zaterdag 6 april 2013

Het Joodse jongetje in het getto van Warschau

 
Eén van de bekendste foto's van de Holocaust (Shoah) is die uit het getto van Warschau in mei 1943. De foto heeft veel zeggingskracht met de angstige vrouwen en kinderen op de voorgrond en gewapende nazi's op de achtergrond. Dat en de sterke compositie (een geënsceneerde foto of een schilderij van Rembrandt zouden het niet beter kunnen) doen het kwalificeren voor de World Press Photo (overigens een Nederlands initiatief uit 1955). De foto werd gemaakt door een nazi-fotograaf en met zo'n 50 andere foto's gevoegd bij een rapport aan Himmler over het neerslaan van de opstand in het getto.
 
Die opstand was een van de weinige massale daden van verzet door de Joodse bevolking tegen hun aanstaande vernietiging.
 
Het angstige jongetje op de voorgrond zou Tsvi Nussbaum zijn volgens onderstaand artikel. Hij werd op 31 augustus 1935 geboren in Palestina, waarheen zijn ouders kort daarvoor waren geëmigreerd. Zij besloten echter in 1939 terug te keren naar Polen en gingen zo hun ondergang tegenmoet... Tvsi zelf overleefde ternauwernood. Hij woonde na de oorlog een aantal jaren in Israel en vestigde zich nadien in de VS, waar hij vorige zomer is overleden.
 
Hoewel zijn gezicht zeker gelijkenis toont, geloof ik niet dat hij het jongetje op de foto was (hij wist het zelf ook niet 100% zeker), omdat zijn verhaal niet helemaal strookt met de tijd en plaats van de foto.
Gebaseerd op dit artikel uit 2007, lijkt mij dat het Levi Zelinwarger was. Diens vader (toen wel al 95 jaar) meende niet alleen zijn destijds 11-jarige zoontje te herkennen, maar ook de vrouw ernaast als zijn toenmalige echtgenote Chana Zelinwarger-Dubinski (geboren 1905). Chana, Levi en zusje Irina van 9 zijn alledrie vermoord.
 

 Levi Zelinwarger, foto op Yad Vashem en zijn zusje Ita (Irina)

 
Er zijn meer namen toe te voegen: het kleine meisje links zou Hanka Lamet zijn geweest, geboren te Warschau in 1937, met naast haar moeder Matylda Lamet-Goldfinger.
De jongen met de witte zak over zijn schouder was de 14-jarige Leo Kartuzinsky, en de vrouw achter het jongetje op de voorgrond was Golda Stavarowski.
 
Dat doet me afvragen: het kleine meisje tussen Leo en Golda, was dat niet Levi's zusje Irina? Ik ben geen deskundige, maar ze lijkt er behoorlijk op. Je ziet de moeder omkijken met haar mond open. Riep ze soms naar haar dochter: "Ita, kom bij ons lopen voor ik je kwijtraak"?
 
 
Wil Brassé
_______________
 
 
Joodse jongen in Warschau 1943

Wie kent niet die foto waarop de kleine jongen, die vol angst zijn armen omhoog houdt, staat afgebeeld.

Deze foto die werd genomen in Warschau in 1943 werd het toonbeeld van de tragedie en het lijden van het joodse volk tijdens de oorlog , de kleine joodse jongen is Tsvi C. Nussbaum, de SS-er die hem daar onder schot houdt is Josef Blösche.

Blosche vermoordde bij de massa-executies en deportaties eigenhandig vele honderden mensen, waaronder kinderen, zwangere vrouwen, gehandicapten en bejaarden.
Josef Blösche werd in 1969 in de DDR geëxecuteerd met een nekschot. De foto ging heel de wereld rond en was te bekijken op tentoonstellingen en in artikels over de holocaust, vele mensen dachten dat de kleine jongen dood was, gestorven in één van de gruwelkampen.

Na enkele tientallen jaren echter werd de toen zevenjarige jongen geïdentificeerd als Tsvi C. Nussbaum, levend en wel in New York in de Verenigde Staten.

Hij wist alles nog over die bewuste dag, 13 juli 1943 voor een hotel in Warschau. In 1935 waren zijn ouders geëmigreerd naar Palestina, doch omdat ze hun draai niet konden vinden keerden ze in 1939 terug naar Sandomierz in Polen, Nussbaum's ouders werden vermoord nog voor de joden massaal gedeporteerd werden en zijn broer verdween spoorloos, hijzelf en zijn tante gingen naar Warschau en konden er een jaar ondergedoken leven, tot ze gevangen werden en overgebracht naar Bergen-Belsen.

Enkele dagen voor de bevrijding was Tsvi bijna gestorven doch een Duitse dokter bleef bij hem en hield hem in leven, op deze manier overleefde hij de Holocaust.

In 1945 ging Nussbaum naar Israel en in 1953 vertrok hij naar de verenigde staten, waar hij aankwam zonder één woord Engels te spreken, hij volgde een medische opleiding en werd dokter gespecialiseerd in oor, keel en neusziektes waarbij hij gemotiveerd werd door zijn oom die een spraakstoring had opgelopen in het concentratiekamp. Hij huwde kreeg vier dochters en twee kleinkinderen. Onlangs verklaarde hij: ik voel me enorm schuldig,…waarom overleefde ik?
 
Dit artikel is geschreven door: Willy Horemans

UNRWA schort distributie in Gazastrook op

 
Gaat de economische crisis ook aan UNRWA niet voorbij?
Je zou denken dat het 'budget tekort' van UNRWA komt doordat sponsors (vooral het Westen) bezuinigen op de hulp. Daarover kan ik echter niets vinden.
Onder het persbericht staat als toelichting:
Financial support to UNRWA has not kept pace with an increased demand for services caused by growing numbers of registered refugees, expanding need, and deepening poverty. As a result, the Agency's General Fund (GF), supporting UNRWA’s core activities and 97 per cent reliant on voluntary contributions, has begun each year with a large projected deficit. Currently the deficit stands at US$ 67.2 million.
Daarom is men per 1 april overgegaan op minder contant geld uitdelen en in plaats daarvan proberen mensen aan een (gedeeltelijke) baan te helpen.
Een strukturelere oplossing zou zijn het stimuleren van geboortebeperking om de overbevolking in de Gazastrook in te dammen, maar dat is vloeken in de kerk c.q. moskee.
 
De groeiende hulpvraag staat natuurlijk ook niet los van de (inmiddels sterk beperkte) Israelische en Egyptische blokkade en de militaire confrontaties zoals afgelopen november, maar ook die zijn voor het grootste deel het eigen Hamas regime en de Palestijnse terreurgroepen aan te rekenen.
 
Elder of Ziyon tenslotte neemt in een tweede artikel hieronder UNRWA zelf op de hak, dat steeds Israelische acties hekelt maar zelf bij de eerste schermutselingen haar diensten opschort.
 
Wouter
____________
 
 

UNRWA suspends Gaza distribution

http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-4364327,00.html

Reuters

Published:

04.05.13, 08:19 / Israel News

 

UN humanitarian agency for Palestinians suspending operations in Gaza Strip after demonstrators angered by aid cutbacks storm headquarters

 

The main UN humanitarian agency for Palestinians said on Thursday it was suspending operations in the Gaza Strip after demonstrators angered by aid cutbacks stormed its headquarters.

Some 800,000 Palestinians, two-thirds of Gaza's population, depend on the United Nations Relief and Works Agency (UNRWA) and the shuttering could exacerbate hardship caused by Israeli and Egyptian controls on the isolated enclave's borders.

Related stories:

 

Citing budget shortfalls, UNRWA said it had suspended some of its cash handouts and that this provoked violent protests this week, culminating in Thursday's breach of its Gaza headquarters.

"What happened today was completely unacceptable: the situation could very easily have resulted in serious injuries to UNRWA staff and to the demonstrators. This escalation, apparently pre-planned, was unwarranted and unprecedented," Robert Turner, head of the agency's Gaza operations.

"All relief and distribution centers will consequently remain closed until guarantees are given by all relevant groups that UNRWA operations can continue unhindered," he said in a statement.

Gaza security officials had no immediate comment.

Turner said that despite the trimming of cash disbursements, UNRWA's food distribution in Gaza "will continue unchanged"


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

UNRWA shuts down in Gaza because of riots. The irony is lost on them. 

http://elderofziyon.blogspot.nl/2013/04/unrwa-shuts-down-in-gaza-because-of.html 

 

From UNRWA:

Demonstrators today stormed the compound of the UNRWA Gaza Field Office in response to a programme cut necessitated by budget shortfalls. The incident is a dramatic and disturbing escalation in a series of demonstrations that have taken place over the past week.

Commenting on today’s escalation and demonstrators breaking into UNRWA’s compound, the Gaza Director stressed that the Agency “respect people's right to peaceful demonstration but what happened today was completely unacceptable: the situation could very easily have resulted in serious injuries to UNRWA staff and to the demonstrators. This escalation, apparently pre-planned, was unwarranted and unprecedented". "These demonstrations affect our ability to provide much needed service to the Palestine refugees in Gaza and—because they also targeted the Gaza headquarters building—our operations in the West Bank, Jordan, Lebanon and Syria."

Demonstrations during the past week had already forced UNRWA to close many of its facilities. With the situation further compounded by today's actions, all relief and distribution centers will consequently remain closed until guarantees are given by all relevant groups that UNRWA operations can continue unhindered. "This is a very regrettable situation for us to be in, as food distributions right now are taking place for some 25,000 refugees every day. But we cannot tolerate these ongoing threats to our staff: their safety is of crucial concern at the moment," added Turner. "Any other affected installations will also remain closed."

UNRWA calls on all the groups behind today's event to immediately stop inciting crowds at these demonstrations and to conduct themselves in a responsible manner.

For years, UNRWA condemned Israel for closing the crossings to Gaza in response to deadly rocket fire and other attacks. The idea that Israeli citizens have the right to safety and security did not cross their minds - to them, Israel providing services to Gazans was more important than the mere lives of Israelis.

But when their own facilities get violently attacked - and not with anything approaching deadly force, from what we can see - UNRWA immediately shuts down their own services to the very people they are tasked with helping, forever. 

Just a little more UNRWA hypocrisy.

  

 

Zoon Duitse nazi wordt Jood en Israeli

 
Een opmerkelijk verhaal over de zoon van een Nazi die zich tot het jodendom bekeerde en naar Israel emigreerde.
Op de site waar dit artikel vandaan komt staat ook een video met een lezing door hem.
 
