Als gelauwerd veteraan van de Noord-Ierse vredesonderhandelingen is George Mitchell wel de ideale bemiddelaar voor het Israëlisch-Palestijns conflict genoemd. Kort voor hij een jaar geleden werd benoemd tot Amerikaans gezant voor het Midden-Oosten, gaf Mitchell een lezing aan een Israëlische universiteit. Natuurlijk ging het over de lessen van Noord-Ierland: maar liefst 800 jaar na het begin van de Britse overheersing bracht hij daar het beroemde Goede Vrijdag-akkoord tot stand.
Na afloop van die lezing kwam een hardhorende Israëlische man naar hem toe, vertelde Mitchell onlangs in een tv-interview. 'Met luidde stem zei hij: zei u 800 jaar? Ik zei: ja, 800 jaar. Hij wuifde met zijn hand en zei: geen wonder dat u dat heeft opgelost, zo'n recente ruzie.'
De vergelijking tussen Noord-Ierland en het Israëlisch-Palestijns conflict is vaak gemaakt. Toch wilde Mitchell maar zeggen dat het in het Heilige Land echt andere koek is. Zijn opdrachtgever, de Amerikaanse president Barack Obama, koos na zijn aantreden voor een voortvarende aanpak van het conflict, maar dat is hem niet goed bekomen. 'Beide partijen hebben ondervonden dat de politieke context – de aard van hun coalities of de verdeeldheid in hun samenlevingen – het hun moeilijk heeft gemaakt een betekenisvolle dialoog aan te gaan', zei Obama pas in het weekblad Time. 'En ik denk dat wij onze mogelijkheden hen daartoe over te halen, hebben overschat.'
Maar van opgeven wil Washington niet weten. Nog steeds geloven de Amerikanen dat als ze Israëli's en Palestijnen maar met elkaar aan tafel krijgen, er binnen twee jaar vrede is. Alle duizenden jaren oude landclaims ten spijt. 'Ik denk', zei Mitchell, 'dat beginnen met onderhandelen hier moeilijker is dan afronden.'
De 76-jarige Mitchell pendelde de afgelopen dagen weer tussen de Israëlische premier Benjamin Netanyahu en de Palestijnse president Mahmoud Abbas. Sinds de eerste bemiddelingsronde in november was stukgelopen, had hij zijn gezicht niet meer laten zien.
Naar zijn terugkeer was echter noch in Jeruzalem, noch in Ramallah halsreikend uitgekeken. De Israëli's meenden van het begin af aan dat Obama zich te activistisch opstelde door van hen een algehele bouwstop in Joodse nederzettingen te eisen. De Palestijnen waren daar juist mee ingenomen, tot Washington door de bocht ging en genoegen nam met een tijdelijke bevriezing van nieuwbouw op de bezette Westoever. Toen voelden de Palestijnen zich verraden en zaten de Amerikanen met lege handen. Op de teleurstelling van Obama is in Israël minzaam gereageerd. Zo van: we hadden het je toch van tevoren gezegd?
Het zit muurvast. Na zijn ontmoeting met Mitchell ging Netanyahu zondag een boom planten in het Etzion-nederzettingenblok. Hij greep Nationale Bomenplantdag aan om daar te verklaren dat 'deze plaats voor altijd een onafscheidelijk deel van Israël zal zijn'.
Het bezoekje 'vernietigt alle pogingen van Mitchell', zei de woordvoerder van Abbas meteen. De Palestijnen zien uit naar het vervolg van de behandeling van het Goldstone-rapport over de Gaza-oorlog, over tien dagen bij de VN in New York. Israël wordt daarin, net als Hamas, beschuldigd van oorlogsmisdaden. Met het internationaal recht hopen de Palestijnen Israël klem te zetten. Opdat het alsnog de concessies voor vrede zal doen, die de Amerikanen niet van Jeruzalem gedaan krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten