen met een Amerikaans paspoort in het Israëlische leger.

Premier Netanjahoe is maar al te bereid om in een live interview uit te leggen waarom het de schuld is van Hamas dat er zoveel burgerdoden vallen. En als de premier zelf niet kan, zijn er wel woordvoerders die met een perfect Amerikaans accent uitleggen in wat voor dwangpositie Israël verkeert.

Ze zijn ook gaan turven hoe vaak mensen van welke kant aan het woord kwamen in TV uitzendingen:

Palestijnen komen veel minder vaak aan het woord, zegt Yousouf Munayyer van het Palestine Center. Hij telde wie er allemaal als commentator mochten aanschuiven bij CNN, vanaf het moment dat de lijken werden ontdekt van drie ontvoerde Israëlische jongeren op 30 juni. Tot en met 10 juli telde hij 19 keer een Israëlische functionaris in de uitzending, en maar één Palestijnse vertegenwoordiger.

Daarnaast kwamen er ‘gewone’ Israeliërs en Palestijnen aan het woord, en de vraag is, hoe je die moet tellen. En wat is gewoon? CNN heeft bijvoorbeeld de oud-ambassadeur van Israël in de VS, Michael Oren, als commentator onder contract.

Foei Amerika! Is dat een vrije pers? Waar een kant zoveel minder aandacht krijgt? Het zou niet moeten mogen. Gelukkig zijn wij hier een stuk evenwichtiger, nietwaar? Of wacht even…. Uit onderzoeken naar de berichtgeving in bijv. NRC blijkt dat:

Van de 124 artikelen over het conflict in de onderzochte periode waren er 31 neutraal, 25 licht gekleurd ten voordele van de Palestijnen, 52 gekleurd ten voordele van de Palestijnen, 14 sterk gekleurd ten voordele van de Palestijnen, en 2 gekleurd ten voordele van Israël

Aangezien maar twee artikelen, een column van Afshin Ellian en een interview met Rabijn Evers, als pro-Israël gekwalificeerd kunnen worden, wordt voor het overige met ‘gekleurd’ altijd gekleurd ten voordele van de Palestijnen c.q. ten nadele van Israël bedoeld.

Uit deze tabel is af te leiden dat van de nieuwsartikelen 38% neutraal waren, 28% licht gekleurd, 28% gekleurd en 6% sterk gekleurd.

Van de achtergrondartikelen (achtergrond, reportages, nieuwsanalyses en interviews) was 16% neutraal, 15% licht gekleurd, 55% gekleurd en 13% sterk gekleurd ten nadele van Israël en 2% licht gekleurd ten voordele van Israël.

Van de opiniestukken (inclusief hoofdredactionele commentaren en boekrecensies) was 12,5% neutraal, 12,5% licht gekleurd, 44% gekleurd en 25% sterk gekleurd ten nadele van Israël en 6% gekleurd ten voordele van Israël.

In de berichtgeving lag de nadruk sterk op het Israëlische geweld en de gevolgen daarvan voor de Palestijnen. (…) Vooral Palestijnen komen aan het woord. Dit zijn vaak gewone Palestijnen, maar ook meermaals woordvoerders van Hamas of de Qassam Brigades, de militaire vleugel van Hamas. ‘Gewone’ Israëlische burgers of soldaten komen nagenoeg nooit aan het woord; de Israëli’s die NRC aan het woord laat zijn bijna allemaal critici van het offensief (en van Israël überhaupt) en een enkele keer juist zeer militante en religieuze voorstanders van Israëls militaire optreden. Bijna alle reportages zijn gemaakt vanuit Palestijns gebied of gaan over de Palestijnen en hun lijden. De reportages vanuit Israël zijn juist kritisch tegenover Israël, en gaan bijvoorbeeld over de zogenaamd zo gelikte media campagne van Israël of laten Israëlische critici van de oorlog aan het woord.