_______________
 
Feb 14, 2013
A Nazi's Son in the IDF

Dr. Bernd Wollschlaeger shares his story about the journey from his Nazi father's house of hatred to the ranks of the Jewish people.


Dr Bernd Wollschlaeger’s 14 year old son wanted to know his saba. For the first time Bernd shared the story of his life and his Nazi father. He was afraid of rejection but his son thought his story was cool. Three weeks later was Family History Day at his children’s school. Called into the office to meet with the principal and the Rabbi, he was worried that they would repudiate him. They suggested that his son was delusional and was making up a story about his grandfather the famous Nazi. Bernd related the whole story to the enraptured school leaders. Since that time he has been sharing the story regularly and finds a weight has been lifted from his shoulders.

World War II was a verboten topic in the Wollschlaeger home. Any questions were met with silence, and yet Bernd’s father considered a hero by his buddies, was decorated with the Iron cross by Hitler himself. Bernd was 14 when the Munich Olympics, meant to reinstate Germany amongst the civilized world, were the scene of the massacre of the Israeli team. The headlines read “Jews Killed in Germany Again.” Young Bernd was confused, it happened before? Unable to get a response from his parents, the answers were forthcoming in school. Horrified by what happened to the Jews at the hands of the Germans, he needed to find out his father’s involvement. A raging alcoholic, his father could be tricked into opening up at that point of shikerness, before becoming totally drunk. Finally the truth came out, “We are German, representatives of a pure race, with a historic obligation to clear up the riff raff in the east. The only mistake was in using the train capacity to transport the Jews to the camps, instead of bringing supplies to our troops. The Jews made us lose the war.”

From that moment Bernd began his journey to get beyond the hatred, and learn more about Jews. He was helped on the way by a former Jesuit priest, and many Holocaust survivors, both on a trip to Israel and back in Bamberg where he completed medical school. The decision to convert led him on a long road, the Rabbi in Frankfurt he was sent to refuse to convert Germans. Eventually he succeeded in fulfilling his dream and left for Israel, and enlistment in the IDF as a medical officer.

Dr. Wollschlaeger concludes the fascinating story with this important rule: Hatred starts with a word uttered quietly, and then louder, if left unchallenged it is followed by deeds that become habits which lead to social norms where the entire group condones the attitudes, as in Nazi Germany.

 

Koningin Beatrix stal hart Joods Nederland

 
Een artikel van 3 weken terug dat we toch nog even plaatsen vanwege de aanstaande troonwisseling.
Het Joods Historisch Museum heeft overigens onlangs de Museumprijs 2013 gewonnen, mede vanwege de website Community Joods Monument, waarop mensen contacten kunnen leggen en gegevens uitwisselen over Joodse families die tijdens de oorlog vervolgd en vermoord werden.
 
Wouter
_______________
 

Koningin stal hart Joods Nederland

http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieuws/koningin_stal_hart_joods_nederland_1_722674

14-03-2013 09:10 | Eunice Hoekman-van Stuijvenberg

 

LEIDEN – De cursus "Joden en de Oranjes" die historicus dr. Bart Wallet in maart en april geeft, is door de aangekondigde troonswisseling verrassend actueel. 

 

Het historische Oranjekleed van de Portugese Synagoge in Amsterdam komt –behalve op de sabbat na Koninginnedag– maar zelden tevoorschijn. Binnenkort ligt het in de vitrine. In de aanloop naar 30 april geeft het Joods Cultureel Kwartier in de hoofdstad uiting aan de Joodse Oranjeliefde met verschillende wisselexposities. 

 

Zijn Nederlandse Joden inderdaad zulke „fervente Oranjeklanten?" Wallet, onderzoeker en kenner van de Joodse geschiedenis, gaat tijdens vier cursusavonden van het Joods Studiecentrum in Leiden in op de band tussen het koningshuis en de Joodse gemeenschap in Nederland. 

 

Geen vlag

Tot de achttiende eeuw hield de Joodse minderheid zich uit lijfsbehoud afzijdig van politiek, zegt Wallet. In die eeuw echter kozen ze de zijde van de orangisten – niet die van de patriotten. Dat was uitzonderlijk, zegt de historicus. „Nederland was een republiek. Toch verwachtte de Joodse gemeenschap van de Oranjes het meest. Omgekeerd had het Oranjehuis alle steun nodig die het kon vinden." 

 

De opkomst van het socialisme zorgde voor haarscheurtjes in de band. De hevige armoede onder Joden kwam het koningshuis op kritiek te staan. Rabbijnen en andere vooraanstaande Joden bleven echter trouw aan Oranje. 

 

Sinds de Tweede Wereldoorlog staat de relatie onder druk, schetst Wallet. Koningin Wilhelmina heeft in de oorlog nagelaten voor Joden op te komen, vinden velen.

Daarbij deed het huwelijk van Beatrix en Claus stof opwaaien. „Claus had immers bij de Wehrmacht en de Hitlerjugend gezeten. Dat lag heel, heel moeilijk. Eigenlijk was hun huwelijk het eerste dat niet is meegevierd door de Joodse gemeenschap. Joods Amsterdam weigerde de vlag uit te steken." 

 

Toch waren Beatrix en Claus degenen die de band met de Joodse gemeenschap herstelden. Dr. Wallet: „Omdat ze graag wilden dat hun huwelijk in de samenleving geaccepteerd zou worden, investeerden zij in een goede relatie. Terwijl hun voorgangers misschien één of twee keer in hun leven een Joodse instelling bezochten, liepen zij de deur van de Joodse gemeenschap plat. Beatrix heeft het hart van Joods Nederland teruggewonnen." 

 

Een privébezoek aan Israël in 1978 leverde daaraan een belangrijke bijdrage. Hoewel de kroonprinses was opgedragen geen contact te zoeken met Israëlische politici –Nederland wilde de Arabische landen niet te veel van zich vervreemden– „zocht zij stelselmatig de grenzen op en overschreed die zelfs." Toen was Joods Nederland echt even trots op haar, zegt Wallet. 

 

Abdicatie

De bescheiden tentoonstellingen die van begin tot eind april te zien zijn in het Joods Historisch Museum (JHM), de Hollandsche Schouwburg en de Portugese Synagoge vormen een voorproefje van de tentoonstelling over de relatie tussen het huis van Oranje en de Joodse gemeenschap in Nederland van het JHM. Deze staat vooralsnog gepland voor 2015. 

 

Wallet: „De hele Joodse gemeenschap weet hoe historisch en belangrijk de relatie met de Oranjes is. De tentoonstelling past in een rijke traditie van Oranjeliefde."

Dat neemt niet weg dat zich binnen de gemeenschap zowel uitgesproken Oranjefans als bewuste republikeinen bevinden, evenals in de hele Nederlandse samenleving. Vragen zijn er ook over de achtergrond van prinses Máxima, zegt Wallet. Een deel van de slachtoffers van het Argentijnse regime ten tijde van dicator Videla was Joods. 

 

Het cursusprogramma van het Joods Studiecentrum stond al vast toen de abdicatie werd aangekondigd. „Dit viel op een fantastische manier samen. We hadden wel een uitnodiging naar Huis ten Bosch gestuurd en kregen een briefje terug waarop stond dat de Koningin de cursus een prachtig initiatief vond, maar ik geloof niet dat ze hierdoor op een idee is gekomen..." 

 

Behalve vijftien cursisten –„dat hadden er wat meer mogen zijn"– leverde dit onderwerp Wallet daarom veel belangstelling op van radio en schrijvende pers.

 

vrijdag 5 april 2013

Onderscheid tussen Joden en Israëli's kunstmatig (IMO)

 
Theodor Herzl, oprichter van de politieke zionistische beweging

Theodor Herzl, oprichter van de politieke zionistische beweging

 
 

- IMO Blog -

Op 27 maart stond er wederom een artikel van Bart Voorzanger over antisemitisme op Republiek Allochtonië. Zijn eerdere stuk van 8 maart riep naar eigen zeggen nogal wat reacties op (ikzelf reageerde hier), en hij voelde de behoefte zaken wat verder uit te diepen. "Laat ik dus vooral proberen eens een echt saai stukje te schrijven", zo liet hij weten. En dat heeft enig effect. De toon is duidelijk rustiger en zakelijker dan zijn vorige stuk, maar ook hier komt hij met boude beweringen die – de rustige toon ten spijt – niet worden onderbouwd en die antisemitisme 'de schijn van een rechtvaardiging geven'. Zo schrijft hij dat de solidariteit van Joods Nederland met Israel "de stap van anti-zionisme naar wangedrag jegens joden op z'n minst de schijn van een rechtvaardiging geeft". Daarom moeten we antizionisten duidelijk maken "dat er een wezenlijk verschil bestaat tussen 'joden' en 'Israëli's', maar 't zou helpen als dat meer was dan een formeel verschil."

Juist dat kunstmatige onderscheid tussen Joden en Israëli's, tussen zionistische Joden en niet-zionistische Joden, ofwel goede Joden en niet zulke goede Joden, is deel van het probleem. Vóór dit citaat heeft hij uitgebreid uitgelegd dat Joden geen volk maar een religie zijn en dat het zionisme op een mythe berust, de zogenaamde 'stichtingsmythe van het jodendom'. Het verschil tussen Joden en Israëli's is niet zozeer formeel maar vooral irrelevant. Mag je Israëli's dan wel dood wensen, uitschelden, of erger? Een dergelijk verband tussen de politiek van een land (of de misdaden van een regime) en vijandschap tegenover de inwoners van dat land, is bij andere landen erg ongebruikelijk. China en Rusland onderdrukken tal van minderheden, waaronder moslims, maar ik heb nog nooit gehoord van anti-Chinese sentimenten onder moslims in Nederland. Alleen bij Israëli's en Joden (die zich niet genoeg tegen het beleid van Israël zouden uitspreken) vinden we zo'n verband wel logisch of 'begrijpelijk'.