Dit onderzoek ging over de berichtgeving in NRC Handelsblad, maar een onderzoek naar de berichtgeving van de NOS was niet veel beter, en  ik vermoed dat een onderzoek naar de berichtgeving in Trouw vergelijkbare resultaten had opgeleverd. Ook in Trouw zien we een duidelijke voorkeur voor het Palestijnse perspectief, zowel in de opiniestukken als de nieuwsartikelen. De insteek is dat de Palestijnen slachtoffer zijn, de underdog, en Israel de bezetter. Over hoe dat zo is gekomen en het eigen aandeel van de Palestijnen, de verheerlijking van ‘martelaren’ en de brede steun voor aanslagen tegen Israelische burgers, over al dat soort zaken gaat het bij Trouw nooit. De dubieuze rol van UNRWA in het in standhouden van het vluchtelingen probleem, de destructieve rol van Hamas die de eigen burgers cynisch als menselijk schild misbruikt en openlijk zegt dat men alle Joden uit het land wil verdrijven, de twee monden van Abbas, het bestaat niet voor Trouw en de meeste andere ‘mainstream media’. Maar die schaamteloze eenzijdigheid, het steeds maar weer weergeven van aantallen doden volgens ‘Palestijnse bronnen’ (=Hamas), het steeds maar weer automatisch aannemen dat als er iets is gebombardeerd en er kinderen zijn omgekomen, Israel dat expres heeft gedaan om de Gazanen te laten bloeden en te laten zien wie het sterkst is, dat alles dat verstaat men bij Trouw blijkbaar onder professionele en objectieve journalistiek. Wat voor operatie Cast Lead gold in 2009, geldt ook voor de huidige Gaza oorlog, al is de aandacht in de media een stuk minder omdat de vliegramp met de MH 17 nu veel aandacht opeist. Daardoor zijn er dit keer iets minder Palestijnse ‘ambulancewerkers’ die met lijkjes van Palestijnse kinderen rondsjouwen om iedereen te laten zien hoe verdorven Israel is, en daarom wat minder Van Agt en Gretta en Van Bommel en Bertus Hendriks en al die andere volkomen eenzijdige figuren op TV.

Trouw had de afgelopen dagen het ene na het andere anti-Israel artikel. Gisteren wist men te melden dat Israel vooral Palestijnse burgers doodt, terwijl Hamas vooral Israelische militairen doodt. Israel zou voorts geen duidelijk doel hebben in Gaza en Hamas totaal hebben onderschat. Het had gedacht dat het met grof geweld en zware bombardementen op Gazaanse wijken Hamas wel op de knieën zou krijgen. Het stuk heeft een denigrerende ondertoon, en is geschreven zonder enige kennis van de militaire strategieën van Israel. Volgens Israelische bronnen, en die hadden het wat dit betreft bij eerdere oorlogen meestal bij het rechte eind, zijn er ongeveer evenveel burgers als Hamas terroristen door Israel gedood. En net als bij eerdere conflicten verschuilt het bij Trouw respect afdwingende Hamas zich in burgerdoelen als scholen en ziekenhuizen. Wapens worden vanuit burgergebied afschoten, en iedereen in Gaza heeft duidelijke ‘instructies’ gehad over wat je daarover op mag schrijven: niets. Hamas weet ook, en dat is bijna het enige dat het artikel juist weergeeft, dat Israel zwaar veroordeeld wordt voor de dood van Gazaanse burgers en het beschieten van ‘burgerdoelen’. Het suggereert daarbij tegelijkertijd echter dat Hamas een zuivere strijd voert en vooral soldaten doodt, terwijl Israel met zijn enorme vuurkracht lukraak alles bombardeert wat er te bombarderen valt. In werkelijkheid zijn tientallen bombardementen afgeblazen omdat er teveel burgers zouden omkomen. In werkelijkheid vecht men met twee handen op de rug tegen een vijand die zich letterlijk achter vrouwen en kinderen verschuilt om van daaruit te schieten. Wie richt er nou een commandocentrum in onder een ziekenhuis??

Hamas doodt geen soldaten omdat het dat moreler acht, maar omdat dat het enige is dat nog weleens wil lukken. Het onklaar maken van het uitgebreide tunnelnetwerk onder de Gazastrook, met tientallen exits in Israel zelf, is een lastig en riskant karwei. Hamas heeft alle tunnelingangen en de huizen waar ze beginnen of eindigen geboobytrapt. Ze hebben moderne elektronica en spullen om een en ander te bedienen, snel door te hebben wanneer Israelische soldaten de tunnels betreden etc. Wat Israel nu doet is moeilijk en staat direct in dienst van de veiligheid van Israelische burgers. Hamas schiet dagelijks vele tientallen raketten af op Israel, ook op steden als Tel Aviv. Die worden stuk voor stuk onderschept door Israels raketafweersysteem. Als dat niet zou gebeuren, zouden deze raketten, die steeds beter worden, voor veel slachtoffers kunnen zorgen. Er zijn diverse aanslagen en infiltraties verijdeld, en volgens sommige bronnen zou er zelfs een mega aanslag met mogelijk vele duizenden doden zijn verijdeld. Uit Y-net:

Hamas had been planning a surprise attack where 200 fighters would have been dispatched through the dozens of tunnels dug by Hamas under the border from Gaza to Israel. The terror organization aimed to seize kibbutzim and other communities while killing and kidnapping Israeli civilians. In total, thousands of Hamas terrorists would have been swarming across Israel, wearing IDF uniforms, which would have further complicated an Israeli response. Reports further indicate that Hezbollah may have planned to join the attack as well, opening another front in the north.