De constructie van het Joodse volk

Alle volken zijn tot op zekere hoogte geconstrueerd en gebaseerd op een mythe. En bij ieder volk kun je je afvragen wat nu het eigene van dat volk bepaalt, en of dat eigene er überhaupt wel is. Prinses Maxima stelde die vraag over het Nederlandse volk jaren geleden, wat haar op de nodige kritiek kwam te staan. Een deel van die kritiek was terecht. Want ondanks alles kun je wel wijzen op een gemeenschappelijke geschiedenis, cultuur, taal, gebruiken etc., die we in de loop der tijd als typisch Nederlands zijn gaan beschouwen. En waaruit ook bepaalde eigenschappen, karakteristieke zaken, zijn ontstaan. Ook al gelden die niet in gelijke mate voor iedere Nederlander, en ook al voelen we ons ook niet allemaal even Nederlands. Dat geldt evenzeer voor Joden. De meningen over wat of wie precies een Jood is of je tot een Jood maakt mogen verschillen, dat doet niks af aan het feit dat de Joden een volk zijn met een gemeenschappelijke geschiedenis, cultuur, taal en religie, al verschilt de invulling van deze zaken sterk per individu en zijn die kernmerken niet allemaal bij iedere Jood aanwezig.

Het verwarrende is dat Joden naast een volk ook een religie vormen, en dat beide elementen eeuwenlang nauw met elkaar waren verbonden. Moses sprak namens Jahweh tot de farao "Laat mijn volk gaan", en niet "laat mijn volgelingen" gaan. Joden vieren niet de geboorte, dood of opstanding van een heilige, maar hun bevrijding van andere volken en hun ontsnapping aan vernietiging door hun vijanden. Pesach, Purim en Chanukkah zijn nationale feesten, die over het Joodse volk gaan. Een volk dat bijeen werd gehouden en zich definieerde op grond van zijn religie, maar ook een taal en grondgebied deelde, koningen had en zich in alle opzichten lotsverbonden voelde. Antizionisten ontkennen dat Joden een volk zijn en dat zij als zodanig ook nationale aspiraties hebben. Voorzanger begrijpt dan ook weinig van het zionisme, en ziet het als een soort misvatting die op de Bijbelse landbelofte is gebaseerd. Hij heeft het over de mythe van een Joods volk die nu in het zionisme voortleeft en voor nieuwe ellende zorgt. Hij snapt wel dat de Joden het 'kille Europa' wilden ontvluchten, maar wat begon als een gematigde beweging mondde uit in een "nieuwe en uiterst grimmige variant van het zionisme" die nu de toon zet en is gebaseerd op een "Godgegeven recht op alleenheerschappij in heel Bijbels Israël" voor het Joodse volk, wat leidde tot ramp na ramp voor de plaatselijke bevolking. "Het Beloofde Land draaide uit op het Geroofde Land", en: "Een flink deel van wat nu als 'antisemitisme' wordt aangeduid, is in feite vooral een reactie op dit moderne zionisme".

Dit is, met alle respect, onzin. Zoals ik aangaf, is het allerminst gangbaar om een groep te discrimineren of erger op grond van wat het regime van een land waar zij vandaan komen of een band mee hebben duizenden kilometers verderop doet. Ik vind het bijzonder vreemd dat alle mensen die uitgaan van deze drogreden zich nooit eens afvragen of er ook andere volken zijn die op die manier worden beoordeeld, en of het feit dat dit niet zo is niet wijst op een andere verklaring voor het antisemitisme?

De klok van het zionisme

Voorzangers beweringen over het zionisme klinken naar iemand die de klok heeft horen luiden maar niet weet waar de klepel hangt. Ja, er zijn verschillende stromingen binnen het zionisme, en de zogenaamde revisionisten, die het hele land (en aanvankelijk ook Jordanië) wilden hebben, zijn na de Zesdaagse Oorlog en ook na de Arabische afwijzingen te onderhandelen dominanter geworden. Tegelijkertijd zijn zij ook pragmatischer geworden, en het aantal zionisten dat serieus uitgaat van een Bijbels Israël dat delen van Jordanië en andere landen omvat, is minimaal. Ook het aantal mensen dat vindt dat Israël de gehele Westoever moet annexeren is klein. Likoed is daar niet voor, en de daarvan rechts staande partij van Naftali Bennett is voor annexatie van circa 60%, het huidige C-gebied. Zo'n 10% van de Israëli's heeft op deze partij gestemd. Ik neem aan dat men de in dit gebied levende Palestijnen ook stemrecht wil geven en daarmee de Israëlische democratie handhaven. Ik ben, voor de duidelijkheid, overigens absoluut niet voor annexatie van delen van de Westoever. Een meerderheid van de Israëli's is voor een tweestatenoplossing en een Palestijnse staat, zij het wel met (vooralsnog) beperkte bevoegdheden. Men is erg sceptisch over het Palestijnse leiderschap (ook dat van de Palestijnse Autoriteit op de Westoever), dat regelmatig (zelfmoord)terroristen als helden eert en als voorbeelden voor de Palestijnse jeugd neerzet, en op meer manieren geweld tegen Israël verheerlijkt. Veel antizionisten hebben daar alle begrip voor, terwijl enig begrip voor de houding van veel Israëli's die dit leiderschap wantrouwen, ontbreekt.

Niet het zionisme leidde tot 'ramp na ramp voor de plaatselijke bevolking', maar de compromisloze en gewelddadige reactie van veel Palestijnen en vooral hun leiders hierop. Zij wezen alle compromissen en iedere vorm van samenwerking af. En juist de vele 'opstanden' (pogroms is eigenlijk een beter woord) brachten de Joden ertoe een eigen verdedigingsorganisatie op te zetten, die steeds professioneler werd en uitgroeide tot een ondergronds leger.

Het hele idee dat het zionisme is gebaseerd op Bijbelse beloften klopt niet. De meeste zionisten van het eerste uur waren seculier en hadden socialistische sympathieën. Men wilde vrij zijn in een eigen staat en daar zelf het land kunnen bewerken en eigen Joodse fabrieken opzetten. In veel landen waren er allerlei beperkingen wat betreft de beroepen die Joden mochten uitoefenen, en soms mochten zij geen grond bezitten. Het zionisme was een reactie op antisemitisme en ging uit van de idee dat wanneer Joden vrij zijn en zelf een heel land runnen in plaats van oververtegenwoordigd te zijn in een beperkt aantal beroepen, dit hun zelfbewustzijn en ook hun aanzien en positie in de rest van de wereld zou verbeteren. Daarnaast was het zionisme ook de vervulling van het eeuwenoude verlangen om weer in het land van de voorouders te worden herenigd en dezelfde taal te spreken. De meeste orthodoxen waren aanvankelijk fel gekant tegen het zionisme. Het zionisme heeft helaas geen einde gemaakt aan het antisemitisme, maar het is er ook niet door verergerd. En Joden hebben door Israël, ondanks alles, wel nieuw zelfbewustzijn gekregen, en, misschien nog belangrijker, een plek waar men altijd heen kan gaan.

Omweg

Antisemitisme zoekt simpelweg steeds naar nieuwe uitingsvormen, en de meest geaccepteerde uitingsvorm tegenwoordig is die van het antizionisme. Niet alle antizionisten zijn ook antisemiet, maar de meeste antisemieten zijn wel antizionist. Dat is ook logisch: als je het niet op Joden hebt, heb je het ook niet op een Joodse staat waar zij politieke en militaire macht hebben en die ongegeneerd voor Joodse belangen opkomt. Ik ben zelf niet zo'n nationalist, maar als er een volk is dat ook eens het recht heeft voor zijn eigen belangen op te komen en niet de andere wang hoeft toe te keren, dan zijn het wel de Joden. De manier waarop antisemitisme steeds weer via een omweg aan de Joden zelf (of aan de grote meerderheid van hen die het bestaan en de veiligheid van Israël steunen) wordt geweten, is tekenend. Deze manier van denken is onderdeel van het probleem, niet de oplossing, omdat zij een groot deel van het antisemitisme toch min of meer rechtvaardigt.

Ratna Pelle


Zie ook: De antisemitisme-spiegel van Bart Voorzanger

Abbas wil landkaart Palestijnse staat van Netanyahu

 

Het schijnt dat minister John Kerry van buitenlandse zaken een serieuze poging wil wagen om het vredesproces nieuw leven in te blazen en beide partijen om de tafel te krijgen. Met de voorwaarden vooraf die Abbas stelt zal dat niet gemakkelijk worden. De kans dat Israel vooraf, zonder iets in ruil en zonder dat dit de uitkomst is van onderhandelingen waarin vertrouwen wordt opgebouwd, dergelijke vergaande concessies zal doen lijkt me erg klein. En ik denk dat Abbas dat ook heel goed weet. Kerry kan zijn tijd dan denk ik ook beter besteden aan het afwenden van de Korea crisis, en Abbas laten weten dat hij kan bellen wanneer hij serieus wil gaan praten over vrede. 

 

RP

------------

Palestinian aide: Abbas demands two-state map from Netanyahu

http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-4364448,00.html

Palestinian president demands Netanyahu present US with map for future Palestinian state before resumption of peace talks

AFP

Published: 

04.05.13, 20:44 / Israel News

Palestinian president Mahmoud Abbas has demanded that Prime Minister Benjamin Netanyahu present a map for a future Palestinian state before any peace talks can resume, an aide said on Friday.

 

Abbas "wants to know, through a map to be presented by Benjamin Netanyahu to (US Secretary of State John) Kerry, what the prime minister's view of a two-state solution would be, especially the borders," political adviser Nimr Hammad told AFP.

  

The remarks came just days ahead of a visit by Kerry, who will hold fortnightly meetings with Israeli and Palestinian leaders, local media say, as he tries to revive the stalled peace process.

 

"Any return to negotiations requires Netanyahu to agree on 1967 borders," Hammad said.

 

Abbas has insisted that participation be conditioned on using the lines that existed before the 1967 Six-Day War as the basis for negotiating future borders.

 

Abbas also repeated to Barack Obama, on his first visit to the region as US president in March, that a halt to Israeli settlement building in the Palestinian territories was a precondition for any peace talks.

 

 

Stenen gooien naar Joden, mag dat?

 

Haaretz is wel vaker uit de bocht gevlogen vanwege sterk gekleurde berichtgeving, maar dit gaat wel heel ver. Amira Hass, lieveling van anti-Israel links, zegt dat het gooien van stenen een daad van verzet en zelfs een morele plicht is wanneer je onder een bezetting leeft. Het gooien van stenen is echter geenszins onschuldig, en kan zelfs dodelijk zijn, zoals onlangs weer bleek. Blijkbaar vindt Hass het terecht dat Joodse kolonisten worden gedood, hadden ze er maar niet moeten gaan wonen. Dit is helaas ook de visie van antiziosemieten zoals Von der Dunk en Van Hooff, die hierin nu worden bevestigd door een heuse Israeli (ze woont al jaren in Palestijns gebied, want kan haar eigen bevolking blijkbaar niet meer verdragen). Er worden hoogstwaarschijnlijk klachten ingediend tegen Haaretz voor opruiing en aanzetten tot geweld. Ik ben benieuwd hoe dit af gaat lopen. Misschien is Haaretz nu echt te ver gegaan, zelfs voor de ruime en soepele Israelische regels? 