Hierover is nog niks gezegd door Israel en het is vooralsnog gebaseerd op anonieme bronnen, maar het lijkt me niet heel vergezocht dat Hamas met die tunnels meer wil doen dan af en toe een paar soldaten vermoorden. Hamas is, zo laten ze zelf niet na te benadrukken, uit op de ‘bevrijding’ van heel het land, voor hun is Tel Aviv net zo bezet als Hebron.

Afgelopen donderdag stonden er liefst 3 eenzijdig-negatieve stukken over Israel in Trouw. Op de voorpagina een indringend verhaal over de humanitaire nood in Gaza. Citaat:

“Ik wil alleen maar dit zeggen”, zegt een man in de rij bij de bakker. “Tegen de VN, tegen Ban Ki-moon: kom kijken, dan kun je zien wat hier gebeurt. Gaza is stervende.”

Ik twijfel niet aan de wanhoop en het leed van velen daar, maar zonder enige context over waarom het er zo slecht aan toe gaat, lijkt de schuldige alweer duidelijk. Niemand lijkt op het idee te komen dat ook Hamas verantwoordelijkheid draagt voor de situatie in een gebied dat zij controleert. Hamas heeft veel geld, 40% van haar totale budget las ik elders, geïnvesteerd in een uitgebreid tunnelnetwerk waarmee het Israel heeft weten te verrassen en kleine overwinninkjes geboekt, die Trouw vervolgens breed uitmeet. Maar dat heeft wel een prijs: er is geen geld om ook voor de burgerbevolking schuilkelders te bouwen, sterker nog: de plaatsen waar zij zich verschuilen worden door Hamas misbruikt voor wapenopslag of om zich zelf te verschuilen. Hamas heeft geen middelen om aan de Gazanen voedsel uit te delen, men vraagt daar ook niet om, sterker nog: UNRWA voedselpakketten werden in een tunnel aangetroffen. Het Hamas leiderschap zit zelf veilig onder de grond; Israel heeft hen nauwelijks kunnen treffen. Ondertussen komen Gazanen boven de grond bij bosjes om, nadat Hamas vanuit het commandocentrum onder het Shifa ziekenhuis of een ondergrondse bunker weer wat raketten op afstand heeft afgevuurd, waarna de Israelische reactie niet lang uitblijft.

In een ander artikel hemelt docent Ronald Gunst de pro-Palestina demonstratie afgelopen week in Rotterdam op. Moslims liepen uren door de hitte zonder te hebben gegeten of gedronken. Ze lieten zien dat de stad ook van hen is: ‘Wij maken deel uit van de nieuwe allochtone meerderheid’. Alleen de media willen dat maar niet zien en schrijven alleen over de fanatiekelingen, niet over de moeders, meisjes, opa’s en oma’s die ook meeliepen. Daarna maakt hij een vergelijking met het bombardement van de nazi’s op Rotterdam en de anti-Apartheidsbeweging. Welja.

Om meneer Gunst van dienst te zijn: de media hebben allang door dat de verhoudingen zijn veranderd, en daarom wordt er ook zo vreselijk negatief en tendentieus over Israel geschreven en is uw artikel geplaatst als verfrissend geluid. Misschien hebt u de andere artikelen donderdag in Trouw gelezen, en de artikelen van afgelopen dagen, en Jaap Hamburger die aan de lopende band zijn gal spuit over Israel en de Joden in o.a. NRC en de Volkskrant, om maar een paar dingen te noemen. Misschien is het u opgevallen dat Joden zich door deze nieuwe verhoudingen en de nieuwe islamitische meerderheid niet meer zo op hun gemak voelen. Zij worden bedreigd, uitgescholden, er worden sis-geluiden gemaakt, er wordt ze aangeraden hun mond te houden over Israel of zich ertegen uit te spreken.

Beste meneer Gunst, de stad is ook van hen. Zij mogen er ook rondlopen en hun voorkeuren van de daken schreeuwen mochten ze dat willen. Net als al die moslims. Maar ik denk niet dat ze dat snel zullen doen gezien het aantal antisemitische incidenten van de afgelopen weken. En die vergelijking met het nazi bombardement is volledig daneben. Kunt u als docent (waarin eigenlijk?) echt geen verschil maken tussen een bombardement gericht op burgers met als doel Nederland tot overgave te dwingen en jarenlang te tiranniseren, waarbij 100.00 Nederlandse staatsburgers van Joodse afkomst werden gedeporteerd en vermoord? Hadden Rotterdammer toevallig al tien jaar lang raketten op Duitse steden afgevuurd en had het college al jaren opgeroepen alle Duitsers te doden en heel Duitsland te ‘bevrijden’? Misschien ziet u nu de absurditeit van uw vergelijking, en van al die door u bejubelde demonstranten? Ik leerde vroeger op school om kritisch te zijn en niet alles te geloven wat je leest of hoort. Ik hoop dat uw leerlingen deze les ook hebben geleerd, en niet zomaar geloven wat u ze vertelt.