 

RP

---------- 

 

The inner syntax of Ha'aretz encouraging Arab terrorism 

http://elderofziyon.blogspot.nl/2013/04/the-inner-syntax-of-haaretz-encouraging.html 

 

Amira Hass in Ha'aretz not only justifies Arab terror, but suggests that it be taught in Palestinian Arab schools!

Throwing stones is the birthright and duty of anyone subject to foreign rule. Throwing stones is an action as well as a metaphor of resistance. ...

Often hurling stones is borne of boredom, excessive hormones, mimicry, boastfulness and competition. But in the inner syntax of the relationship between the occupier and the occupied, stone-throwing is the adjective attached to the subject of "We've had enough of you, occupiers."

Even if it is a right and duty, various forms of steadfastness and resisting the foreign regime, as well as its rules and limitations, should be taught and developed. Limitations could include the distinction between civilians and those who carry arms, between children and those in uniform, as well as the failures and narrowness of using weapons.

It would make sense for Palestinian schools to introduce basic classes in resistance...So why are such classes absent from the Palestinian curriculum? Part of the explanation lies with the opposition of the donor states and Israel's punitive measures. But it is also due to inertia, laziness, flawed reasoning, misunderstanding and the personal gains of some parts of society. In fact the rationale for the existence of the Palestinian Authority engendered one basic rule in the last two decades − adaptation to the existing situation. Thus, a contradiction and a clash have been created between the inner syntax of the Palestinian Authority and that of the Palestinian people.

 

Thus, not only does this writer for Ha'aretz demonstrate support for terror, but she also is actively against the Palestinian Authority and, frankly, peace.

Not only that, but she writes this disgusting screed at the very same time that an Israeli court convicted a man 
of murder - for throwing stones that caused the fatal car crash of Asher Palmer and his baby son Yonatan.

And at the very same time that Adele Biton is still fighting for her life after a rock was thrown through the windshield of her mother's car.

How is Ha'aretz' article anything less than incitement to murder?

Her own logic, sick as it is, would also allow Molotov cocktails, Katyusha rockets, and even suicide bombings, as long as they can be justified to support the "resistance." Only when they are judged counterproductive - because of the non-Ha'aretz media denouncing them as immoral - might she agree to draw a line.

Indeed, already the Palestinian Arab media has been  copying this story on their websites. Including the website of the "moderate" Fatah terror group.

Ha'aretz is actively aiding and abetting the enemy.

Luckily, at least some people are considering legal action:

The Legal Forum for the Land of Israel on Wednesday contacted Attorney General Yehuda Weinstein, asking that he launch an investigation against Haaretz writer Amira Hass on suspicion of incitement.

The request was made after Hass, an Israeli radical leftist who lives in the PA city of Ramallah, wrote in a column on Wednesday, "Throwing stones is the right and the duty of anyone living under foreign rule."

Yesha Council head Avi Ro'eh and Chairman Ron Shachner have already sent a letter to the Jerusalem Police, accusing the newspaper of incitement to violence.

Attorney Hila Cohen, writing on behalf of the Legal Forum, wrote in the letter to Weinstein that Hass's comments were serious and constitute an incitement to violence and terrorism, while encouraging murderous terrorism.

"In determining that it is the right and duty of the Palestinians...she legitimizes the violent terrorist acts, encourages them and even incites them when she calls to expand them into other areas," wrote Cohen.

The Legal Forum said that "throwing stones at Israelis should be called by its real name - an act of terrorism. Treating it any other way may cause an escalation in the phenomenon, which is supposedly justified."

It is worth noting that the real "inner syntax" of stone throwing at Jews predates "occupation" by centuries:

In former times--and in remote places even today--it was common for Muslim schoolboys to stone Jews. When the Turks conquered Yemen in 1872, an envoy was sent from the Chief Rabbi of Istanbul to inquire what grievance the Yemenite Jews had against their neighbors. It is indicative that the first thing of which they complained was this molestation by the schoolboys. But when the Turkish Governor asked an assembly of notables to stop this nuisance,there arose an old doctor of Muslim law and explained that this stone-throwing at Jews was an age-old custom (in Arabic 'Ada) and therefore it was unlawful to forbid it.

Hass probably isn't aware of this, or she would have added that it is a venerable Arab tradition that must be preserved at all costs.

I really hope that she gets arrested and deported. Amira Hass deserves no less. 