Ach ja, en dan Zuid-Afrika en uw bewering over het ‘racistische karakter van Israel’. Ik heb zelf ook in die anti-Apartheidsdemonstraties meegelopen, ik heb ook tot een boycot van Shell opgeroepen. Het grote verschil is dat Zuid-Afrika rassenwetten kende waarmee blank en zwart op alle gebieden van elkaar werden gescheiden. Blanken hadden tal van privileges, ze maakten de dienst uit, zwarten werden gediscrimineerd, uitgesloten van het openbare leven buiten de hun toegewezen ‘reservaten’. Israel is zoals u ongetwijfeld weet een democratie waar Arabieren mogen stemmen en in de Knesset zitten, waar Joden en Arabieren samen werken in bijvoorbeeld ziekenhuizen en op universiteiten en waar men samen aan het strand ligt te relaxen. Er is en onafhankelijke rechtsspraak die geen onderscheid maakt tussen mensen op grond van huidskleur, geloof of etniciteit. De Westelijke Jordaanoever is bezet, niet geannexeerd, dus is het logisch dat Palestijnen er niet dezelfde rechten hebben als in Israel. Ze hebben overigens vergaande autonomie onder de PA en in A gebied is dan ook in feite geen sprake meer van een bezetting. Er zijn tientallen bezettingen in de wereld en in andere gebieden hebben de bewoners niet meer rechten, integendeel.

Uw schrijfsel verdiende geen plekje in een landelijke kwaliteitskrant die mensen hoort te informeren, maar kreeg dat wel. Vanwege de nieuwe verhoudingen en vooral de kritiekloze houding tegenover de Palestijnse kant van veel journalisten. Het is uw goed recht op te komen voor de Palestijnen en ook om er onzinnige opvattingen op na te houden. Mijn vrees is echter dat een hele generatie jonge moslims in toenemende mate te maken krijgt met dergelijke kritiekloze docenten, die hun niet uitleggen wat de verschillen zijn tussen Israel en nazi-Duitsland, en dat de stad en het land evenzeer van de Joden zijn als van moslims en zij dingen mogen vinden die moslims heel fout vinden. En dat het heel kwetsend is om op demonstraties antisemitische leuzen te roepen of met hakenkruizen of ISIS vlaggen te lopen.

Tot slot  een column van Nuweira Youskine waarin ze het martelarenconcept van Hamas verdedigt. Niet religieuze waandenkbeelden over 72 maagden en het paradijs voor iedereen die tegen de zionisten strijdt, maar zingeving is het motief. Het zou de Gazanen troost bieden dat ze niet voor niets zijn gestorven, dat ‘ze bij God nog enige hoop hebben op gerechtigheid’. Als ze de getroffenen in Gaza ook nog eens hun laatste restje hoop op God zouden ontnemen, zou Hamas geen knip voor de neus waard zijn. Het is een witwassen van de ideologie van Hamas, waarin menselijkheid geen rol speelt, evenmin als gerechtigheid en troost. Maar bij de christelijke Trouwlezer spreken dergelijke begrippen wel aan, en die zullen nu wellicht denken dat het toch wel meevalt met Hamas, dat nou eenmaal niet meer kan doen om de Gazanen te verlichten in hun lijden. Zie hierboven voor wat Hamas in werkelijkheid doet en wat men voor de burgerbevolking zou kunnen doen als het Hamas ook maar iets kon schelen hoe die eraan toe is. Het meest voordehand liggende heb ik overigens nog niet genoemd: stoppen met schieten op Israel, in ieder geval vanuit burgerlijk gebied. Daar zijn de burgers in Gaza pas echt mee geholpen.

Trouw neemt Amerika de maat waar men zelf geen haar beter is. Opvallend vind ik sowieso hoe hard men blijft roepen dat de media te weinig aandacht voor de Palestijnen hebben. Misschien is dat een bewuste tactiek om af te leiden van het feit dat Trouw zelf al jaren schaamteloos partijdig is en weinig nalaat om Israel in een kwaad daglicht te stellen.

De bedankbrieven aan de media van Hamas die ik op internet zag zijn verbluffend accuraat. Meer dan dit kan men zich niet wensen. Met dank aan de voor haar gunstige berichtgeving en morele steun kan Hamas zich veel permitteren, terwijl ondertussen vooral Israel onder druk wordt gezet om fake staakt-het-vuren overeenkomsten af te sluiten.

Ratna Pelle

 

vrijdag 1 augustus 2014

Teken de petitie - Stop antisemitisme

 

Het zou vanzelfsprekend moeten zijn, maar de incidenten volgen elkaar snel op. Dinsdag werd een vrouw in Amsterdam mishandeld omdat ze een Israelische vlag aan haar balkon had hangen en een Belgische arts weigerde een Joodse bejaarde te helpen. Ik hoor van mensen dat ze bang zijn hun mening te geven of maar over Israel te praten met vrienden in de openbare ruimte. Joden in Duitsland wordt aangeraden niet herkenbaar over straat te gaan. In feite is het al jaren zo dat je in veel buurten van Amsterdam beter niet herkenbaar als Jood rond kunt lopen. Bij Gaza demonstraties is antisemitisme aan de orde van de dag. De geest lijkt uit de fles. Onder het mom van antizionisme worden Joden bedreigd en aangevallen, en wordt van ze geëist dat ze zich tegen Israel uitspreken, of op zijn minst hun mond houden en zich niet herkenbaar Joods kleden, anders roepen ze het over zichzelf af. Met deze petitie kun je laten zien dat je je ook zorgen maakt over deze ontwikkeling.

 

RP

----------

 

Stop antisemitisme

http://www.petities24.com/stop_antisemitisme

Geef uw steun om het opkomend antisemitisme in Nederland en overige landen tegen te gaan. Bij demonstraties in Nederland, maar ook in Europa, de afgelopen weken zijn er grenzen overschreden. Oproep tot een volkerenmoord, dood aan de Joden, mag nooit meer ongestraft worden toegestaan.

De Nederlandse politiek blijft stil. Iedereen die deze petitie ondertekent blijft niet stil, maar geeft een krachtig signaal dat dit niet kan en mag in Nederland. 4 mei heeft onder deze omstandigheden geen enkele betekenis meer.

Sta op! Onderteken deze petitie, laat Nederland, de politiek, en Europa weten waar wij voor staan hier in Nederland. Geef het door aan familie en vrienden om dit ook te ondertekenen en te steunen. Tot 31 augustus 2014 blijft deze petitie actief.

Mijn doel is om met deze handtekeningen aandacht te vragen op iets wat bij de wet verboden is. Maar wat nu gedoogd wordt, en toeneemt, en wat veel mensen dus zorgen baart. De handtekeningen worden afgegeven aan iemand van de tweede kamer. Intussen ben ik druk bezig personen, de media en instanties  te informeren om steun te betuigen aan deze petitie.

Ik dank u allen voor het ondertekenen van deze petitie!

Dringende oproep om deze petitie te plaatsen bij uw Facebook of Twitter account. http://www.petities24.com/stop_antisemitisme

 

Boekbespreking: 'Making David into Goliath'

 

Een Nederlandse vertaling is niet te verwachten. De Amerikaanse auteur was vroeger socialist maar werd neo-conservatief.

 

__________

 

Book Review: Making David into Goliath

http://elderofziyon.blogspot.nl/2014/07/book-review-making-david-into-goliath.html

 

 

Making David into Goliath: How the World Turned Against Israel by Joshua Muravchik is a wonderful overview of the history of how Israel went from being the darling of the left in 1967 to becoming the victim of the UN's infamous "Zionism is Racism" resolution in 1975. 

Muravchik expertly identifies, and dissects, the factors that turned the Left against Israel in such a short time. 

It isn't pretty.

Muravchik identifies a number of key factors that caused this stunning public relations victory for the anti-Israel crowd. The first is Yasir Arafat, who brilliantly modeled the PLO after the anti-colonialist movement of Algeria and then cultivated, and took advantage, of relations with communist China and the Soviet Union, which crucially provided the PLO with extensive propaganda support that started bleeding into Western leftist journalist writings. Suddenly, the Arab cause turned from one explicitly geared towards destroying Israel into a "Palestinian" struggle against colonialism and imperialism. These "progressive" codewords were eagerly taken up by Western socialists and leftists, especially in Europe.

The second factor in giving the PLO legitimacy was, ironically, terrorism. Muravchik enumerates every airline hijacking and airport attack in the late 1960s and early 1970s, exposing how easily European leaders caved to the hijackers' demands, in the hope that they would be left alone next time.

The twin to that strategy was the Arab oil embargo that started in 1973. The EEC (precursor to the EU) responded with a pro-Arab position  on the Middle East: calling on unconditional full Israeli withdrawal from lands gained in 1967 without negotiations or border adjustments envisioned in UNSC 242 and did not call on Arabs to make peace with Israel.

In other words, during these two crucial tests of European nations to either stick to their principles or to cave to blackmail, the European nations caved.

Psychologically, one does not want to think of oneself as a craven hypocrite who knuckles under to threats.
So the only way to not fall into self-loathing is to find "human rights" justifications for cowardice.