(h/t Eric, My Right Word, Daled Amos)

 

Het 150-jarige Internationale Rode Kruis en Israël

 
Brabosch diept hieronder interessante wetenswaardigheden op over het 150-jarige internationale Rode Kruis en haar oprichter Henri Dunant.
Toen Israel in 2006 eindelijk tot de Rode Kruis organisatie werd toegelaten, schreef Ratna daar een commentaar over op haar IMO Blog:
Het waren met name de islamitische landen die de Israelische organisatie jarenlang hadden weten te weren, en ook nu nog stemden ze tegen toelating.
Een bezwaar (smoes) was de erkenning van de Rode Davidster als extra erkend symbool naast het kruis en de halve maan. Hoewel de organisatie in de jaren '20 al een precedent had geschapen door een eigen Persisch symbool te erkennen, wilde men geen wirwar van nationale symbolen.
De toevoeging van een rode ruit als neutraal symbool dat alle landen kunnen gebruiken naast of in plaats van het kruis of de halve maan lijkt een aanvaardbaar compromis. De ruit kan ook om de andere symbolen heen worden geplaatst.
We begrepen destijds dat de rode davidster daarmee een gelijke status aan de andere twee symbolen had gekregen, maar Brabosch schrijft hieronder dat deze nog steeds niet erkend wordt. Wikipedia beweert dat de rode davidster binnen Israel gebruikt mag worden, maar dat Israel in buitenlandse operaties de ruit moet gebruiken. De afbeelding erbij suggereert wel dat ze binnen die ruit toch de davidster mogen plaatsen.
 
Wouter
_______________

Het  150-jarige Internationale Rode Kruis maakte definitief een kruis over Israël +video

APR 4  [voor de video zie website Brabosh] 

http://brabosh.com/2013/04/04/pqpct-opv/

Geplaatst door Brabosh.com

Dit jaar 2013 wordt de 150ste verjaardag gevierd van de stichting van het Internationale Comité van het Rode Kruis. Zijn stichter, Henri Dunant, zou zich ernstig zorgen maken als hij kon zien wat er met zijn organisatie is gebeurd sinds hij overleden is. 

 

Henry Dunant (1828-1910) was een Zwitserse onderdaan en een vroom christen die ongelooflijke dingen voor de wereld realiseerde. In 1855 hielp Henry Dunant de Wereld Alliantie van de YWCA oprichten. Het motto achter de 'Y' is "Jonge mensen een stem geven." Dat is tot op vandaag het doel gebleven.

 

In 1863 stichtte Dunant het Internationale Comité van het Rode Kruis (ICRC). De missie van de ICRC is om humanitaire bijstand te verlenen aan mensen in conflictgebieden. Het coördineert de inspanningen van de nationale Rode Kruis verenigingen.

In 1866 deed Henry Dunant een oproep voor de restauratie van de Joden in hun thuisland Palestina. In 1897 was Dunant één van de weinige niet-Joden die het Eerste Zionistische Congres in Basel bijwoonde. Theodore Herzl noemde Dunant de eerste christen Zionist.

In 1901 werd Dunant beloond met de eerste Nobelprijs voor de Vrede. Sinds de dood van Dunant evolueerde de ICRC niet zonder ernstige bedenkingen. In 1919, na het einde van de Eerste Wereldoorlog, ging de ICRC samenwerken met de Rode Halve Maan Sociëteiten (die de moslimlanden vertegenwoordigen) om aldus de International Federation of Red Cross (IFRC) te creëren om mensen te helpen in landen waar geen conflicten aan de gang zijn.

In 1929 stichtten de Joden in Palestina de organisatie Magen David Adom (Rode Ster van David) na Arabische rellen waarbij 133 Joden werden vermoord. In 1950 ratificeerde Israël officieel de Magen David Adom (MDA) – gebruik makend van een Joodse Ster in plaats van een kruis of een halve maan – als zijn officiële noodhulp organisatie. Israël verzocht om met de MDA aan te sluiten bij de IFRC. Dat verzoek werd decennialang verworpen.

In 2006, na decennialang saboteren van de MDA en bedreigingen van de Verenigde Staten om fondsen aan de IFRC in te houden, werd de MDA eindelijk geaccepteerd, maar wel onder bepaalde voorwaarden:

1. De MDA werd toegelaten tot de IFRC,maar wel samen met de Palestijnse Rode Halve Maan Sociëteit (PRCS).

2. De MDA mocht de Rode Ster van David niét gebruiken als zijn symbool. Israël werd gedwongen een nieuw symbool te adopteren – een kristal (plaatje hierboven) – om geen andere religies te schofferen als een voorwaarde tot toetreding.

3. De MDA mocht geen diensten verlenen voorbij de 'grenzen' van 1967 ondanks het feit dat het Wapenstilstand Verdrag van 1949 uitdrukkelijk specificeerde dat dit geen permanente grenzen zijn.

In 2007 werden vijf ambulancediensten van de PRCS opgezet in 'Oost-Jeruzalem'. In 2010 bekritiseerde de IFRC Israël voor de blokkade van Gaza, maar 'vergat' de honderden raketten te vernoemen die vanuit Gaza op Israël werden afgevuurd en Hamas dat opriep tot de vernietiging van Israël.

In 2013 bracht de president van de IFRC, Tadateru Konoé (rechts op het plaatje), twee dagen door in 'De Staat van Palestina'. Hij prees de "vrede opbouwende" rol die de PRCS speelt. Op 19 februari 2013 bezocht Tadateru Konoé Israël amper voor één dag en gaf geen enkele commentaar op de vredesinspanningen van de MDA. Tadateru weigerde om zich in Israël te laten fotograferen. 

 

Wat is er gebeurd met de organisatie die werd gesticht door Henry Dunant? Een vrome christen die voor de wereldvrede ijverde en voor de zaak van de Joden pleitte die zich terug in Israël wilden vestigen?