Muravchik also details how the Non-Aligned Movement took over the UN, and brought the Palestinian issue as the single biggest agenda item in that body. He also highlights how Jewish born antisemite Bruno Kreisky, chancellor of Austria and vice president of the Socialist International, singlehandedly turned that body from pro-Israel to anti-Israel.

Finally, Muravchik details how the academic Left fell under the spell of a fraud: Edward Said. Said managed with his one work, Orientalism, to seduce generations of students into the romantic ideal of the East as being ruthlessly exploited and subjugated by the West. Said later admitted was really meant specifically to help Palestinian nationalism.

The remaining favor that the Left held towards Israel disappeared when it elected its first non-Labor government, led by Menachem Begin, a figure that most on the Left disliked viscerally. Even after the peace agreement with Egypt they didn't warm up to him, and the Lebanon war solidified the direction that they were already going in.

The book then goes on to describe how Israeli post-Zionism started to affect both Israeli and international views of the Jewish state.
He goes into detail on how B'Tselem was founded and how it tried to be both a human rights organization and an political advocacy group - which is contradictory. Muravchik describes the importance of Israel's "New Historians" on Israel's self-image as well as how the world looked at the state. And he shows how Ha'aretz is complicit in demonizing Israel from the inside.

The author then masterfully takes apart the hypocrisy of the new Left's organizations that have taken on their anti-Israel cause. He dismantles the ISM, exposes HRW's insane anti-Israel stance (pointing out how their MENA head Sarah Leah Whitson went out of her way to praise Moammar Qaddafi,) and destroys Walt and Mearsheimer and their ideological cousins from Richard Falk to J-Street.

The remarkable penultimate chapter lays out the best liberal pro-Israel arguments against its critics, going from the outbreak of the second Intifada through the building of the separation barrier (and the bias of the ICJ,) the Lebanon war, Operation Cast Lead, Goldstone and beyond. The very arguments raging today against Israel in Gaza are all discussed and masterfully defeated.

Making David into Goliath is one of the best liberal defenses of Israel ever written.

 

Wapens en ingang tunnel Hamas gevonden in derde UNRWA school en UNRWA kliniek

 

UNRWA is geen neutrale vluchtelingenorganisatie zoals zij in het Westen veelal wordt gezien, maar speelt een actieve rol in het conflict. Dat is misschien ook niet zo heel vreemd als je bedenkt dat bijna al het personeel zelf uit Palestijnen bestaat en eerder al bleek dat men ook de nodige Hamas leden en sympathisanten in dienst heeft. Hamas gebruikt UNRWA nu schaamteloos voor haar doeleinden, of anders gezegd, UNRWA medewerkers helpen Hamas graag een handje en weigeren daarom geen beleefd of misschien ook wat minder beleefd gedaan verzoek om tijdelijk even wat wapens te mogen opslaan in een paar scholen? Er zijn nu wapens in drie scholen gevonden; het is gissen in hoeveel meer scholen zich wapens bevinden.

Daarnaast worden UNRWA faciliteiten, net als moskeeën, ook gebruikt om de ingang van tunnels te maskeren:  

 

Three IDF soldiers were killed on Wednesday in Gaza in an explosion at a booby-trapped UNRWA health clinic that housed the opening of a tunnel, the IDF’s Gaza Division commander, Brig. Gen. Micky Edelstein, said. …

The three troops, part of the elite Maglan unit, were taking precautionary measures in efforts to limit damage to the structure before eliminating the tunnel, when the explosives detonated in the small building.

 

Okay. Dus Israel probeerde de schade zoveel mogelijk te beperken zodat het gebouw nog gebruikt zou kunnen worden en daardoor kwamen drie soldaten om omdat Hamas de kliniek had geboobytrapt. Een keer raden wie de schuld krijgt van de verwoesting van deze kliniek, waar verder blijkbaar niemand aanwezig was....

 

----------------

 

   

Pattern Emerges as Weapons Found in 3rd UNRWA School

 TheTower.org Staff  

According to Reuters, a cache of weapons have been found on the campus of a United Nations Relief Works Agency school for the third time since the beginning of the ground operations of Operation Protective Edge.

The first cache of weapons was found two weeks ago amid simultaneous reports that Hamas was firing rockets right next to a UNRWA school.

Last week, UNRWA turned over the weapons cache to Hamas.

Later in the week, a second cache was found at a UNRWA school. UNRWA subsequently acknowledged that the latter cache “went missing.”

In addition, UNRWA supplies have been found in Hamas terror tunnels.

These incidents raise further questions about the neutrality of UNRWA. Anti-Israel comments made by UNRWA’s spokesman, Chris Gunness, led to the demand that he be suspended from his position by Israel’s Ambassador to the United Nations, Ron Prosor.

In The Real Palestinian Refugee Crisis, which was published in the May 2014 issue of The Tower Magazine, Assaf Romirowsky quoted a former UNRWA official acknowledging that it has “no steps at all to prevent members of terrorist organizations, such as Hamas, from joining its staff.”

Dark Side of UNRWA Emerges with Discovery of Terror Tunnel Hidden Inside Clinic

 TheTower.org Staff  

The Times of Israel reported today that IDF troops found a booby-trapped tunnel that opened into a clinic run by the United Nations Relief Works Agency (UNRWA).

Three IDF soldiers were killed on Wednesday in Gaza in an explosion at a booby-trapped UNRWA health clinic that housed the opening of a tunnel, the IDF’s Gaza Division commander, Brig. Gen. Micky Edelstein, said. …

The three troops, part of the elite Maglan unit, were taking precautionary measures in efforts to limit damage to the structure before eliminating the tunnel, when the explosives detonated in the small building.

Fifteen soldiers were injured in the collapse of the building. After the explosion the Israeli troops were fired upon by Hamas terrorists. The operation of the terrorists within and near a United Nations facility is a violation of the neutrality of the UN. The UN’s silence on this breach of its neutrality is also telling.

The discovery of the tunnel comes on the heels of the discovery of three arms caches in UNRWA schools within the past two weeks.

Herb Keinon o The Jerusalem Post reported more on this issue yesterday:

Israel has ample evidence that Hamas is using UNRWA schools and facilities for terrorist purposes, Deputy Foreign Minister Tzahi Hanegbi said Wednesday.

Speaking at a press briefing in Jerusalem, he pointed out that on three separate occasions UNRWA itself has admitted that rockets were hidden in the basement of their facilities. “Who knows how many were not found,” he said, adding that this phenomenon was “totally unacceptable.”

 

 

donderdag 31 juli 2014

Wordt de Gazastrook nog steeds door Israel bezet?

 

Het is een veelgehoorde bewering: Gaza wordt in feite nog steeds door Israel bezet al hebben ze hun troepen er teruggetrokken in 2005. Omdat Israel de grenzen, het luchtruim en de zee controleert zou het effectief het gebied nog bezet houden. Dat is een onzin-redenering, nog los van het feit dat Israel niet alle grenzen controleert en dat er dagelijks honderden vrachtwagens met goederen worden doorgelaten (waar denk je dat Hamas al die tunnels van heeft gebouwd? O.a. met cement dat om humanitaire redenen via UNRWA naar Gaza werd geexporteerd). Een blokkade (en zelfs dat is het dus feitelijk niet) is iets heel anders dan een bezetting. De Haagse Conventie uit 1907 bepaalt dat er alleen dan sprake is van een bezetting wanneer gebied onder controle is van een vijandelijk leger en dit er ook daadwerkelijk autoriteit uitoefent. Ook Amnesty gebruikt dit criterium, dat wil zeggen, wanneer het niet over Israel gaat:

 

The sole criterion for deciding the applicability of the law on belligerent occupation is drawn from facts: the de facto effective control of territory by foreign armed forces coupled with the possibility to enforce their decisions, and the de facto absence of a national governmental authority in effective control.

 

Israel oefent sinds 2005 geen autoriteit uit in Gaza. De grenzen controleren is iets totaal anders. Dat zelfs de VN en Amnesty – vermeende experts waar het internationaal en oorlogsrecht betreft – Gaza vaak bezet noemen, is dan ook meer dan absurd. Dat journalisten of deskundigen hier zo zelden op wijzen en zo vaak dit soort onzin klakkeloos overpennen, is even absurd.

 

-------------

 

Gaza is not occupied by Israel under international law - if you actually read international law

http://elderofziyon.blogspot.nl/2014/07/is-gaza-legally-occupied-by-israel-no.html

 

 

A number of so-called "fact checks" have been written that claim (among other things) that Israel legally occupies Gaza.

This is a topic I have discussed many times, so here are the highlights.

The Hague Conventions definition of 1907 is the only legal definition of occupation. That's it. The Fourth Geneva Conventions does not define it at all.

And here it is:

 

Art. 42. Territory is considered occupied when it is actually placed under the authority of the hostile army.

The occupation extends only to the territory where such authority has been established and can be exercised.


Amnesty International expanded on this definition when the US invaded Iraq:

 

The sole criterion for deciding the applicability of the law on belligerent occupation is drawn from facts: the de facto effective control of territory by foreign armed forces coupled with the possibility to enforce their decisions, and the de facto absence of a national governmental authority in effective control. If these conditions are met for a given area, the law on belligerent occupation applies. Even though the objective of the military campaign may not be to control territory, the sole presence of such forces in a controlling position renders applicable the law protecting the inhabitants. The occupying power cannot avoid its responsibilities as long as a national government is not in a position to carry out its normal tasks.

The international legal regime on belligerent occupation takes effect as soon as the armed forces of a foreign power have secured effective control over a territory that is not its own.It ends when the occupying forces have relinquished their control over that territory.

The question may arise whether the law on occupation still applies if new civilian authorities set up by the occupying power from among nationals of the occupied territories are running the occupied territory’s daily affairs. The answer is affirmative, as long as the occupying forces are still present in that territory and exercise final control over the acts of the local authorities.

 

Clearly, Gaza has a government that is not controlled by Israel, and just as clearly, occupation requires a physical presence on the territory itself. 

Interestingly, Amnesty never refers to their own definition when talking about Gaza. 

They aren't the only hypocrites whose definitions of "occupation" changes only for Israel. The UN, when asked specifically how they can define Gaza as occupied, sputtered nonsense in response, saying that Gaza and the West Bank are considered a single territory, and therefore if the West Bank is occupied then Gaza must be too. This means that they disagree with The Hague 1907 definition which clearly defines occupation as being applied only to the part of territory under control. By the UN's definition, all of Cyprus would be occupied by Turkey because some of it is occupied by Turkey.

The UN also specifically denied that Libya was occupied by the US and allies when its situation was quite analogous to Gaza today.

HRW likewise has one definition of occupation for the world, and another one for Israel. 

For those who want to get into more details, see this post about an ICRC-commissioned paper that went into considerable detail on not only the definition of occupation, for which there is near consensus, but also for when occupation ends.

Finally, see this post about how the ICRC gave more details on why they consider Gaza occupied despite the legal experts they hosted that say otherwise, and the complete demolition of that argument by an international law scholar, including his pointing out of obvious lies by the ICRC head.

Oh, and Hamas admits that Gaza isn't occupied.

In short, anyone who claims Israel occupies Gaza is making an argument that no one has ever made in respect to occupation anywhere else in the world. It proves yet again that when it comes to Israel, the very definitions of words are uniquely different for Israel.

(By the way, any territory that the IDF controls during the war would be considered occupied, and Israel would have legal obligations towards residents of the areas it controls. That situation is the exact reason there is a definition to begin with. But when Israel withdraws, Gaza goes back to being effectively controlled by its government, a government that Israel is powerless to change itself without a true occupation.)

 

Palestijnse Autoriteit weigert medische hulp van Israel aan Gaza

 

Dit heet pinkwashing bij de zogenaamde pro-Palestijnen, die liever hebben dat Gazanen de hulp niet krijgen als dat ze hulp krijgen van Israel. Het heet menselijkheid in Israel, waar in de ziekenhuizen per jaar duizenden Palestijnen worden behandeld en Jood en Arabier samenwerken. Hoe dan ook, veel aandacht in de media krijgt het niet, dus als Israel er al mee zou willen scoren dan slaagt ze daar vooralsnog niet in. En vanwege de weigering van de ‘gematigde’ PA worden ook de Palestijnen er niet beter van.

 

----------------

 

Israel offered medical aid to Gazans, but the PA refused to accept it

http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-4550862,00.html

Health Ministry prepared millions of shekels worth of medicine, chemotherapy and medical equipment for Strip; MDA offered blood donations.

Dr. Itay Gal

Published: 

07.27.14, 20:56 / Israel Culture

 

 

Israel's Health Ministry offered humanitarian aid worth millions of shekels to the Gaza Strip, but the Palestinian Authority has refused to accept it.

  

A senior Health Ministry official told Ynet that the aid is funded out of the ministry's budget, and includes medicine, chemotherapy and medical equipment that are ready to be transferred to the Palestinian Authority, after having been approved by the Coordinator of Government Activities in the Territories.

 

The Health Ministry said it would continue efforts to transfer the medical supplies to the Strip.

 

Meanwhile, the Health Ministry also helped build a field hospital operating at the Erez border crossing by the Medical Corps. The ministry has decided to allow any patient or wounded from the Gaza Strip to receive medical treatment in any of the Israeli hospitals should the need arise.

 

Earlier this week, Magen David Adom said it offered to send blood donations to the Strip in order to help wounded Palestinians, but the PA refused to accept that offer as well.

 

"Israel is going through a very difficult time, but we still got supplies from our stocks and budgeted aid worth millions of shekels for the residents of the Strip," Health Minister Yael German told Ynet. "In addition, we offered full medical treatment to the Gaza citizens in any of our hospitals and will continue to offer that."

 

"The State of Israel has no desire to hurt the people of Gaza. We didn't go to war to kill, but rather to defend the people of Israel, and will continue offering full humanitarian aid to the Palestinians for as long as we can," she added.